BMW M550d xDrive

De M GmbH-tak van BMW hoeven we niet voor te stellen aan iemand die AutoWeek in de hand neemt, dus dat kunnen we ons besparen. Toch een klein stukje historie: In 1980 kwamen ze met een potente versie van de E12, de eerste 5-serie, M535i genaamd. Twee jaar eerder werd de M voor het eerst in een typeaanduiding gebruikt, maar dat was bij de M1, een volledig op zichzelf staand model. De opgedikte Fünfer bleef tot 1987 in productie, maar kreeg in 1985 gezelschap van de eerste echte M5. Enkele jaren werden ze dus naast elkaar gevoerd en dat was een bewuste keuze. De M535i was voor wie dagelijks gebruiksgemak wilde combineren met wat extra potentie, de M5 was voor de hardcore sportwagenliefhebber. En het is precies die gedachte die nu weer van toepassing is op de auto die we vandaag rijden. De M550d xDrive is geen volbloed M, maar mag zich wel M Performance noemen. Een bruggetje tussen gewoon BMW en M.

Scepsis

En we zien je denken: zag ik daar een 'd'? Ja, inderdaad. Dus? Tot begin jaren tachtig was een diesel ondenkbaar in een BMW, maar toen in 1983 de 524TD verscheen, was het gauw gedaan met die scepsis. Dus mag je drie decennia later toch wel met enig zelfvertrouwen een diesel-M onthullen? De kaarten zijn goed. Het drieliter zescilinder blok is voorzien van niet twee, maar drie turbo's. En dat zijn niet de enige aanpassingen die zijn gedaan aan het blok dat we kennen uit de ook al niet misselijke 535d. Het commonrail-systeem is versterkt zodat het bestand is tegen 2.200 bar en ook motorblok en cilinderkop zijn nog sterker uitgevoerd. Maar terug naar die turbo's: een van de handicaps die die dingen hebben, is dat ze op heel hoge toeren moeten draaien om effect te sorteren. En het schoepenwiel heeft massatraagheid, waardoor het even duurt voor ze op gang zijn. Het gevolg daarvan kennen we allemaal als het turbogat; het duurt vanuit lage toerentallen naar hogere even voordat je volle bak koppel en vermogen hebt. Dat probleem kun je deels ondervangen door de turbo kleiner en dus lichter te maken. Dan is hij eerder op gang, maar door het geringere volume sorteert hij ook minder effect. Deze motor heeft drie turbo's, twee kleine en een grote. De eerste kleine heeft variabele geometrie en gaat meteen aan de slag voor de eerste behoefte, zodat de grote tijd heeft op gang te komen en daarna het grootste deel van het werk voor zijn rekening te nemen. Bij 2.700 tpm gaat er een klep open naar een tweede kleine turbo, zodat het trio er samen wat moois van kan maken.

Het resultaat mag er zijn. Dit is de krachtigste dieselmotor die BMW ooit heeft gebouwd en naar eigen zeggen ook de krachtigste zes-in-lijn diesel wereldwijd in een productieauto. Nou, gefeliciteerd, maar we willen harde cijfers zien. Le voilà: de M550d levert 381 pk (535d: 313 pk) en 740 Nm (535d: 630 Nm). Het maximale koppel is beschikbaar vanaf 2.000 tpm, maar zelfs bij 1.000 tpm, amper meer dan stationair, heb je al 400 Nm. Mede omdat dat geweld naar alle vier de wielen gaat, vliegt de boel in een duizelingwekkende 4,7 seconden van 0 naar 100 km/h. Goed, dat is tweetiende seconde langzamer dan de M5, maar met een beetje nattigheid haal je dat terug bij die achterwielaandrijver. En aan de pomp lach je hem natuurlijk helemaal uit. Op de EU-cyclus scoort deze auto 6,7 liter per 100 kilometer.

Amerikaanse V8

Het is heel moeilijk de ervaring van deze auto de omschrijven zonder in allerlei autojournalistieke superlatieven en clichés te vervallen; vergeef ons die daarom voor één keer. Eerder vanmorgen hebben we met de 6-serie met het 'onbewerkte' dieselblok gereden, en dan valt de winst des te meer op. Maar ook zonder dat: wát een brok geweld. Heel, maar heel even voel je de motor zich schrap zetten, meteen daarna is het volle bak acceleratie. De wielen grijpen zich vast – en dan rijden wij nog op winterbanden – en de auto klimt razendsnel in tempo. De standaard achttraps automaat doet zelfs bij volle kracht zijn werk bijna naadloos. Maar het meest indrukwekkend is wellicht het geluid van deze motor. Goed, er is stevig aan getornd, maar dat is aan een stuk muziek in de studio ook gedaan en hoor je iemand daar over klagen? De fijnste aspecten van de klank worden via de luidsprekers aangedikt. En toch, met de ramen dicht hoor je daar niet eens zo gek veel van, maar zet je venster op een kier en je hoort iets dat wat doet denken aan een enorme Amerikaanse V8. Een soort gegorgel, bijna verveeld, gemixt met een diepe onderbuikbrom die toch enige stiekeme inspanning verraadt. Het enorme koppel onderin zorgt ervoor dat je dat relaxt klinkende gedreun blijft houden, zelfs op snelheden die hier in Duitsland volkomen legaal zijn, maar die thuis onmiddellijke rijontzegging ten gevolg hebben. In de Sport Plus-stand trekt de motor door tot het maximale toerental van 5.400 tpm en zelfs dan lijkt hij zijn schouders op te halen. Wat een prachtige machine! Het leidt bijna je aandacht af van de rij-eigenschappen van deze Vijf, en dat is jammer, want die zijn ook fantastisch. M heeft vering, demping, de elektronica van de transmissie en de stuurbekrachtiging aangescherpt ten opzichte van de gewone 5. Verder krijg je onder de kap twee veerpootbruggen.

Ook het uiterlijk is flink aangepakt. De M550d heeft grotere luchtinlaten onder de bumper, speciale spiegelkappen, een andere achterbumper met trapeziumvormige uitlaten en een achterspoiler. Vanbinnen krijg je een M-logo op stuur en pook, dorpellijsten met het logo, geborsteld aluminium en half-alcantara sportstoelen. Een exacte prijs was bij het ter perse gaan van dit nummer nog niet bekend, maar BMW verwacht dat die rond de € 105.000 zal bungelen. De M550d arriveert in mei in ons land. Hij wordt ook leverbaar als Touring. Bovendien komt deze zelfde motor ook in de X5 en X6, die dan beide de aanduiding M50d krijgen en eveneens een brug moeten slaan tussen de M-versies en de gewonere exemplaren.