Alfa Romeo 147 JTD 16v Distinctive (2005)

Bij de facelift is de neus agressiever vormgegeven. De grille is gegroeid en lager geplaatst, de koplampunits zijn  opgerekt. Aan de achterkant zijn de lichtunitsuitgerekt en de klep is gewijzigd.  De 150 pk en 305 Nm sterke zestienklepsdiesel  is nieuw in de 147. Hij d ebuteerde in de GT en vervangt de 140 pk versie van de JTD. Met deze JTD-dieselmotor is dit, op de GTA na, de snelste uitvoering  van de 147. De nieuwe diesel onderscheidt zich van zijn broeders doordat het koppel over een veel breder toerengamma beschikbaar is. De 147 verrast vanaf de eerste kilometer. Het hoge koppel is al bij lage toerentallen beschikbaar en blijft dat lang. Wanneer de motor warm is, klinkt hij erg goed voor een diesel. De JTD 16V heeft behalve meer vermogen en  koppel ook een extra verzet. Minpuntje zijn in de vrij lange slagen van de versnellingspook.
De Alfa heeft zes versnellingen. Hij  schakelt wat vaag en bij het terugschakelen van zes naar vier lijkt de pook soms terug te willen naar de twee. De sprint van 0 naar 100 km/h legt de Alfa in 9,4 seconden af. Bij de tussensprints is hij goed bij de les en van 80 tot 120 km/h in de vierde versnelling is de Alfa overtuigend snel. Belangrijk voor inhaalmanoeuvres op  t tweebaanswegen. De 147 stuurt fijn, maar soms wat te soepel en vaag. De 147 is met de 150 pk dieselmotor standaard uitgerust met het  Comfort-onderstel, met dubbele wishbonesvóór en McPerson-veerpoten achter. 

Rafelig randje
Onze testauto is voorzien van het Distinctive-pakket, met lichtmetalen wielen, automatische airco die voor bijrijder en chauffeur afzonderlijk in te stellen is, cruise control, mistlampen vóór en elektrisch bedienbare zijruiten achter. Het interieur van 'onze' 147 is een waar genot. De zitpositie in de Alfa is goed en het crèmekleurige leer (optie) is in harmonie met het tweekleurige dashboard. De klokken zijn overzichtelijk, en kleine stijlelementen zoals het welluidende 'Acqua' en 'Giri' op koelwatertemperatuurmeter en toerenteller herinneren je er op subtiele wijze aan dat je in een Italiaanse auto rijdt. Dat doet helaas ook de bekleding van het rechter achterportier. Waar het leer verdwijnt onder kunststof, zie je een rafelig randje van het leer.
De charme van de 147 heeft een keerzijde, waardoor je in het interieur van de 147 kleine onhebbelijkheden tegenkomt. Bijzonder maar onhandig: de elektrisch bedienbare achterruiten zijn alleen vanaf  de achterportieren te bedienen; de hendel voor de richtingaanwijzer moet af en toe worden geholpen om na een bocht terug te gaan naar de neutrale stand, en bestuurders met stevige stappers zullen,  wanneer ze van de rem naar het gasgaan, merken dat ze het rempedaal weer even aantikken. De pedaalafstanden zijn berekend op sierlijke Italiaanse designschoenen.
Uiterlijk gaat ook duidelijk boven bedieningsgemak:  de middenconsole is mooi symmetrisch geplaatst, maar dat maakt hem niet overzichtelijker. Wie de mistlampen vóór wil aanzetten, moet goed oppassen dat hij niet het identieke knopje vlak daarnaast indrukt. Dat is namelijk de ontgrendeling van de achterklep. Ook de cruise control zit op een onhandige plek, verborgen achter een spaak van het stuur. De fraaie Alfa heeft een eigen karakter, en daar moet je van houden.