Test: Alfa Romeo GT 3.2 V6 24V Distinctive (2005)

De Alfa GT heeft een driedeurscarrosserie, al zie je dat niet af aan de gedrongen lijnen. De 17-inchvelgen, waarachter de rode Brembo-remklauwen te zien zijn, laten geen misverstand bestaan over de potentie van deze Italiaanse edelman. In de GT trek je behoorlijk wat bekijks, maar ook als 'ie nog niet in beeld is, trekt de GT de aandacht dankzij zijn prachtige V6-geluid. De Alfa pronkt met dubbelgestikt leer. Dat behoort tot de basisuitrusting, net als de Bose-installatie. De Italiaan is echter niet rammel- en kraakvrij afgewerkt en het dashboard is geen toonbeeld van overzichtelijkheid en ergonomie. De schaalverdeling van de snelheidsmeter is nogal krap, verder zit de hendel van de richtingaanwijzer wat ver weg en zijn de meters en het infodisplay niet altijd goed afleesbaar. Het is lastig om je veiligheidsgordel om te doen. Je moet te ver naar achteren reiken.
De bestuurdersstoel omvat je strak en is prima in te stellen, alleen is het uitzicht niet riant. De hoge taillelijn is daar debet aan. Het leren stuur met aluminium-look spaken draait vrij zwaar en is ongelooflijk direct. Van uiterst links naar uiterst rechts in iets meer dan anderhalve omwenteling. De besturing biedt ook heel veel gevoel. Op kronkelige binnenwegen heb je hier ontzettend veel lol van. En wat het bochtenfeest compleet maakt, is dat de koets nauwelijks overhelt. Dat is natuurlijk mede te danken aan de straffe vering, die op trajecten met veel korte hobbels wel wat stoterig aandoet. Telkens blijkt dat je bochten nóg sneller kan nemen. Het lampje van het stabiliteitssysteem licht af en toe op en je voelt de aandrijfkrachten aan het stuurwiel rukken, maar de Alfa blijft in 't spoor.

Bloedstollend
De Italiaan heeft een 3,2-liter V6 van 243 pk. En wat klinkt die V6 fantastisch! Stationair is het een bescheiden grom, naarmate het toerental stijgt, ontwikkelt die zich tot een krachtig gegorgel die bij zo'n 5.000 tpm ontaardt in een bloedstollende huil. Hoe langer je in de GT rijdt, hoe meer je je laat opzwepen door die heerlijke V6-brul. Bij vlot accelereren en over bochtige trajecten zijn de koppeling en handgeschakelde zesversnellingsbak gewillige vrienden. Het linkerpedaal is heel exact te doseren.

De bak is een feest om te bedienen. De pook vraagt een ferme hand, maar je voelt exact wat 't mechaniek doet en de schakelwegen zijn kort. De sprint van nul tot honderd halen we net in z'n 'twee'. Binnen 6,7 tellen, exact conform de fabrieksopgave. Tot 180 km/h trekt de V6 gretig door en de opgegeven top van 243 km/h verschijnt daadwerkelijk op de klok. De tussenacceleraties verlopen eveneens erg snel. Remmen doet de Alfa gelukkig ook uitstekend. Als je de GT flink laat werken, lust 'ie een behoorlijke slok: 1 op 6,9 is wel even slikken, ook al drinkt 'ie gewoon euro loodvrij.
De Alfa GT biedt vijf officiële zitplaatsen, getuige het aantal veiligheidsgordels. Eigenlijk is het gezien de sportieve lijnen verbazingwekkend dat er achterin nog iemand kan zitten. Achter de achterbank is een keurig afgewerkte, niet al te grote kofferruimte. De achterbank is geheel of in delen neer te klappen.
De Alfa GT is een entertainer. Hij strijdt met een grote dosis aan passie, bedient zich van een bloedstollende strijdkreet en is ook opvallend uitgedost. Vooral door de manier waarop hij je betrekt bij het gevecht, door het gevoel dat hij je op alle fronten biedt, weet de Italiaan 't publiek voor zich te winnen.