Audi A2 1.4 Colour Storm (2003)

Is het zijn eigenwijze vorm? Is het zijn niet misselijke prijs? Is het te beperkte motorenaanbod dan oorzaak voor het feit dat de Audi A2 geen succesvolle auto is? Wellicht een combinatie van 't een en ander. Wij willen weten wat deze opmerkelijk feestelijke uitvoering Colour Storm ons te bieden heeft.
We beginnen voorin onder het ultrakorte motorkapje. Niks bijzonders, een 1,4-liter benzinemotor uit de bekende VAG-schappen die 75 pk 'doet'. Da's dus te weinig, horen we u denken. Maar vergeet niet dat we met lichtgewicht A2 te maken hebben. Evengoed, wil je bijblijven in de autojungle die ochtend- en avondspits heet, dan moet je scherp zijn met rijden, schakelen en koppelen. Daarbij 'tracteert' de A2 je op een tikkie te ruig motorkabaal. Kan wel wat geraffineerder.

Puike zitpositie
De koppeling is ook niet helemaal naar onze zin, hij grijpt wat laat aan wat doseren lastig maakt. De vijfbak schakelt wel behoorlijk precies maar ook gevoelloos. Maar dat vinden we niet zo erg. Puik is wel de zitpositie in onze Ingolstadt-banaan. Zoals we gewend zijn van de VW/Audi's zit je lekker geborgen achter een fijn aanpakkend stuurwieltje. Dat zich heerlijk direct laat zwengelen. Dan de wegligging: die kleine A2 (hoewel, zo klein is 'ie ook weer niet), ligt als een degelijk huis. Onderstuur is weg ver en ondanks dat je iets hoger boven het asfalt zweeft is de bochtengretigheid groot. Het hatchback-/ MPV-/ cultcar-/ ruimteconcept van Audi blijft ook onverstoorbaar als je in de bocht in de remmen gaat of andere capriolen uithaalt. Onverwachts prettig in zijn weggedrag, die A2, en dan is het extra teleurstellend dat er niet wat meer pit in zit. Een fijne, direct ingespoten 1,6-litermotor bijvoorbeeld, lijkt ons ook wel wat voor deze Audi. Ook niet te versmaden: een iets comfortabelere vering,  want de vullingen trillen uit m'n kiezen.... Het lijkt af en toe wel een kart, maar dat betekent wel lekker scherp stuurwerk.

Op zoek naar de meerwaarde
Als je een auto maakt zoals de A2 dat schuilt daar vast een bepaalde bedoeling, meerwaarde achter. Die is in eerste instantie lastig te vinden. Zeker, de ruimte op de achterbank valt niet tegen, je zit als piloot met goed overzicht op de troon maar er kunnen achterin slechts twee man mee en de bagageruimte is niet meer dan gemiddeld. Verder is de flexibiliteit van het interieur beperkt. De achterbank kan in delen plat - en da's wel weer handig - is ook in delen uitneembaar.Het bijzondere van de A2 zit 'm, typisch Audi, in de techniek die je niet ziet. Het inmiddels bekende Space Frame dat voor de A2 betekent (behalve stevigheid en veiligheid) ook een gewicht van iets meer dan 900 kilo. Da's in deze tijd een openbaring, als een veertje. Daarom ook heeft de auto, vindt Audi, genoeg aan motoren met bescheiden inhoud.

All in the family
Het is toch wel een moeilijk geval, deze A2, dat moet ons toch wel van het hart. Want geheel in de Audi-traditie is het heus een doordachte auto. Aan de andere kant valt 'ie een beetje buiten de rest van de familie. Wat we sowieso missen bij deze Audi is een 'vonk' die overspringt. Dat krijgen z'n grote broers bij ons wel voor elkaar. We zijn toch te weining overtuigd. Op z'n uitterlijk na dan. Want die eigenwijze vorm van de blaartrekkend geel gespoten carrosserie kan ons wel bekoren.