Waarom Ferrari met mate meegaat met trends

‘Gedeeld’, ‘autonoom’, ‘connected’ en ‘elektrisch’: dat zijn de vier trends die Ferrari onderscheidt voor de autoindustrie. Wij zouden daar nog graag ‘SUV’s’ aan toevoegen, maar verder slaan de Italianen uiteraard de spijker op de kop. Het viertal wordt uitgebreid besproken tijdens de Capital Markets Day, een groot evenement waar Ferrari aan pers en ­stake­- holders uitlegt wat er in de komende jaren gaat gebeuren. Daarmee is niet gezegd dat Maranello met alle trends meegaat, integendeel. Het delen van (auto)mobiliteit, ­bijvoorbeeld, is iets wat totaal niet bij het exclusieve merk past. “Als mobiliteit steeds meer wordt gedeeld, zal het bezit van een Ferrari des te unieker zijn”, stelt CEO ­Benedetto Vigna met een glimlach. Dat is dan duidelijk.

Een Ferrari bestuur je vooral zelf

De tweede en derde trends, ‘autonoom’ en ‘connected’, volgt het merk van het steigerende paardje deels. Ook ­Ferrari’s krijgen namelijk rijhulpjes aan boord, voor zover dat al niet het geval is. Adaptieve cruisecontrol en een rijstrook­assistent zijn op langere reizen nu eenmaal prettig om te hebben, maar daar houdt het ook wel op. Een Ferrari behoor je immers eerst en vooral zelf te besturen.

Vigna zegt het zo: “Wij gebruiken technologie om de rijervaring te versterken, niet om die weg te nemen.” Ferrari wil daarom ‘blijven hangen’ bij niveau 2 op de schaal van autonoom rijden. Dat betekent dat de rijstrookhulp wellicht nog wat actiever kan worden, maar ook dat de bestuurder te allen tijde het laatste woord heeft en zelf alert moet blijven. Iets soortgelijks geldt voor het hoofdstuk ‘connected’. Natuurlijk, ook een Ferrari heeft een infotainmentsysteem en zelfs een bijbehorende app. Die maakt het leven makkelijker, maar een Ferrari wordt nooit een rijdende smartphone waarin de technologie alles beheerst en een touchscreen het belangrijkste onderdeel is.

Ferrari Roma

Elektrische Ferrari

Tot zover eigenlijk geen verrassingen. Dat een Ferrari geen technologisch, Tesla-achtig apparaat wordt, zal niemand verbazen, maar we hebben de laatste trend nog niet gehad: elektrificatie. Op dat vlak móeten de Italianen simpelweg wel mee, zeker nu alles erop wijst dat de EU de verkoop van nieuwe auto’s met een verbrandingsmotor vanaf 2035 gaat verbieden. Een interessante kwestie voor iedere supercarbouwer, maar zeker voor Ferrari. Oprichter Enzo Ferrari heeft immers meermaals gezegd dat juist de motor ‘de ziel van de auto’ is, dus het is juist de verbrandingsmotor die een Ferrari tot een Ferrari maakt.

Toch weten we al een tijdje dat er een ­volledig elektrische Ferrari in het vat zit, die vanaf de introductie in 2025 snel afgeleiden krijgt. Ferrari snuffelt nu al op ­uitgebreide schaal aan die elektrificatie, met de plug-in hybride SF90 en 296 GTB en GTS. Het merk stelt zelf in alle bescheidenheid dat de elektrificatie daar juist een bijdrage levert aan het rijplezier, en in ­zekere zin klopt dat ook. Dat automatisch vertalen naar de stelling dat een volledig elektrische Ferrari nóg beter rijdt, zoals Ferrari min of meer doet, is echter te kort door de bocht. In de genoemde modellen is immers nog altijd een zes- of achtcilinder verbrandingsmotor aanwezig, die tijdens sportief gebruik hoorbaar de hoofdrol op zich neemt.

Eigen elektromotoren

Dat deze auto’s op andere momenten ook een stukje elektrisch kunnen rijden is leuk, maar daarom draait het dus niet bij Ferrari-rijden. Het model dat in 2025 komt, rijdt altijd elektrisch, en daar zit op belevingsgebied meteen een levensgrote uitdaging. Om het Ferrari-gevoel zo goed mogelijk tot uiting te laten komen in een EV, neemt het merk de ontwikkeling en bouw van onder meer de elektromotoren en het accupakket in eigen hand. “Elektro­motoren draaien en bewegen, net als ­verbrandingsmotoren. Daarmee heeft ook een elektromotor zijn eigen unieke geluid”, stelt Vigna. Zal best, maar toch horen we bij andere merken hooguit kunstmatige geluiden uit elektrische modellen komen.

Ferrari-topman Benedetto Vigna

In welke mate het Ferrari daadwerkelijk gaat lukken om een volledig elektrische auto karakter mee te geven, moet de toekomst uitwijzen. Wel is de kans groot dat de elektrische Ferrari simpelweg erg goed wordt, net zoals een Porsche Taycan dat ­bijvoorbeeld ook is. Een elektrische Ferrari moet immers niet alleen snel zijn in rechte lijn, maar vooral ook een meesterstuk als het om rijgedrag gaat. Juist daarom willen de Italianen het accupakket, weliswaar ­opgebouwd uit ingekochte cellen, zelf ­bouwen. De vorm, plaatsing en gewichtsverdeling kunnen ze zo tot in het kleinste detail zelf bepalen.

De bouw van al deze componenten en de auto zelf moet plaatsvinden in een geheel nieuw, ‘slim’ gebouw, uiteraard in Ferrari’s thuishaven Maranello. Daar wordt in het begin niet de volledige capaciteit gebruikt, maar dat zal snel veranderen. In 2026 blijft het aandeel van de eerste EV van Ferrari in het aanbod nog beperkt tot vijf procent, maar in 2030 moet dat al zijn toegenomen tot veertig procent. Hybrides hebben dan een even groot aandeel, terwijl puur door een verbrandingsmotor aangedreven ­Ferrari’s in dat jaar goed zijn voor twintig procent van het totaal.

Dat zijn echter geen viercilindertjes, want als het aan Ferrari ligt, speelt de V12 daar ook dan nog een belangrijke rol. “Die ­motor is een icoon en houden we dus zo lang mogelijk aan”, stelt hoofd productplanning Gianmaria Fulgenzi. Buiten Europa kan dat wellicht nog wat langer dan bij ons, maar toch wordt de twaalfcilinder ook hier nog gevoerd zolang dat kan.

SUV van Ferrari

De eerste nieuwe auto waarin zo’n machtige V12 verschijnt, is de Purosangue. Dat is het model dat bij de laatstgenoemde trend past: de SUV. Althans, een SUV-achtige. Ferrari lijkt niet van plan die gevreesde drieletterterm zelf te gebruiken, maar het is duidelijk dat de Purosangue hoger is dan alles wat we tot nu toe van Ferrari hebben gezien. De auto krijgt hoogstwaarschijnlijk zelfs achterdeuren en wordt zonder twijfel de meest praktische Ferrari ooit.

Ferrari Purosangue teaser

Dat wordt slikken voor de liefhebber, maar als pleister op de wonde is er dus wel die fantastische V12. Bovendien moet de ­Purosangue, wat ‘volbloed’ betekent, in een aantal opzichten duidelijk anders ­worden dan de Porsche Cayenne en de Lamborghini Urus. Dat zijn in de eerste plaats SUV’s, die als bijproduct wat merk-dna en een lading sportiviteit hebben, maar de Purosangue is volgens Ferrari in de eerste plaats een sportieveling. De eerste beelden beloven dan ook een lange neus en een relatief korte en lage, ver naar achteren geplaatste passagierscabine.

Nu al platgebeld voor Purosangue

De Purosangue ziet pas in september het ­levenslicht, maar Ferrari wordt naar eigen zeggen nu al platgebeld door klanten die er een willen kopen. Dat is niet verrassend, aangezien SUV’s ook in dit segment mateloos populair zijn. De Urus zorgde bij ­Lamborghini eerder voor een verdubbeling van de verkoopcijfers en was in 2021 zelfs goed voor zestig procent van de verkopen. Dat klinkt aantrekkelijk, maar volgens ­Ferrari is dat een doemscenario. Zo’n ­succes doet afbreuk aan de merkwaarde en zou het zien en bezitten van een Ferrari tot een minder exclusieve aangelegenheid ­maken. Dat mag niet, want het draait juist om die exclusiviteit. ‘Maak altijd één auto minder dan de markt vraagt’, is de filosofie. Bij de Purosangue zal het gat tussen vraag en aanbod nog veel groter zijn: Ferrari stelt dat de auto niet meer dan twintig procent van de totale verkoop mag verzorgen. Je leest het goed: de productie blijft simpelweg beperkt tot een niveau dat Ferrari ­acceptabel vindt. Zo houdt ook dit model zijn ‘magische’ en exclusieve reputatie, net als alle andere Ferrari’s.

Voor elk wat wils

Waarom er dan toch een SUV verschijnt? “Om het klantenbestand en het aanbod uit te breiden”, zegt Ferrari. Groei is dus wel degelijk een doel, maar met mate. De combinatie van verbreding en exclusiviteit is ook de reden dat Ferrari-modellen elkaar de laatste jaren steeds vaker overlappen en ook erg rap opvolgen. Met een Roma naast een Portofino en een 296 naast een F8 heeft Ferrari voor elk wat wils in huis, ­terwijl dit beleid er tegelijk voor zorgt dat ieder specifiek model exclusief blijft. De aandacht die normaal gesproken voor één middenmotor-sportmodel of één ‘instap’-GT zou zijn, wordt nu immers verdeeld over meerdere, sterk van elkaar verschillende modellen. Exclusiviteit tot kunstvorm verheven: typisch Ferrari.