Alfa Romeo 155 2.5 V6 (1995)

Afgezien van de vierwielaangedreven, door een turbo aangeblazen zestienkleps tweeliter Q4 is de 2,5-liter V6 de duurste en de sterkste Alfa 155 die er te koop is. Die motor is een bijzonder fraai, compact gebouwd exemplaar dat zijn trekkracht mooi gespreid over de toeren aflevert en toch levendig genoeg is om met ere de benaming "sportief" te mogen voeren. Hij neigt naar het gedrag dat je van een grote Amerikaanse V-motor gewend bent: veel smeuïge trekkracht van "onderuit". Met de wielophanging waarmee de 155 door het leven moet, is dat overigens nog steeds niet altijd een onverdeeld genoegen. Bij een béétje pittig wegrijden vanuit stilstand wek je op de meeste droge wegdekken onbedoeld een forse hoeveelheid wielspin op en op de natte straat is het zelfs bij kwiek opschakelen al vaak even oppassen. Het is duidelijk dat de voorwielophanging van de 155 niet helemaal is opgewassen tegen de forse trekkracht; niet voor niets is de sterkere 2.0 turbo dan ook voorzien van vierwielaandrijving die het vermogen over de voor- en achteras verdeelt.
Met flink wat gas erop belandt de V6 al gauw in het onderstuur, dat weliswaar heel simpel valt te corrigeren, maar waar je wŠl rekening mee moet houden. Spelend met het rechter pedaal kan je zo indrukwekkend snel een bocht om, maar daarbij moet je wŠl bij de les blijven.
Een fijne karaktertrek van de V6 is zijn mooie uitlaattoon, die altijd bescheiden van volume blijft. Bij de gebruikelijke snelheden komt het geluidsniveau niet boven de 71 dB en dat mag best bij zo"n sportief-getinte auto. Bij flink doortrekken laat de V6 natuurlijk wat meer van zich horen, maar dat wordt niet gauw hinderlijk. Dat accelereren gaat trouwens als de weerlicht, al was de door de fabriek opgegeven 0-100-tijd van 8,4 seconden met de testwagen niet haalbaar. Die was niet verder te brengen dan 9 seconden, omdat de krap afgestelde toerenbegrenzing in de tweede versnelling n‚t voor de 100 km/h inkwam, zodat overschakelen naar "3" nodig was.
Ondanks zijn wat te gretige gaspedaalreacties is de 155 V6 een fijne auto om in te rijden. Hij zit goed, is precies stug genoeg geveerd en stuurt als een scheermes als je het rechter pedaal tenminste met beleid bedient.

Pitstop
Daarbij is het bepaald niet onprettig dat op de achtergrond een attent ingrijpend ABS over je welzijn waakt, want je hebt in deze Alfa gauw de neiging om aan de wettelijk opgelegde snelheden wat BTW toe te voegen. Dat is trouwens goed te merken aan het verbruik, dat tijdens de test gemiddeld 1:8,2 beliep. Gezien de prestaties niet extreem, maar op een lange rit ben je met een tank van 63 liter gauw aan een pitstop toe.
De 155 V6 is een typische liefhebbersauto, die in een aantal details bijkans opzettelijk zijn eigenwijsheid toont. Neem de slecht bereikbare, lastig te bedienen radio, het eveneens onhandig geplaatste asbakje en de gordelclips die veel te diep opzij van de stoelen zijn weggestopt. Of het armzalige ruitewissermechaniek, dat ... la Fiat maar ‚‚n snelheid plus een regelbare interval kent, waarmee je de tussenliggende snelheden maar moet zien te imiteren.
Aan de andere kant bezit deze luxueuze 155 een rustig vormgegeven dashboard, prettige accessoires en een verzorgd interieur waarin je het met een reisgenoot prima naar je zin kunt hebben. Met meer personen wordt het echter wat problematisch, want achterin is er niet genoeg ruimte voor normaal gebouwde noorderlingen. Vreemd genoeg bezit de 155 weer w‚l een vorstelijke kofferbak, maar daar heb je minder behoefte aan als je niet comfortabel met zijn vieren een lange vakantierit kunt ondernemen.
De 155 V6 is een aparte, vrij dure auto, die qua prestaties en rijkwaliteiten veel heeft te bieden, maar in de grensgebieden wel enige aandacht van zijn berijder eist. Hoewel hij rijkelijk van accessoires is voorzien, lijkt hij op een aantal punten echter nodeloos te provoceren, zoals met die ruitewissers, de moeizame gordelbediening en de krappe zitruimte achterin. Vroeger noemde men dat bij een merk als Alfa nog weleens vergoelijkend "karakter", maar daar kan je vandaag-de-dag alleen nog de echte liefhebbers van overtuigen.