Audi A4 2.0 TDI (2005)

De A4 loopt met de trapeziumvormige grille in de pas met Audi's huisstijl. Niet alleen de neus is aangepast, ook de achterkant is bij de opfrisbeurt van vorig najaar onder handen genomen. De achterlichten lopen nu verder naar het midden van het kofferdeksel. Het interieur is vrijwel ongemoeid gelaten. Het stuurwiel is vervangen door een exemplaar met in het hart de trapeziumvorm van de grille.

De afwerking is van een erg hoog niveau. Alles voelt degelijk en panelen sluiten strak op elkaar aan. Mag ook wel, de Audi is behoorlijk aan de prijs. Maar hij is dan ook voorzien van onder meer prettige sportstoelen waarvan de zittingen in lengte zijn te verstellen. Kritiek is er nauwelijks te geven, of het moet de lichte kleur van de bekleding zijn. Mooi, maar erg besmettelijk.

Met de tweeliter viercilindermotor kun je je flink uit de voeten maken. Z'n pompverstuivertechniek weert zich prima. Alleen afgaande op de hoogwaardige uitstraling van in- en exterieur voldoet hij niet helemaal aan onze verwachtingen. Hij draait keurig z'n rondjes, maar superieur is hij niet. De nieuweling is erg rustig na de koude start. Z'n respons op het gaspedaal valt wat tegen, de A4 heeft een groot turbogat. Hij aarzelt voor hij tot actie overgaat. Maar vervolgens doet de TDI erg z'n best om de A4 op tempo te brengen. Een opvallend detail bij de Audi A4 is trouwens dat je het – in lengterichting geplaatste – blok voelt kantelen zodra je het gaspedaal beroert. Dit kom je niet vaak meer tegen.

Voor het milieu
Hoewel de moderne diesel steeds verfijnder is en karaktertrekken van benzinemotoren overneemt, is het niet allemaal pais en vree. De motor in deze testauto heeft het bij lage toerentallen soms érg moeilijk. Als je bij het wegrijden te weinig gas geeft – of de koppeling een fractie te snel laat opkomen – slaat deze zelfontbrander af. Pas als de gang erin zit, vertoont hij het goede-lobbeskarakter dat we bij diesels gewend zijn. De oorzaak lijkt een vliegwiel dat te licht is om het
mechaniek in beweging te houden. Daarnaast is deze machine zo afgeregeld dat hij zo min mogelijk uitlaatgassen produceert en dus ook minimaal brandstof toegediend krijgt. De testauto is voorzien van een handgeschakelde zesbak om de motor in een klein toerengebied te laten werken zodat verbruik en uitstoot gunstig zijn. Als bestuurder heb je er niet veel aan. Als je erg je best doet, kun je misschien een paar procent brandstof besparen. Met deze welwillende motor heb je eigenlijk aan vier versnellingen genoeg.
Tot de extra's die Audi op ons testvoertuig had gemonteerd, hoort ook het optionele sportonderstel. Het is niet onze eerste keuze. Supersportief wordt de auto er niet van, daarvoor blijft de A4 te veel een op comfort gerichte kilometervreter. Het sportonderstel maakt de auto stoterig, maar geen strak rij-ijzer. De A4 komt bij het remmen wat wollig over. Licht teleurgesteld zijn we ook over de stuurinrichting van de A4. Die komt een tikkeltje gevoelloos over en wanneer je de hoek om gaat, geeft de koets het gevoel om z'n lengteas te rollen. Of hebben we te hoge verwachtingen bij de term 'sportonderstel'? Het onderstel uit Ingolstadt lijkt hier door de mand te vallen. Bespaar euro's en ga voor comfort, dat is bij Audi over het algemeen stevig genoeg.