Toen het derde remlicht nog verboden was - Uit de Oude Doos

Het derde remlicht is nu niet meer weg te denken uit het straatbeeld. De voordelen ervan zijn wel bekend: het zorgt voor extra zichtbaarheid van een remactie bij bijvoorbeeld slechte weersomstandigheden of voor verkeer dat nog enkele auto's achter de remmende rijdt. Een prima toevoeging dus om het verkeer veiliger te maken, zou je zeggen. Toch werd daar in 1991 door de overheid nog heel anders over gedacht.

Destijds was het derde remlicht behoorlijk in opkomst in Nederland, maar niet via de officiële wegen. Zoals we lezen in AutoWeek 17 van dat jaar, kon je bijvoorbeeld bij een automaterialenwinkel een los derde remlicht kopen en zelf aansluiten. De voornaamste reden om dat te doen, was simpelweg dat mensen het er gaaf uit vonden zien. Het was een fenomeen dat uit de VS over was komen waaien en 30 jaar geleden ook in Europa al aardig breed vertegenwoordigd was. Luxere auto's die hier in Nederland werden verkocht, hadden soms al wel een derde remlicht, maar dat mocht dan af fabriek niet kunnen branden bij een remactie. Het was hier immers nog niet toegestaan. Een importeur vertelde ons destijds dat men daarom de lampjes er maar uit haalde als een auto werd voorbereid op aflevering.

Overheid vs. onderzoekers

Maar waarom die Nederlandse aversie? Nou, de overheid zag er op dat moment simpelweg vooral 'verwarring' en 'verblinding' door ontstaan. In het artikel in kwestie wordt het prachtig omschreven: ".vooral 's avonds bij het remmen werd de hele auto van binnen in een felrode gloed gehuld, waarmee de bestuurder in een willekeurig Red Light District geen gek figuur zou slaan, en bovendien was het gevaar van verblinding duidelijk aanwezig." In 1982 werd daarom al door de Hoge Raad bepaald dat dergelijke lichten niet toegestaan waren in Nederland, een reactie op het feit dat ze toen al in toenemende mate in auto's verschenen.

Krap tien jaar later was het dus nog steeds niet toegestaan, al stond de overheid toen steeds meer in een hoekje met dit besluit. Inmiddels waren er al legio onderzoeken gedaan, waaruit naar voren kwam dat het écht van toegevoegde waarde zou zijn voor de verkeersveiligheid. Herman Kruysse deed hier onderzoek naar namens de Rijksuniversiteit van Leiden. Hij legde enkele voordelen aan ons voor. Niet alleen zorgde het derde remlicht voor een betere zichtbaarheid van een remactie op grotere afstand, ook kon het verwarring met brandende achterlichten voorkomen. Het derde remlicht, vaak rustend op de hoedenplank of bevestigd aan het dak, bovenaan de achterruit, brandde immers enkel bij het inrappen van het rempedaal. Ook bleek dat de reactie op een remactie verkort werd als deze werd geconstateerd bij een auto met een derde remlicht.

Toegestaan én verplicht

In het artikel van precies 30 jaar geleden was de verbazing over het verbod op het derde remlicht duidelijk. Er hing echter mogelijke verandering in de lucht, want de overheid zou het extra remlicht op aanraden van de Centrale Politie Verkeers Commissie nog eens gaan onderzoeken. Uiteindelijk leidde het in 1993 tot een omslag. In juni van dat jaar ging de kogel door de kerk: het verbod erop werd direct opgeheven en met ingang van 1996 zou het derde remlicht zelfs Europees verplicht worden.

Dat laatste kwam in Nederland later iets anders tot uiting, hier is een derde remlicht verplicht als het voertuig in gebruik is genomen na 30 september 2001.  Ook voor bedrijfsauto’s die in gebruik zijn genomen na 31 december 2012 en een toegestane maximum massa tot aan 3.500 kilogram hebben, is de aanwezigheid van een derde remlicht verplicht.