Audi A3 Sportback vs. Mercedes-Benz A 180 - Vergelijkende Test

In twee jaar tijd kwam de vierde generatie van de Mercedes-Benz A-klasse in alle vergelijkende testen in dit blad als winnaar uit de bus. Dat is best knap, want we hebben het de auto niet echt gemakkelijk gemaakt. De auto ging de strijd aan met de vorige en huidige generatie van de BMW 1-serie, met de vorige Audi A3, de Volkswagen Golf (VII) en de Mazda 3. Daarmee rust er een loodzware taak op de schouders van de nieuwe Audi A3, maar als gloednieuw model heeft de compacte Audi in elk geval zijn leeftijd mee. Op het eerste gezicht lijkt er misschien maar weinig veranderd, maar toch is de auto helemaal nieuw. Dat wordt nog het meest duidelijk rond de opvallend brede wielkasten. Wat blijft, is de kenmerkende Sportback-vorm.

Het extra ruitje achter het achterportier geeft de auto een wat stationwagon-achtige uitstraling, maar dat resulteert niet in een overdaad aan ruimte. De bagageruimte is nagenoeg gelijk aan die van de A-klasse en de situatie op de achterbank verdient in geen van beide auto’s het predicaat ‘riant’. Toch is het voor niet al te lange volwassenen in beide auto’s uit te houden, waarbij de A3 extra punten scoort met wat meer hoofdruimte, een fijnere zithouding en een minder opgesloten gevoel. Ook valt hier al op dat de kwaliteitsbeleving in de Audi van topniveau is. Het merk heeft op dat gebied een naam hoog te houden en stelt ook met het op één na kleinste model niet teleur. Dat er hier en daar wat meer harde kunststoffen te vinden zijn dan in grotere en (nog) duurdere modellen is onvermijdelijk, maar de bouwkwaliteit is onberispelijk. Bovendien is het geheel voor Audi-begrippen opmerkelijk frivool vormgegeven. Dat komt vooral door de opstelling van de ventilatieroosters, die aan weerszijden van het instrumentarium vol in het zicht zijn geplaatst. Tegenover de passagier zijn ze juist onopvallend in het dashboard verwerkt, zodat er alle ruimte is voor een op een prettige plaats gemonteerd touchscreen. Dat is er één: de opstelling met twee schermen is voorbehouden aan modellen vanaf het formaat A6. Een gemis is dat echter nauwelijks. Het onderste scherm dient in de duurdere Audi’s vooral voor de bediening van de klimaatregeling, maar de traditionele knoppen van de A3 bevallen op dat vlak eigenlijk beter. Nu de Volkswagen Group bij onder meer de Golf kiest voor aanraakgevoelige sliders die niet bij iedereen in de smaak vallen, is de rij knoppen in de A3 een extra aangename verrassing. Het scherm dat er wel is, werkt gelukkig heel prettig. Een altijd zichtbare tegelrij links in beeld zorgt ervoor dat het nooit lang zoeken is naar een hoofdmenu, terwijl de snelle reactie op aanrakingen ergernissen zal voorkomen.

Het digitale instrumentarium is ook al goed voor elkaar, zoals we dat ook van Audi gewend zijn. Met knoppen en een scrolwieltje op het stuur is het simpel om tal van opstellingen op te roepen, waarbij er een imposante hoeveelheid informatie gelijktijdig kan worden getoond. Het grote scherm achter het stuur is bovendien in elke A3 standaard, al moet gezegd dat het aantal functies bij de simpelste uitvoering zeer beperkt is. Het voornaamste kritiekpunt op het Audi-infotainment is dat het dimmen van de dashboardverlichting via het scherm gebeurt en de schermen voor echt duistere omstandigheden ook in de donkerste stand net te fel zijn. Een kleinigheid, maar toch.

SMAAKGEVOELIG

Dat de Audi A3 indruk maakt met zijn interface is maar goed ook, want dit is één van de sterkste kanten van de Mercedes. De A-klasse was in 2018 de auto waarin Mercedes het MBUX-bedieningsconcept introduceerde. Dat veel grotere en duurdere Mercedessen inmiddels over min of meer hetzelfde systeem beschikken, is een dik compliment voor het instapmodel. De optisch aan elkaar gesmolten schermcombinatie oogt nog altijd modern en hightech en is ook qua bediening nog niet ingehaald door de concurrentie. Net als bij Audi is het centrale scherm een razendsnel touchscreen, maar daarnaast laat de hele boel zich vanaf het stuur, door middel van een touchpad tussen de stoelen én via gesproken opdrachten aansturen. Dankzij fraai kleurgebruik en schitterende animaties maken de schermen op grafisch vlak nog wat meer indruk dan de grotendeels zwarte exemplaren van de A3. Wat menustructuur betreft, zijn de verschillen kleiner, maar het blijft opvallen dat Mercedes een bijna onmogelijk grote hoeveelheid functies op logische wijze weet te clusteren. Het instrumentarium is daarvan een goed voorbeeld.

Het is opgedeeld in drie secties, die in de traditionele opstelling worden opgevuld door de toerenteller, kilometerteller en snelheidsmeter. Alle drie laten zich echter individueel in minimaal vijf andere zaken veranderen, terwijl op een hoger niveau kan worden gekozen uit allerlei hoofdthema’s en kleurstellingen. Dat klinkt ingewikkeld, maar het werkt in de praktijk prima. Ook hier is de getoonde uitvoering van het systeem niet standaard, maar een compleet digitale opstelling is dat wel. Wie klaar is met het uitpluizen van MBUX – en dat kan even duren – kan de aandacht op de rest van het interieur richten. Dat is met zijn mix van allerlei vormen en materialen wat uitbundiger en dus ook wat smaakgevoeliger dan het strakke A3-interieur.

Wat materiaalgebruik en bouwkwaliteit betreft, heeft ook de A-klasse een naam hoog te houden, maar naast het gevoelsmatig uit graniet gehouwen A3-binnenste voelt het A-klasse-interieur wel wat fragieler aan. Mercedes verdient wel weer een pluim voor het overdadige gebruik van aluminium, dat met name van het stuurwiel en het klimaatcluster ware kunststukjes maakt. De zithouding achter dat stuur is fijn en sportief laag, net als in de A3. Audi schermt er zelfs mee dat de stoel enige centimeters lager staat dan in de uitgaande A3. In deze tijden van cross-overs en SUV’s mag dat toch verfrissend worden genoemd.

HANDGESCHAKELD

Toch is de A3 minder sportief dan zijn laag geplaatste sportstoel en afgeplatte S-Linestuurwiel doen vermoeden. Om te beginnen is het nog even wachten op de echt dikke versies, want de geteste 35 TFSI is voorlopig de krachtigste benzinemotor die leverbaar is. ‘35 TFSI’ is Audi-taal voor de 1.5 die de Volkswagen Group in nagenoeg alle middelgrote producten monteert. Die motor blijkt ook hier erg fijn. De geblazen viercilinder is stil, zuinig en soepel. Dat laatste valt extra op als er, zoals in de testauto, wordt gekozen voor een handgeschakelde zesbak. Door de weinig kieskeurige motor is het niet meteen een ramp als je eens in een wat hogere versnelling optrekt. Ook het schakelen zelf gaat op een heel fijne manier.

Overigens moet de handgeschakelde A3 het zonder mild-hybrid-techniek doen, terwijl een 35 TFSI met automaat wel over zo’n hulpje beschikt. Het sportonderstel van de S Edition-uitvoering is stevig, maar niet te hard. Voor het label ‘sportief’ is de auto te veilig afgesteld en is de besturing net te gevoelloos, maar voor het gros van de bestuurders hoeft dat geen nadeel te zijn. Wat de A3 namelijk wel is, is een fijne en erg gemakkelijk rijdende auto. Door de stilte aan boord, het uitgebalanceerde onderstel en de relatief zware besturing voelt de A3 als net even meer auto dan de A-klasse, die daar wat lichtvoetigheid tegenover zet. De besturing van de Mercedes is lichter, maar ook communicatiever dan die van de Audi. Ook hier hebben we te maken met een sportpakket met een aangepast onderstel, maar Mercedes weigert de term ‘sportonderstel’ te hanteren. In plaats daarvan gaat het merk voor ‘verlaagd comfortonderstel’, en dat dekt de lading aardig.

Ondanks de wat agressieve AMG-aan kleding gaat de Mercedes namelijk heel vriendelijk met oneffenheden om. Wellicht een teleurstelling voor ieder die een milde hot hatch verwacht, maar het levert wel een breed inzetbaar totaalplaatje op. De aandrijflijn weet minder te overtuigen. Dat ligt niet aan de motor, want de 136 pk sterke 1.3 uit de veel gekozen A180-trim is een prima ding. Hij maakt de A-klasse bovendien nog zuiniger dan de Audi, maar laat zich op snelwegtempo wel meer horen dan de Audi-motor. Het is echter vooral de samenwerking met de handbak die hier tegenvalt. De verzetten van de Mercedes-zesbak zijn erg lang, waardoor er hier wel actief moet worden geschakeld om tot adequate prestaties te komen. Het schakelen zelf gaat weliswaar soepel, maar ook wat gevoellozer en met langere slagen dan in de Audi. De optionele 7G-DCT-automaat van Mercedes is zeker niet foutloos, maar past toch beter in het plaatje.

DUUR

Dat de A180 beter bediend is met de automaat lijken de Duitsers zelf ook te beseffen, want sinds 1 juli is de handgeschakelde versie niet meer leverbaar als Business Solution. Onder die benaming probeert Mercedes vooral zakelijke rijders aan te spreken met een pakket aan veel gekozen opties, al mogen particulieren uiteraard ook in een Business Solution stappen. Dat loont, want voor een kleine meerprijs biedt deze uitvoering heel wat. Onze testauto is een Business Solution AMG. Behalve een heleboel uiterlijkheden, ledverlichting rondom, het grotere instrumentarium, stoelverwarming en klimaatregeling met twee zones heeft de testauto ook nog een optioneel panoramadak. Samen met de lakkleur brengt dat het totaal op € 38.719.

Dat is voor een behoorlijk aangeklede premium-hatchback anno 2020 gewoon een nette prijs. De geteste Audi A3 onderstreept dat punt, want zelfs zonder enige optie is de 35 TFSI als S Edition iets duurder dan de geteste A-klasse. Met opties komt het totaal voor het testexemplaar op maar liefst € 50.522. Voor dat geld troeft de A3 de A-klasse weliswaar af met sfeerverlichting, adaptieve cruisecontrol en een beter audiosysteem, maar moet hij tegelijkertijd het panoramadak en zelfs een achteruitrijcamera ontberen. Ook valt op dat bij beide auto’s de afstandsbediening moet worden gehanteerd om de auto te ontgrendelen. Rijhulpjes en assistentiesystemen zijn grotendeels optioneel en zitten bij Mercedes in een duur pakket, terwijl Audi ook hier kiest voor losse opties. Op dit vlak is er voor beide fabrikanten dus nog wel wat winst te halen, maar Audi maakt het in dit specifieke geval wel erg bont.