Ondanks waarschuwingen kocht Geert-Jan toch voor 5.000 gulden een Renault 5 op gas

Een auto kopen die door de vorige eigenaar nota bene werd afgeraden vanwege de slechte staat. Jeugdige onbezonnenheid of een gezonde dosis moed?

“Dat is een mooi verhaal. In 1986 was ik klaar met de middelbare school en besloot ik om te studeren aan de HTS Autotechniek in Apeldoorn. Ik woonde bij mijn ouders in Millingen aan de Rijn, circa 65 kilometer verderop waardoor ik voor een keuze werd gesteld: op kamers gaan of een auto kopen en pendelen. Ik koos voor de tweede optie en ging op zoek naar een kleine, zuinige auto. Het liefst op lpg of diesel. Stomtoevallig stond er een Renault 5 GTL op gas te koop bij de lokale dorpsgarage. Ik kon mijn geluk niet op. De liefde voor Renault werd thuis met de paplepel ingegoten. Dus een Renault 5 op gas was de jackpot voor mij. Via via kon ik de vorige eigenaar achterhalen zodat ik hem aan de tand kon voelen over de auto. In die tijd was het nog ‘ons kent ons’ en van privacy had nog niemand gehoord. Wat bleek: hij raadde me absoluut af om die auto op de kop te tikken. Hij zou slecht starten en last hebben van de roestduivel. Uiteindelijk bleek dat de startmotor aan het einde van zijn latijn was en dat die roest niets meer was dan een beetje steenslag. Lang verhaal kort: ik kocht de GT-99-RP met precies 101.000 kilometers op de klok voor vijfduizend gulden.”

Je was een jonge gast met een eerste auto. Heb je ‘m een beetje origineel gehouden?

“Nee, natuurlijk niet! Die mooie velgen heb ik er zelf onder gelegd en een spoiler op de achterklep kon ook niet ontbreken. Het dashboard had ik zelf vervangen door een exemplaar uit een Alpine en die rode bies over de zijkant was ook niet standaard. De koplampen heb ik geel geverfd en op de voorbumper heb ik een grote sticker geplakt waarop in dikke letters RENAULT prijkte. Naar voorbeeld van de Mitsubishi Lancer Turbo uit die tijd en dat moest ik dus ook hebben. Uiteraard in spiegelbeeld zodat mensen het goed konden lezen vanuit hun achteruitkijkspiegel.”

Bleek het Vijfje een beetje betrouwbaar?

“De verhalen uit die tijd over Franse auto’s en de zogenaamde onbetrouwbaarheid ervan heeft mijn Renault naar het sprookjesbos gestuurd. In zes jaar tijd ben ik slechts twee keer stil komen te staan. Eénmaal door slechte contactpuntjes waarmee ik zelf te laat was met vervangen en één keer door een te diepe plas in de weg waardoor de bobine zeiknat was geworden. Toen die weer goed opgedroogd was, liep ze weer als een zonnetje. Na dat voorval heb ik de bobine zelf verhuisd naar een hogere plek want die zit van oorsprong wel heel laag gemonteerd in de 5. In zes jaar tijd heb ik dik 188.000 kilometer afgelegd. In 1992 was het finito en heb ik hem naar de sloop gebracht.”

Oude liefde roest niet, want je hebt nu weer een Renault 5?

“Klopt! De liefde voor Renault is nooit verdwenen en nu heb ik een behoorlijk zeldzame R5 TX Automatic uit 1983 voor de hobby met slechts 53.000 aantoonbare kilometers. Die is slechts anderhalf jaar geleverd in beperkte oplage. De TX heeft stuurbekrachtiging, elektrische ramen, Amil-velgen, brons getint glas, een Fuego-stuur en zijn zelfs de kofferbak en kaartenbakken bekleed met luxe tapijt. Mijn daily driver is een Renault Clio 1.5 dCi Initiale Paris Automatic uit 2016. Auto’s worden tegenwoordig steeds generieker en delen vaker componenten. Dan kun je je alleen nog onderscheiden met een goed design. En voor een goed ontwerp moet je toch echt bij de Franse en Italiaanse merken aankloppen.”

De Renault 5 TX die nu in Geert-Jans bezit is.

En met zijn daily driver, een Renault Clio 1.5 dCi Initiale Paris Automatic.