Gereden: Smart roadster V6 biturbo
Ouderwets de klinkers uit de straat trekken. De smart roadster V6 biturbo is de eerste smart die dát presteert. En hoe.
In 6 seconden van 0 naar 100 en boven de 220 km/h als top. Cijfers waarmee deze smart roadster zou kunnen meespelen tussen de echte sportauto's. Inderdaad 'zou', want Smarts huistuner Brabus en Mercedes-Benz hebben precies tien exemplaren van dit kleine racebeest gebouwd. En daar blijft het helaas bij. Geen serieproductie dus.
Waar normaal gesproken een driepittertje, aangejaagd door een turbo, maximaal 82 pk op de been brengt, daar is de motorruimte van de V6 biturbo, nu gevuld door twee van die cilinderblokken. Keurig in V-vorm aan elkaar gekoppeld, voorzien van turbo's.
De motorruimte van de smart roadster zit dus goed vol met de 1,4 liter groter V6. De kofferruimte die er in de roadster coupé normaal gesproken boven zit, is opgeofferd, en niet alleen uit plaatsgebrek. De krachtbron produceert een beste boel warmte en die moet door ventilatiegleuven worden afgevoerd. Bagage zou gaan koken! Ook de andere bagageruimte van de smart roadster is eraan in deze V6: daar zit nu een rubberen racebrandstoftank.
Twee cilinderblokken met elk één turbo: het resultaat is een fraaie 170 pk en 220 Nm bij 2.250 toeren. Maar van binnen mag de auto er ook zijn. De roadster ziet er gelikt uit met zijn gelakte koplampomlijstingen. En het interieur is sportief aangekleed met racestoelen en harnasgordels. Op de middenconsole prijkt zelfs een plaatje met het productienummer.
De roadster V6 biturbo staat op dikke 17-inch lichtmetalen wielen met vette sloffen. Vóór 205/40, achter zelfs 225/35. Da's flink voor een autootje dat maar 840 kilo weegt. De roadster heeft er op een droog wegdek waanzinnig veel grip mee. En je kunt er snoeihard mee een bocht in duiken.
Toch is het een beetje oppassen, want het meeste gewicht leunt op de achteras en de roadster heeft een ultrakorte wielbasis. Insturen en dan onverhoeds van het gas gaan, levert een uitbrekende achterkant op. En de V6 biturbo heeft niet de wakende elektronica van het standaardmodel.
Dat maakt het wel mogelijk om er prachtig driftend mee de hoek om te gaan. Op het verlaten vliegveld nabij smarts hoofdkwartier in het Duitse Renningen hebben we uitgebreid kunnen stoeien met de auto. En dat was puur genieten. De korte bochtjes van het speciale parcours kon je al heel feestelijk nemen door het gas even te liften bij het ingaan. De lange bocht kon je bijna helemaal dwars nemen door het kontje even een zetje te geven met het loslaten van het gaspedaal en dan de auto te stabiliseren met het vermogen.
Echt gemakkelijk was dat overigens niet, want de korte wielbasis vraagt om bliksemsnelle reflexen en de turbomotor ijlt toch een fractie van een seconde na. Iets meer directheid in de reacties zou het geheel nog net iets prettiger hebben gemaakt. En dat geldt ook voor de versnellingsbak, die nog steeds geautomatiseerd werkt en dat zeker voor een sportauto te langzaam doet. Maar gelukkig wordt die pauze mooi opgevuld door vrolijk fluitende en sissende overdrukventielen van de twee turbo's. Dat geluid overstemt dan tijdelijk de fraai grommende uitlaat van de zescilinder.
