Ruiter AP: bijzondere Nederlandse kitcar - Uit de Oude Doos
Knap staaltje huisvlijt
Waarschijnlijk denk je bij het zien van deze auto dat je een Lotus of een Caterham voor je hebt. Mis! Dit is de Ruiter AP. Een auto met weliswaar Engels bloed, maar bovenal een creatie van Nederlandse bodem.
Kitcars of andere open tweezitters in de geest van de Lotus Seven zijn er in de loop der jaren in allerlei soorten en maten geweest. De creaties van Caterham en Westfield zijn toch wel de bekendste voorbeelden. Begin jaren 90 had je echter ook nog zoiets als de Ruiter AP. De wat? Nou, de kijk op de Lotus Seven die de Nederlander Ap de Ruiter uit Zaandam had.
Uiteraard waren we benieuwd wat De Ruiter ervan gemaakt had. Eind 1991 was de eerste Ruiter AP net geboren en mocht AutoWeek gaan kijken wat het voorstelde. Dat deden we onder meer op Circuit Zandvoort, want op een circuit konden we immers goed uitzoeken of de Ruiter AP net zo sportief was als zijn uiterlijk deed vermoeden. In eerste instantie leek de Ruiter AP sprekend op een Lotus Seven, maar een nadere blik wees uit dat er toch echt wel wat opvallende verschillen waren. De AP was een behoorlijk slagje langer en breder. Dat moest onder meer de wegligging en gewichtsverdeling ten goede komen.
De AP, die overigens ook aardig wat van een Donkervoort weg had, had in zijn neus een 3,5-liter V8 van Rover. Een flink groter en krachtiger blok dan de vierpitter die in de Lotus Seven lag. De V8 werd zover mogelijk naar achteren gelegd in de lange sigaarvormige koets, voor een optimale gewichtsverdeling. Als gevolg daarvan was de AP achter zelfs een fractie zwaarder dan voor. Combineer dat met een extreem lage koets en een totaalgewicht van 800 kilo en je wist zeker dat het een sportieve belevenis zou zijn om ermee te rijden.
"Net een Formule 1-wagen!"
Dat ondervonden wij ook. Zij het deels aan de hand van het commentaar dat Dutch Racing School-instructeur Mike de Winter gaf na een aantal hete rondjes over Zandvoort. De Winter was zeer te spreken over de AP. "Wat stuurt die wagen geweldig. Zo licht en uiterst direct. Net als een Formule 1-wagen. Schitterend!" Het door Ap de Ruiter opgezette buizenframe met een uiterst vernuftige F1-achtige onafhankelijke wielophanging deed zijn werk. Dat laatste was door De Ruiter samen met Koni ontwikkeld, niet de minste naam. Ook de schokdempers kwamen van Koni. "Het bijzondere stuurkarakter van zijn auto heeft Ap weten te bewerkstelligen door de fusees in het hart van de voorwielen te plaatsen. De remschijven zitten derhalve niet in de wielen, maar meer naar binnen. Door deze constructie stuurt de auto (zonder stuurbekrachtiging!) vederlicht en zeer direct."
Minpuntjes waren er ook zeker. Zo was het interieur erg eenvoudig en nog wat amateuristisch afgewerkt. Ook bemerkte De Winter dat de remmen het niet optimaal konden bolwerken en ook de koeling van de motor wellicht nog wat ondermaats was. Zaken waar De Ruiter aan zou gaan werken. Bovenal bleef echter het beeld hangen dat De Ruiter iets heel gaafs had gecreëerd. Het doel was om de Ruiter AP als bouwkit of reeds gebouwd aan de man te brengen. Net wat de klant wenste. Voor 24.000 gulden kon je een kit kopen met het buizenframe, de wielophanging en de carrosserie. Dan kon je er zelf nog zaken als een motor, versnellingsbak, cardanas en stuurkolom bij regelen. Spullen die je bijvoorbeeld niet nieuw hoefde te kopen maar ook uit een oudere Rover (de motor) en een Ford Sierra (stuurkolom en cardan) kon halen. Voor zo'n 80.000 gulden kon De Ruiter je een complete en gebouwde auto leveren.
Het vervolg
Naar verluidt zijn er uiteindelijk tegen de twintig Ruiters AP gebouwd, waarvan sommigen met een viercilinder in plaats van een V8. Het is dus nooit zo groot geworden als bijvoorbeeld Donkervoort, al waren de voortekenen niet per se verkeerd. Mocht je er dus ooit eentje treffen, dan houden we ons zeker aanbevolen voor de rubriek 'In het Wild'. Overigens heeft het rode exemplaar dat we in 1991 reden ook nog altijd een geldig kenteken. Die is sinds 2007 bij zijn huidige en derde eigenaar.
