BMW X1 Xdrive25e vs. Volvo XC40 Recharge T5 - Dubbeltest

Wie in Nederland aan Volvo denkt, ziet al snel een plug-in hybride voor zich. Sinds de V60 D6 in 2013 op de markt verscheen, zijn het dan ook vooral de ‘stekkermodellen’ die in ons land voor de zakelijke aantallen zorgen. Na de eerste diesel plug-in volgde een hele reeks benzine-exemplaren, waarvan de even markante als forse XC90 T8 zonder meer het bekendste voorbeeld is. Met minder krachtige viercilinders wordt ook de huidige generatie van het trio S60, V60 en XC60 bediend. Een geschikte aandrijflijn voor de compacte V40 of XC40 bleef echter opvallend lang uit, maar in ‘plug-in jaar’ 2020 wordt ook dit gedeelte van de markt bediend. Voor de XC40 Recharge T5 en de iets minder krachtige Recharge T4 wordt een nieuwe, 1,5-liter driecilinder uit de kast getrokken. Die motor ligt sinds kort ook in de XC40 T2, het nieuwe instapmodel, en levert in de krachtigste PHEV-versie maar liefst 180 pk. Het totaalvermogen komt uit op 262 pk.

BMW heeft al veel langer een plug-in hybride aandrijflijn met een 1,5-liter driecilinder in huis. Deze krachtbroncombinatie is sinds 2014 in de 225xe Active Tourer te vinden en verscheen later ook in de Mini Countryman Cooper SE. De in 2016 gelanceerde tweede generatie van de BMW X1 deelt zijn voorwielaangedreven UKL-basis met de Tourer en de Mini, maar toch heeft BMW tot na de facelift van het model gewacht met het uitbrengen van de voor de hand liggende hybrideversie. Ook hier is het de instapmotor die als basis dient. De driecilinder uit de X1 sDrive 18i levert in het geval van de xDrive 25e 125 pk, maar het totaal komt door de elektrokracht op 220 pk. Dat is nog altijd minder dan de XC40 in T5-trim heeft, maar de X1 heeft een troef achter de hand. De elektromotor is hier namelijk bij de achteras geplaatst, zodat de deels elektrische X1 zijn kracht over beide assen kan verdelen. Volvo kiest ervoor om alle kracht op de voorwielen los te laten, met als gevolg dat de X1 vanuit stilstand alsnog net iets sneller weg is.