Menu
Een stationwagon met een dikke zes-in-lijn en achterwielaandrijving kan eigenlijk alleen maar een Duitser zijn. Toch? Fout, want veel Japanser dan deze Toyota Crown Athlete Estate worden auto’s niet.
Zeg ‘Toyota Crown’ en menigeen ziet meteen een statige, verre van sportieve sedan uit de jaren zeventig of tachtig voor zich. Niet zo gek, want in die vorm is het model ook in Europa nog gevoerd. In deze rubriek zijn dan ook al geregeld Crowns voorbijgekomen die aan deze omschrijving voldoen.
De Crown van vandaag, gespot door Arjen Wijnbergen, is echter van een andere orde. Om te beginnen is het een exemplaar van 2003, tientallen jaren nadat het model van de Europese en Amerikaanse markt verdween. Deze auto kwam dan ook vrijwel zeker linea recta uit Japan toen hij in 2019 zijn Nederlandse kentekenplaten ontving.
Daarnaast is de Crown in kwestie geen sedan, maar een stationwagon. Nu is dat in de wereld van de Toyota Crown niet uniek, want ook van eerdere generaties waren al Estates. Dat geldt echter zeker niet voor iedere generatie en de sedan bleef de verkoopranglijsten te allen tijde domineren. Deze specifieke Crown Estate is er één op basis van de elfde modelreeks Crown en dat is de laatste generatie waarvan een stationwagon verscheen. Deze editie werd dan ook doorgebouwd gedurende vrijwel de hele carrière van zijn stationwagenloze opvolger, tot vier jaar nadat de sedanuitvoering van dit model van het toneel was verdwenen.
Dan is er ook nog het ‘Athlete’ dat op de kont van deze Crown prijkt. Toyota was er al vroeg bij met het aanbieden van verschillende modellijnen, zoals dat tegenwoordig erg gebruikelijk is. Crown-kopers konden derhalve kiezen tussen een chique Royal en een sportiever uitgedoste Athlete. De sportievere versie is onder meer te herkennen aan zijn geheel meegespoten en sportiever gevormde bumpers en sideskirts. Dit specifieke exemplaar staat ook nog op flinke wielen en lijkt stevig verlaagd.
Als Crown-koper had je op motorengebied eigenlijk geen slechte keuzes, want iedere Crown van deze generatie kreeg een zescilinder lijnmotor mee. Wie een Crown Estate gaat importeren kiest natuurlijk evengoed niet voor de tamste variant en dus koos de Nederlandse koper van deze witte auto voor de krachtigste Crown Estate die destijds werd aangeboden. Dat betekent dat er een 2,5-liter 1JZ-motor onder de kap ligt die dankzij een turbo keurig tot het destijds in Japan gebruikelijke maximum van 280 pk kwam. Dat zegt overigens weinig over het échte vermogen, dat ondanks die limiet vaak een stuk hoger blijkt uit te pakken.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
