Audi Q3 - BMW X2 - Volvo XC40 - Vergelijkende Test

De ene cross-over annex SUV is nog niet op de markt of de volgende legt alweer beslag op de spotlights. Met reden, want de consument lijkt er geen genoeg van te kunnen krijgen, zeker niet als de desbetreffende auto wordt overgoten met een premiumsausje. BMW deed het met de X1, die sinds kort gezelschap heeft van de strakker gelijnde X2 op deze pagina’s. Volvo liet met de XC40 ondertussen zijn eerste compacte cross-over los op de wereld.

En dan is er ook nog Audi, dat er vroeg bij was en nu al aan de tweede generatie Q3 bezig is. Het recept blijft hetzelfde. De auto is in de lengte en breedte gegroeid, maar niet in de hoogte. Meer nog dan voorheen is het daarmee een cross-over. Een auto die wel de onverschrokken uitstraling en hoge instap van een SUV heeft, maar zo min mogelijk concessies doet op het gebied van rijeigenschappen en controverse het liefst minimaliseert. De wijzigingen voel je bij het rijden met de Q3, want de nieuwe generatie voelt veel beter uitgewerkt aan dan zijn eendimensionale voorganger. Die kon hard de hoek om, maar daar leed het comfort onder. De kennismaking met de nieuwe bewijst dat dat niet langer het geval is. De Q3 staat op enorme 20-inchwielen en heeft een S-Line-sportonderstel, dus oncomfortabeler dan dit valt hij niet samen te stellen. Toch doet de Audi het op het Nederlandse wegennet prima. Alleen diepere putten gaan gepaard met een weinig verfijnd gebonk, alsof de demper opeens besluit dat de veer niet verder mag. Daar voel je als inzittende ook het nodige van.

Dat vormt nu echter de uitzondering en niet meer de regel. Bovendien: het levert wel wat op, want de 255 millimeter brede, sportieve banden onder de Q3 leveren meer grip dan een bestuurder met gezond verstand zal uitproberen. Alleen in extreme omstandigheden begint de Q3 over de voorwielen weg te schuiven. Toch zal het normale onderstel, eventueel in combinatie met iets minder platte banden, voor velen een betere keuze zijn. De gevoelloze besturing drijft namelijk een wig tussen bestuurder en onderstel, waardoor de Audi niet uitnodigt om regelmatig op het scherp van de snede te rijden. En met het normale onderstel neemt de verfijning waarschijnlijk wél verder toe.

BIJNA BMW

Hoe anders liggen de zaken bij de X2! Net als Audi zet ook BMW in op dynamiek. Zelfs met de adaptieve dempers (een optie die de Q3 als enige niet heeft) in Comfortstand voel je als bestuurder al een bovengemiddelde verbinding met de wielen. In Sport neemt dat alleen maar toe, maar dan voelt de X2 ook bijna als een BMW. Bijna, want het blijft een vreemde gewaarwording als de voorwielen hun zoektocht naar tractie opgeven en bij een wild genomen bocht hulpeloos beginnen door te slaan. Niet dat het vaak gebeurt, maar toch. Voorwielaandrijving of niet, de cross-over uit Beieren trekt je meer dan zijn concurrenten naar binnen met zijn dynamische rijeigenschappen, zonder daar echt grote comfortoffers voor te brengen.

Terwijl de Duitsers elkaar zo de loef proberen af te steken, vaart de XC40 een totaal andere koers. Dynamiek? Sportiviteit? Twee keer nee. Comfort daarentegen levert de Zweed met bakken tegelijk. De bandwangen zijn dikker en vangen dus al meer op en wat er dan overblijft, verdwijnt simpelweg ergens in het boterzachte onderstel. Zelfs met de adaptieve dempers in Sportstand roept de XC40 nooit passie op. Dat is nergens voor nodig ook, want in Nederlandse omstandigheden zit je eigenlijk het liefst op dit comfortabele waterbed. Dan maar een paar seconden later boven aan de afrit.

Opvallend genoeg schakelt de transmissie van de XC40 juist heel kort en met veel gevoel. De oplettende lezer herkent op de foto’s de Orrefors-kristallen pook van een automaat en dat klopt. Op de dag van fotografie was de handgeschakelde T3 niet beschikbaar, dus daarvoor gebruikten we een D3 met automaat. De meetgegevens zijn allemaal wel van de juiste benzinemotor. Dat betreft een 1,5-liter driecilinder met 163 pk en 265 Nm. Op zich geen verkeerde motor, maar voor de vrij zware XC40 geen overdaad. Sinds kort is deze motor ook met de achttraps volautomaat te bestellen en dat zouden we zeker doen. De handbak schakelt fijn, maar je moet wel poken om de gang erin te houden. De automaat neemt je dan een hoop werk uit handen. De verfijning van de motor geeft geen reden tot klagen, maar het feit dat de motor wat later op stoom komt dan bij de concurrenten en dat de turbo zich dan ook vrij nadrukkelijk laat horen, levert hem geen pluspunten op.

STEPTRONIC

Onderweg toont de eveneens 1,5 liter grote driecilinder van BMW zich een stuk levenslustiger. Onder belasting roffelt de motor vrolijk en omdat de BMW minder weegt, zijn de prestaties beter. Ook de Steptronicautomaat weet te overtuigen. Dat is, in tegenstelling tot de achterwielaangedreven modellen, niet de veelgeprezen achttraps volautomaat van ZF, maar een exemplaar met dubbele koppeling en zeven versnellingen. Daarmee heeft BMW niet veel ervaring, maar de transmissie doet het uitstekend. De software voelt goed aan wat je verlangt, de schakelacties gaan bliksemsnel en alleen bij wegrijden zou het wat vlotter en vooral vloeiender mogen. Daarover gesproken: als de driecilinder aanslaat, gaat er een nadrukkelijk gesputter en gebonk door de koets. Dat klinkt en voelt absoluut niet als premium.

Aan boord van de Audi heerst ondertussen niets dan rust. De inhoud van de motor verschilt amper, maar de Q3 verdeelt die over vier cilinders. Dat betekent een soepeler loop en dat levert meer verfijning op. Sterker: je hoort of voelt niets van de TFSI. Prima dus, al presteert de Q3 – waarschijnlijk dankzij de brede sloffen – niet heel erg flitsend. Met een leeggewicht van 1.470 kilo weegt de Q3 ook meer dan de andere twee. Bovendien helpt ook de S-Tronic-automaat met dubbele koppeling niet mee. De schakeltijden zijn snel, maar het mechaniek schakelt alleen terug bij nadrukkelijk aandringen. Zelfs met het vroeg beschikbare koppel van de 1,5-liter TFSI weet de S-Tronic de motor regelmatig onder zijn optimale werkgebied te krijgen. De pook in ‘S’ zetten helpt, maar dan duurt opschakelen weer net te lang. Op basis van de ruime ervaring die het concern heeft met DSG-achtigen zou je verwachten dat deze het beter doet, maar in de praktijk doet BMW’s DCT er niet voor onder.

VEELZIJDIG

De interieurruimte van de Q3 scoort wel duidelijk beter. Standaard kan de rugleuning van de achterbank worden versteld en de hele bank kan ook naar voren en naar achteren. In het ongunstigste geval past er al 530 liter bagage achterin, een stuk meer dan de 470 liter van de X2 en de 460 liter van de XC40. Leg alles plat en het gapende gat groeit naar 1.525 liter, bijna 200 liter meer dan bij de concurrenten. Op de achterbank zit een volwassene ronduit riant. Voldoende beenruimte en erg veel hoofdruimte maken het verblijf prettig.

Helemaal voorin volgt de Q3 netjes de trend van andere modellen van het merk. Het oogt er supermodern en het materiaalgebruik en de afwerking staan aan de top van het segment, al is het natuurlijk niet zo geavanceerd als in bijvoorbeeld een A6. De vormgeving van het touchscreen-gestuurde navigatiescherm lijkt er dan wel op, maar de hardware heeft meer overeenkomsten met een Volkswagen Polo dan met de Audi A6. Geen haptische feedback dus. In dit segment vormt dat echter niet zo’n probleem. Het scherm reageert snel genoeg en de menustructuur volgt logische lijnen.

De Virtual Cockpit voor je neus biedt daarnaast ook veel informatie en ziet er bovendien prachtig uit. Een stuk uitgebreider en scherper dan het digitale instrumentarium in de XC40. De Zweden slaan echter terug met een groter centraal touchscreen, dat mede daardoor beter werkt. Meer ruimte betekent grotere iconen, wat de trefzekerheid onderweg vergroot. Bovendien mag de Audi dan gevoelsmatig beter in elkaar zitten, de XC40 heeft de minimalistische Zweedse koelheid die een verblijf erin ongehoord prettig maakt. Eenvoudig maar niet simpel, want over alles hebben zijn ontwerpers nagedacht. De stoelen zitten heerlijk, in het dashboardkastje zit een haakje om een tas aan op te hangen en het draadloze laadplatform zorgt ervoor dat de telefoon erin gefixeerd ligt. Kleine dingen, maar het maakt veel uit voor het gebruiksgemak. Vanaf de achterbank zullen ook geen klachten hoorbaar zijn. De hoekige vormgeving levert daar veel hoofdruimte op en de beenruimte valt ook niet tegen. Daarvoor zijn wel offers gebracht, want in de bagageruimte past, in elk geval op papier, minder dan in de andere twee.

SCHIJN BEDRIEGT

We zeggen ‘op papier’, want hoewel BMW ons tien liter meer inhoud belooft, lijkt het oog iets anders te zeggen. Schijn bedriegt kennelijk. Hoe dan ook, ruimte moet niet de hoogste prioriteit hebben voor de aspirant-X2-koper. Buiten de vrij bescheiden bagageruimte zorgt de unieke styling op de achterbank namelijk voor tamelijk beperkte hoofdruimte. Voorin houdt BMW vooralsnog vast aan iDrive en die beslissing pakt erg goed uit. De vele functies bedienen gaat onderweg nu eenmaal gemakkelijker met een fysiek bedieningsinstrument. Daar staat tegenover dat de vormgeving en de gebruikte materialen het niet halen bij die van de Q3 of XC40. Dat lijkt misschien zeuren, maar de prijzen van premium cross-overs liegen er tegenwoordig ook niet meer om. We beginnen bij de Volvo, die het het minst bont maakt.

Zouden we de juiste aandrijflijn nemen met de uitrusting op deze pagina’s, dan komt de totaalprijs op € 59.202. Met een automaat – en die zouden we zeker adviseren komt daar € 2.000 bij zodat het totaal € 61.202 wordt. Dan heeft de Volvo echter wel alles wat een luxedier kan wensen. Standkachel, stoelen stuurverwarming, elektrische bediening van eigenlijk alles, inclusief de achterklep, en de hele suite aan veiligheidssystemen. Vele daarvan, zoals een autonoom remsysteem en de rijbaanhulp, zijn altijd aanwezig. Een pakket van € 995 vult de overblijvende gaten in de vorm van adaptieve cruisecontrol en dodehoekbewaking. Bovendien krijgt de XC40 als enige een airbag voor de knieën.

Een stapje hoger in de pikorde staat de BMW X2, die € 65.699 moet kosten zoals getest. Ook die heeft eigenlijk alles dan wel aan boord, inclusief de nodige veiligheidssystemen. Actieve veiligheid kost echter wel meer dan bij de Volvodealer. Blijft over de Audi Q3, die in totaal – hou je vast – € 69.465 kost. Het meest wonderbaarlijke is dat de uitrusting dan niet rianter, maar juist kariger is dan bij de andere twee. Geen leren bekleding, geen elektrische stoelverstelling of achterklepbediening, geen spiegels die elektrisch kunnen worden ingeklapt en starten gaat gewoon met een sleutel. Actieve veiligheid dan? Standaard zit er een rijbaanhulp en dodehoeksensor op, maar een pakket met adaptieve cruisecontrol, een autonoom noodremsysteem en verkeersbordherkenning kost je zo’n € 2.000 extra. Het geld zit ’m vooral in optische opsmuk. De 20-inchwielen kosten bijvoorbeeld in totaal € 4.500, mede dankzij de hogere uitstoot en dus meer bpm. Meer geld voor minder waar dus, en dat maakt de Q3 opeens een stuk minder onaantastbaar.