Alfa Romeo GT 1.9 JTD Distinctive (2004)

Schamen hoef je je niet meer voor een diesel. Zelfs een sportief merk als Alfa Romeo omarmt de zelfontbrander steeds krachtiger en rust er zijn sportieve coupé mee uit. De GT heeft een 1,9-liter JTD-motor onder de kap. Dit aggregaat is voor de GT opgekieteld naar 150 pk.
De Alfa verraadt in niets dat 'ie wordt aangedreven door een dieselkrachtbron. Geen JTD-opschriften achterop en ook geen naar het asfalt gerichte uitlaat waarmee diesels vaak door de mand vallen. De koets kenmerkt zich door een buitengewoon krachtig voorkomen. De motorkap vertoont wulpse welvingen en mondt uit in de Alfa-grille, die diep in de voorbumper doorloopt. Zodra zijn agressieve neus in hun binnenspiegel verschijnt, wijken andere weggebruikers op de snelweg uit naar de rechterbaan.
Aan bekijks heeft de Alfa GT-rijder geen gebrek. De lage, brede koets, fraaie wielen, de spannende taillelijn die onder bepaalde lichtval de achterkant nog imposanter maakt, en de geknepen achterlichten maken Alfa's jongste het aanzien meer dan waard. Maar bij 120 km/h produceert de GT veel windgeruis. 't Is alsof de portieren niet helemaal goed aansluiten op de carrosserie, je hoort continu de wind suizen.

Goede communicatie
De prestaties zijn zondermeer goed. De GT zit bijvoorbeeld in 8,9 seconden op de 100 km/h. Dit is mede te danken aan de prettig schakelende zesversnellingsbak van de Alfa. De pook laat zich licht en exact bedienen en de koppeling verbindt motor en bak heel snel aan elkaar. De besturing werkt bijzonder nauwkeurig en communiceert goed met z'n bestuurder. Je hebt het gevoel één te zijn met de machine.
Het weggedrag is imponerend. De Alfa kleeft aan de weg en geeft geen krimp. Van onderstuur heeft hij nog nooit gehoord. Je kunt met de GT stoeien wat je wilt, hij blijft stoïcijns het ingeslagen spoor volgen. Dat een goed onderstel niet snoeihard hoeft te zijn, bewijst de GT ook. Het is behoorlijk stevig, maar je stuitert niet op pokdalige wegen. Oneffenheden in het wegdek worden adequaat weggewerkt.

Knisperende geluiden
Het Alfa-interieur is van typisch Italiaanse snit. De zetels zijn geprofileerd en je zit er echt ín. Het binnenste van de Italiaan is frivool vormgegeven. Natuurlijk is de beige kleurstelling daar medeverantwoordelijk voor. De Alfa GT heeft standaard een lederen interieur in de Distinctive-versie. Er is veel aandacht aan de vormgeving geschonken. De klokkenwinkel mag er zijn, maar de onderkant van de meters is niet goed afleesbaar. Verder zit de hendel van de clignoteurs te ver weg; in het begin graai je regelmatig mis. Het interieur ziet er verzorgd uit, maar hoewel het zeker naar Alfa Romeo-begrippen goed in elkaar steekt, ontwaren we op wat minder glad asfalt al enkele knisperende geluiden in het dashboard. Niets ernstigs, maar toch...
Dat functie de vorm volgt, merk je vooral achterin. Ben je niet te groot, dan kun je 'achter jezelf' zitten in de Alfa. Wie de 1,80 meter overstijgt, ervaart de achterbank van de GT als krap. Het is passen en meten om een enigszins aanvaarbaar plaatsje te vinden op de achterbank. Praktisch nut is niet de belangrijkste eigenschap van een coupé, maar de GT heeft een hatchback-achtige achterklep, die de behoorlijke kofferruimte heel toegankelijk maakt. Het laadruim kun je uitbreiden door de achterbankleuning (in ongelijke delen) neer te klappen.