Chevrolet Matiz 1.0 Class (2005)

De Matiz is in vergelijking met zijn Daewoo-voorganger uiterlijk, vanbinnen en motorisch aangepakt. Toch frons je  de wenkbrauwen als je ziet hoe smal hijis. Dat effect wordt  versterkt doordat de Matiz zijn karakteristieke eironde vorm kwijt is. Wij missen de guitige neus en het  pronte kontje. De Koreaan staat nogal hoog op de poten en de 13-inchwielen ogen in de wielkasten nogal verloren.  De bagageruimte meet 170 liter. In deze klasse niet eens zo gek, maar je moet er wel rekening mee houden dat daar 'n opvallend hoge rand voor zit. De achterbank  is vanzelfsprekend wel omklapbaar.

Optisch bedrog

De eerste indruk van het nieuwe interieur is niet verkeerd. Het oogt speels en redelijk volwassen. Maar dat laatste is optisch bedrog. De cabine is wel lekker hoog, maar voor twee volwassen kerels naast  elkaar te smal. En wanneer we de zitting wat lager instellen, ontstaat een opening tussen rugleuning en zitvlak. Iets om rekening mee te houden als je sleutels op de stoel naast je legt. De zitmeubels scoren een voldoende, maar zijn ook weer niet overbemeten in lengte. Met het oog op de  zitruimte achterin komt dat goed uit, want alleen met niet al te  g rote mensen voorin kun je ook achterin heel redelijk zitten. Op – u raadt het al – iets te korte en lage zittingen.De rugleuning is gek genoeg wel weer vrij hoog.

Het interieur is in nogal harde kunststof  uitgevoerd, maar oogt niet eens verkeerd door de  geslaagde combinatie van tinten. Onder de meters centraal op het dashboard vind je de radio en daaronder de  regeling van ventilatie en airco. De bediening is logisch en behoudens de meters zit alles waar je het verwacht. Er zijn een boel kleine vakjes voor losse spulletjes.

Te klein

De airco is goed hoor- en voelbaar.  Klikjes, stromendevloeistofgeluidjes en een motor die even moet nadenken wanneer  de pomp wordt ingeschakeld. De koeltechniek trekt dan opeens een pk'tje  of wat weg en dat merk je met zo'n klein motortje. Met de aanjager op standje 1 maakt het ventilatiesysteem meer geluid dan de stationair lopende motor. De Matiz is een leuk ding en rijdt ook best verdienstelijk. Maar waarom is Chevrolet niet een stapje verder gegaan, al was het alleen maar door hem een slagje breder te maken. Nu beperkt hij zich wel erg tot  kleinere rijders. Dat merk je niet alleen aan de breedte, maar bijvoorbeeld ook aan de positie van de binnenspiegel. Die zit te laag. De pook komt bovendien met de schakelbeweging naar 2 nogal stevig  tegen ons bovenbeen, simpelweg omdat de pook boven de rand van de stoel uit  komt. Het goede nieuws is dat de versnellingsbak lekker licht schakelt.

De Matiz  trekt in de 1,0-literversie voldoende vlot op, waarbij er wel wat veel geluid uit de bak komt, trouwens. Daarna valt overigens  op dat de krachtbron niet helemaal gelijkmatig dooraccelereert. Eenmaal op de grote weg is de fut er in '5' behoorlijk uit. De kleine Chevrolet is de koning van de verkeersdrempels. Je rijdt eroverheen alsof ze er niet zijn. De vering is opvallend zacht  en comfortabel en het autootje staat nogal hoog op de poten. Daardoor helt hij in bochten flink over, maar blijft toch op stads- en binnenwegtempo heerlijk wendbaar.  Op de grote weg en in sneller genomen bochten glijdt hij onderstuurd naar de buitenkant. Laat je het gas los, dan schuift de achterkant ijverig bij en is de koers weer hersteld. Bij rechtdoor rijden voelt hij op zijn smalle 13-inchwielen wat nerveus aan. We zullen het maar 'levendig' noemen.