BMW 320d Executve (2008)

Kijkend naar het uiterlijk van de 320d kun je vaststellen dat de koets van de BMW hier en daar wat gezochte lijnen herbergt, zoals rond de koplampen en de dorpel. Aan de andere kant geeft z'n lijnvoering de 3-serie een krachtig eigen karakter. Jammer is dat de achterzijde een beetje uit de toon valt. Die komt toch enigszins anoniem over.
Het dashboard van de BMW ziet er opgeruimd uit. Het is een overzichtelijk geheel en de knoppen en toetsen zijn eenvoudig te bedienen. Maar echt gezellig is het ook weer niet, zo'n 'kaal' dash. Voor een auto in dit segment mag het allemaal wat minder sober aandoen. De grote chroomlook-panelen op het dashboard en de middenconsole staan wel hightech, maar geven ook een koude, kille indruk. De bouwkwaliteit van het BMW-interieur staat echter buiten kijf.
Achter in de BMW hebben de onderste ledematen een behoorlijke mate van bewegingsvrijheid. Voorin zijn er wat minder centimeters te vergeven. De voorstoelen geven prima ondersteuning, niet alleen zijdelings, maar ook aan de bovenbenen.
Op het meubilair valt weinig af te dingen. Hooguit dat het wat hard is. Je kunt hoog op de bok gaan zitten, als je dat wilt, maar ook met je zitvlak dicht boven het asfalt, waarbij je veilig weggedoken zit achter het dashboard. Verdwenen is de traditionele contactsleutel. De auto wordt namelijk gestart met een sportieve start-/stopknop.

Afgestemd op sportiviteit
De besturing werkt vrij zwaar, maar dat is aangenaam; het stuur communiceert beter met de bestuurder en werkt heel precies. Een kleine verdraaiing van het stuurwiel resulteert direct in een koersverandering van de neus. Met alle beschermende elektronica aan zou je er bijna aan voorbijgaan dat de BMW achterwielaandrijving heeft. Overstuurreacties blijven uit. Als je die probeert uit te lokken, straft het DSC je af en duwt het de Beierse kont hardhandig weer in het gareel. Het onderstel van de BMW is harder dan dat van veel van z'n tegenstrevers en veel meer afgestemd op sportiviteit. Oncomfortabel is de auto beslist niet, maar je voelt de staat van het wegdek wel voortdurend.

De rijeigenschappen van de BMW 320d blijven nog altijd ongeslagen. Hij geeft met z'n toch niet geringe 177 pk de indruk enigszins underpowered te zijn. Hoe harder het gaat, hoe meer hij zich in het asfalt lijkt vast te bijten. De grip is fenomenaal en de 320d doet voortdurend z'n voordeel met z'n ongeëvenaarde wegligging.
Dieselmotoren kunnen tegenwoordig gemakkelijk wedijveren met benzinemotoren qua prestaties, vermogen en souplesse, maar het brandstofverbruik doet helaas ook nog maar weinig onder voor dat van vergelijkbare benzinemotoren. Het aloude voordeel van een dieselkrachtbron, z'n zuinigheid, lijkt al maar minder op te gaan. De 320d, voorzien van een automatische versnellingsbak, is een bescheiden innemer, maar consumeert nog altijd 7,4 liter dieselolie per 100 kilometer.
De uitrusting houdt niet over. Zijairbags achter heeft de BMW niet en voor lichtmetalen wielen moet je bijbetalen. In dit segment zou toch niet over stalen exemplaren gesproken mogen worden. BMW denkt daar kennelijk anders over.