Test: Smart forfour 1.5 Brabus (2005)

Wie niet beter weet, zou zich nog wel eens lelijk kunnen vergissen in een forfour Brabus. "Ach, da's gewoon 'n spoilerpakketje." Maar als het op presteren aankomt, dan zou je flink in je hemd staan als je wordt zoekgereden door een vijfdehands Golf. Een potente motor is dus noodzakelijk om de prestaties in de pas te houden met het veelbelovende uiterlijk van de forfour. Aangezien de forfours uit dezelfde Limburgse fabriek rollen als de Mitsubishi Colt, lag het voor de hand dat smart de motor uit de Colt CZT adopteerde. Maar de 150 pk van de Colt CZT was Brabus te bescheiden. Dus kwam Brabus met een vermogen van 177 pk op de proppen. Ook het koppel kreeg een oppepper tot 230 Nm bij 3.500 tpm.
Hoewel je zou verwachten dat een speciaal model als de forfour Brabus bij de gelijknamige fabriek in het Duitse Bottrop in elkaar wordt geschroefd, zijn het de Limburgse handen die dit ijzervretertje produceren. Het spoilerpakket is wél afkomstig uit Duitsland, waar ook de motortuning plaatsvindt. In Born worden behalve de afwijkende carrosseriedelen en de opgefokte 1.5 ook andere dempers, veren en remmen gemonteerd en wordt het koetsje ook nog eens met zo'n 30 mm verlaagd.

Om de auto ook aan de binnenkant passend aan te kleden, werd zo ongeveer de gehele optielijst van smart geïnstalleerd. Boven op het dashboard staan twee leuke kleine tellers waarvan je zou verwachten dat één ervan de turbodruk aangeeft. Helaas, de ene geeft de watertemperatuur aan en de andere is een klokje... Juist in een auto als deze had een turbodrukmeter niet misstaan.

Attractie

Op binnenwegen zijn de welbekende stoplichtsprintjes een attractie. De forfour produceert bij stationair draaien 'n serieuze donkere brom, die je aanwakkert met een beetje extra gas. Als het verkeerslicht op groen springt, gaat de Brabus er als een dolle vandoor. Wielspin wordt de kop ingedrukt door de tractiecontrole. Wie dit soort auto's koopt, beschikt doorgaans over een bovengemiddelde voertuigbeheersing en dan zit je niet te wachten op elektronische bemoeienis. Als het toerental de 3.000 is gepasseerd, is de turbomotor echt wakker en kun je doortrekken tot zo'n 6.500 tpm voordat de begrenzer ingrijpt. Opschakelen gaat soepel en met korte slagen. De bak is ook door Brabus onder handen genomen en je kunt in de tweede versnelling meer dan 100 km/h halen. De Brabus sprint in 7,5 tellen naar de 100 km/h.

Op de Autobahn tikken we de bak 'n tandje terug en gaan er goed voor zitten. Fel reageert de Limburger met Duits bloed op de bewegingen van het gaspedaal en het anderhalflitertje blijft dankzij z'n kunstmatige beademing prima sleuren. Over de '40' knallen we richting Oberhausen. Ongegeneerd bereikt de Brabus een snelheid van 221 km/h. Bij deze snelheden krijg je geen moment het gevoel dat dit niet verantwoord zou zijn. De smart ligt als een blok op de weg. Het onderstel van de smart is knetterhard. Brabus stelde de dempers van de forfour aan de voorkant iets zachter af dan aan de achterkant, waardoor er een veilig, licht onderstuurd karakter ontstaat. De smart even lekker met z'n kont laten glijden door in een bocht plotseling van het gas te gaan, heeft geen zin. Zo strak als de achterkant zich gedraagt, zo nerveus is de voorkant; de voorwielen lijken continu te 'zoeken' naar het juiste spoor. De stuurinrichting van de Brabus levert wat tegendruk; dat vinden we eerlijk gezegd wel prettig.

Deze smart koop je niet vanwege zijn praktische bruikbaarheid, maar eerder om zijn wilde karakter.