Alfa Romeo Giulietta

Er is geen ontkomen aan: na een jaar of drie, vier gaat een automodel onder het mes. Een nieuw bumpertje, andere koplampen, een gewijzigde achtersteven: autofabrikanten doen er alles aan om hun modellen onder de aandacht te houden. Het probleem is alleen dat niet elke auto per definitie fraaier wordt als gevolg van deze wijzigingen. Bij Alfa hebben ze het bij de Giulietta anders aangepakt. Hoewel de C-segmenter alweer sinds 2010 in de showroom staat, blijven de veranderingen beperkt tot een ander grilletje, een chroomrandje rond de mistlampen en een paar nieuwe lakkleuren. Volgens Alfa was de Giulietta nog te mooi om naar de cosmetisch chirurg te sturen. Dat is natuurlijk pure marketingtaal, maar eerlijk is eerlijk: er zit een kern van waarheid in. De compacte Alfa ligt nog altijd buitengewoon goed op het netvlies. De grootste wijziging bij deze tussentijdse update is feitelijk de nieuwe variant van de 2.0 JTDM, die goed is voor 150 pk en ook in 2014 nog in aanmerking komt voor 20 procent bijtelling. Dat is goed nieuws voor zakelijke rijders die een beetje in stijl willen komen voorrijden bij hun klant.

Enthousiaste indruk

Ten opzichte van de 2.0 JTDM met 140 pk die deze motor aflost, zijn er diverse wijzigingen aan het blok doorgevoerd. Zo is de dieselmotor voorzien van de tweede generatie van het Multi-Jet-injectiesysteem, met nieuwe injectoren die minder componenten bevatten. Belangrijker dan de 10 extra pk's is de toename van het koppel, dat voortaan een stevige 380 Nm bij 1.750 tpm bedraagt. Geen wonder dat de viercilinder heerlijk krachtig aanvoelt en een ronduit enthousiaste indruk maakt, welk getal de toerenteller ook aanwijst. Ook bij zeer lage toerentallen pakt hij soepel op en zodra de naald richting de 2.000 tpm klimt, begint hij forse stappen vooruit te zetten. Als Alfa had gezegd dat deze motor 170 of 180 pk levert, hadden we het ook geloofd. Daar komt bij dat hij ook nog buitengewoon beschaafd zijn werk doet. Bij 120 km/h draait hij in de zesde versnelling krap 2.200 toeren per minuut; je hoort dan vooral wind- en bandengeluid. Zelfs bij 160 km/h op de teller hoor je de motor nog nauwelijks. Gevoelsmatig rijd je dan langzamer. Echt een heerlijke reisauto, die in bochten ook nog eens een flinke portie dynamiek aan de dag legt. De weergoden waren ons bij onze testrit niet altijd goed gezind, maar zelfs op een kletsnatte weg hebben de voorwielen voldoende tractie als je de rijmodus 'All Weather' selecteert. Dan wordt namelijk bij lagere toerentallen het vermogen wat afgeremd voor meer grip. Samen met het effectief werkende Q2-differentieel zorgt dat ervoor dat je niet snel last hebt van spinnende voorwielen, ondanks het stevige koppel.

Op de achtergrond

Deze hernieuwde kennismaking met de Giulietta maakt opnieuw duidelijk wat een prettige auto het eigenlijk is. Het ene moment rijd je in alle rust over de snelweg, waarbij de motor keurig op de achtergrond zijn werk doet en de vering effectief afrekent met oneffenheden. Het volgende moment laat hij zijn sportieve kant zien in een lange doordraaier, waarin hij keurig op koers blijft en je via het stuur perfect laat weten wat de voorwielen aan het doen zijn. De verschillende rijmodi van het DNA-systeem zijn hier niet zo kunstmatig groot als bij de oudere Mito; een kwestie van voortschrijdend inzicht, zullen we maar zeggen. Zodra je tijdens het rijden overschakelt van 'Neutral' naar 'Dynamic' voel je weliswaar létterlijk even een duw in je rug, nerveus wordt de Giulietta er niet van. Hooguit geeft hij iets te veel tegendruk in het stuur, wat er in lange bochten voor zorgt dat je meer aan het 'terugduwen' bent dan eigenlijk wenselijk zou zijn. Een zwaardere besturing biedt immers niet automatisch meer gevoel. Maar daar ontbreekt het de Giulietta-besturing dan ook niet aan, zodat 'Neutral' feitelijk de prettigste rijmodus is bij alledaags gebruik. Een heel verschil met de Mito, waar je de DNA-schakelaar in 'Dynamic' moet zetten om hem het sportieve karakter te geven dat je bij een Alfa verwacht. En in tegenstelling tot zijn kleine broer wordt dynamiek hier niet bekocht met een straf onderstel; de Alfa-techneuten hebben bij de Giulietta een uitstekende mix tussen sportiviteit en comfort weten te realiseren. Handig is bovendien dat het DNA-systeem nu een geheugenfunctie heeft: als je de motor opnieuw start, staat het niet automatisch weer in 'Neutral'.

Lust voor het oog

Het Giulietta-binnenste is een prettige plek om tijd in door te brengen. Het dashboard is gewoon een lust voor het oog; het oogt elegant en laat ook in ergonomisch opzicht geen steken vallen. De grote draaiknoppen voor de klimaatregeling, bijvoorbeeld, zitten op de goede hoogte en voelen ook nog eens uiterst degelijk aan. Sowieso maakt het interieur in kwalitatief opzicht een goede indruk, al zijn de materialen net niet van het niveau dat bijvoorbeeld de Audi A3 en Mercedes A-klasse bieden. Maar eerlijk is eerlijk: de Giulietta is ook een stukje goedkoper dan de premium-concurrentie uit Duitsland. Het interieur van de Alfa biedt ruimte genoeg voor lijf en leden; ook achterin is het ruimteaanbod acceptabel te noemen voor dit segment. Het zitmeubilair is bovendien lekker comfortabel, terwijl de nieuw ontwikkelde voorstoelen ook in snel gereden bochten voldoende steun bieden. Het zicht naar achteren is matig en helaas kun je ook geen dodehoeksensor bestellen. Sowieso is het aanbod aan rijassistentiesystemen bij de Giulietta aan de magere kant. Over het algemeen valt er echter maar bar weinig aan te merken op Alfa's compacte middenklasser. Hij verdient een prominentere plek op de radar van de autokoper dan hij tot op heden heeft gekregen. Begin 2014 staat hij in opgefriste vorm bij de Alfa-dealer, met een vanafprijs van € 23.450.