Gereden: Peugeot 407 Coupé

Van welke kant je de Coupé ook bekijkt, het is een imposante auto. De Coupé toont niet alleen groter, hij is ook breder dan de sedan en de SW. Zo hebben de inzittenden 5,8 centimeter meer ruimte in de breedte, de daklijn is uiteraard lager dan die van de middenklasser waarvan de Coupé werd afgeleid. Het scheelt 4,4 centimeter. Via het enorme zijportier, dat extra werd verstevigd om de inzittenden bij een zijdelingse aanrijding dezelfde bescherming te geven als de passagiers van een gewone 407, heb je toegang tot een bekend interieur. Het dash is hetzelfde als dat van de andere twee koetswerken van de modelreeks, maar het fraaie klokkenspel herinnert je er aan dat je in de Coupé zit. Bovendien staat de voorruit verder weg. De middenconsole is logisch van opzet, al ben je niet meteen wijs uit al die kleine knopjes. Voortreffelijk is de zitpositie, die Peugeot speciaal voor de Coupé heeft aangepast. Het stuur kan nog altijd riant versteld worden, zowel axiaal als in de hoogte, maar de zit is 2 centimeter lager, bovendien kun je de stoel bijna een centimeter extra in de lengte verschuiven. Jammer dat het paneel op het portier, met daarop de knoppen voor de elektrische ruitbediening en spiegelverstelling, zo ver naar achteren ligt. Al rijdend moet je ervoor gaan verzitten, want anders zijn de functies nauwelijks bedienbaar. Voorin biedt de 2+2 volop bewegingsvrijheid, vooral de beenruimte is riant. Maar wat de daklijn al doet vermoeden, blijkt werkelijkheid als we achterin plaatsnemen. Personen van 1,80 meter en langer, moeten het hoofd naar voren buigen, en door de enorme zetels van de voorpassagiers is er nauwelijks plek voor de benen.

Tijdens de kennismaking in het Spaanse Granada maakt vooral de zelfontbrander indruk. De door PSA en Ford gezamenlijk ontwikkelde 2.7 V6 diesel blinkt uit in stilte en souplesse. Kracht levert hij in overvloed, met 204 pk en een koppel van 440 Nm. Peugeot biedt 'm alleen aan in combinatie met een zestraps automaat, maar da's geen straf. De transmissie doet zijn werk in de normale D-stand het prettigst. Wie geen al te zware gasvoet heeft, merkt dat de bak de motor zijn trekkracht maximaal laat benutten. Dus bij een inhaalactie schakelt de 6-bak niet onnodig terug en laat 'ie de V6 HDi er vanaf iets meer dan 2.000 aan sleuren. We laten de sportstand of de handmatige bediening dan ook voor wat'ie is. Alleen bij het wegrijden vanuit stilstand vinden we de aandrijflijn wat traag reageren. Bijna geen moment hoor je dat je in een auto met zelfontbrander onderweg bent. Zelfs niet bij het maximale toerental van 4.500 toeren. Hoe voortreffelijk de V6 HDi met twee turbo's de  407 Coupé voortstuwt, merken we vooral wanneer we in een handgeschakelde 3.0 V6 benzine stappen. Je mist de voorwaartse drang bij lage toeren, en voor het geluid hoef je de 3.0 evenmin boven de diesel te verkiezen, want de klanken van de zespitter klinken weinig opwindend. Helaas was de 2.2 benzine, de 160 pk sterke instapper met standaard een 6-bak, niet aanwezig bij de introductie. Die zal nog een hele kluif hebben aan de ruim 1.500 kilo wegende Coupé.