Chevrolet Matiz 1.0 Class (2007)

Wij missen de pronte kont en de neus met de ovale koplampen die Giugiaro de vorige Matiz meegaf. De achterkant is nog herkenbaar, met de ronde achterlichten
en het spoilertje. De bagageruimte meet 170 liter; nog niet eens zo gek voor een supermini. De belading van de kofferbak wordt bemoeilijkt door de hoge tildrempel. Het interieur biedt weliswaar voldoende ruimte en ook het hoofd wordt alle bewegingsvrijheid gegund, maar de Chevrolet is smal. En achterin kunnen volgroeide passagiers alleen comfortabel plaatsnemen indien de voorste inzittenden niet al te lang van lijf en leden zijn. Schakelen kan een probleem zijn wanneer je met z'n tweeën naast elkaar zit, vanwege de beperkte breedte van het interieur. Niet alleen schamp je je eigen bovenbeen bij het schakelen naar twee, je duwt ook dat van je passagier aan de kant wanneer je opschakelt naar vijf. Ook de middenconsole prikt hinderlijk in je rechterknie. De bestuurdersstoel kan helaas niet omhoog en het stuur kent evenmin een horizontale verstelmogelijkheid.

Keur aan vakjes
Het interieur ziet er niet verkeerd uit door de geslaagde combinatie van grijs-, antraciet- en metaaltinten. Het dashboard bestaat uit hard plastic, maar oogt modieus. Het instrumentarium staat centraal op het dashboard en de achtergronden van de meters zijn oranje. Onder de klokken treffen we binnen handbereik de audio-installatie aan en daaronder de draaiknoppen voor het verwarmings- en ventilatiesysteem. De Matiz 1.0 is nu alleen nog maar als Class te krijgen voor ruim elf mille en die uitvoering heeft onder meer een afstandsbediening voor de centrale vergrendeling en een airco. De Chevrolet heeft een keur aan vakjes en bakjes waarin losse spullen een plaats kunnen vinden.

Koersherstel
De 1,0-liter viercilinder van de Matiz presteert adequaat. De Chevrolet komt vlot van z'n plaats, waarbij opvalt dat de motor niet helemaal lineair lijkt te accelereren.
Op de snelweg moet de Chevrolet alle zeilen bijzetten om soepel mee te bewegen met andere weggebruikers of om een inhaalmanoeuvre te klaren. In vijf is de fut eruit. Terug-schakelen is noodzakelijk om meer gang te maken. Een nieuw verzet kiezen is echter geen straf in de Matiz – mits je het ruimtegebrek rond de pook even wegdenkt – want de versnellingsbak schakelt plezierig soepel en direct. Alleen de koppeling heeft 'n te lange vrije slag, maar daar is best mee te leven.
De kleine Chevrolet voelt zich vooral thuis in de stad. Verkeersdrempels neemt de Amerikaanse Koreaan met gratie. Het onderstel is opvallend zacht en comfortabel
en de Koreaan staat ook hoog op z'n wielen. Daardoor hangt hij in de bocht op één oor. Bij lagere tempi blijft de Matiz uitermate wendbaar, voorspelbaar en gemakkelijk te corrigeren. Voer de snelheid op en de kaarten komen anders te liggen. De Matiz zoekt dan in de bocht enthousiast de buitenzijde op. Gas los-laten resulteert erin dat de achterkant wat te gretig bijschuift. Wij vinden dat wel levendig gedrag, maar kunnen ons voorstellen dat anderen een wat minder dynamische wijze van koersherstel prefereren.
Rechtdoor rijdend op de snelweg voelt de Matiz wat nerveus aan. Die nervositeit
komt voor een belangrijk deel op conto van de smalle 13-inch wielen.