Gereden: Ford Transit 310

Je mag je best gelukkig prijzen wanneer je werkgever je achter het stuur van deze grote Ford zet. En ook wanneer jij, ondernemer, jezelf deze auto gunt. Als je een beetje van sturen houdt tenminste, want dan stelt juist deze Ford je niet teleur. Rijplezier mag dan van onderschikt belang zijn bij een 'stuk gereedschap', het lijkt ons niet onbelangrijk voor wie veel kilometers maakt en het naar waarde kan schatten dat een auto prettig stuurt. De bediening van de techniek gaat ook licht en gemakkelijk, maar er zijn wel wat ergonomische missers, zoals te weinig ruimte voor de linkervoet en de knoppen van de temperatuurregeling die (net als bij Transit Custom) te ver weg van de bestuurder zijn geplaatst. Het nieuwe, grotere display is een welkome verbetering, maar helaas is de zeker voor dit formaat bestelauto's gewenste achteruitrijcamera zelfs in de meest luxueuze uitvoering Trend optioneel. Deze versie is gezien de vrij geringe meerprijs (€ 1.675) wel de beste keuze, vanwege onder meer de audio met (ze bestaan nog!) CD-speler, Bluetooth en SYNC Voice Control, cruisecontrol en de niet te missen airconditioning. Niet alleen prettig om te hebben, het betaalt zich in de restwaarde sowieso terug.

Vibraties
De testauto is een L2H2 - het kleinste formaat waarin de Transit als gesloten bestelauto is te krijgen - met de sterkste versie van de 2.0 EcoBlue-motor. Het vermogen van 170 pk klinkt veelbelovend, maar het is natuurlijk het koppel van 405 Nm bij slechts 1.600 toeren waarom het draait. Kort gezegd: dit blok sleurt er behoorlijk aan, je bent desgewenst echt goed vlot onderweg. Zuinig ook, want het testgemiddelde was 8,2 l/100 km. Anders dan de in 2014 gereden Transit L3H2 heeft de huidige testauto de aandrijving op de voorwielen. En daarmee komen we aan de belangrijkste negatieve eigenschap van deze versie; hij stuurt puik, maar de aandrijflijn vibreert in dat stuur; je arriveert telkens met tintelende handen. Bij lage toerentallen, waarbij de motor zich volgens de specificaties toch echt thuis zou moeten voelen, doen de resonanties sowieso van zich spreken. De motor draait in de 6e versnelling bij 100 km/h maar 1.850 toeren. Fijn voor het verbruik en er is dan weliswaar volop trekkracht, maar voelt de motor bij gas geven aan alsof hij wordt gehinderd in zijn werk. Bij het genoemde tempo is de 2.0 EcoBlue in de 5e versnelling (2.000 toeren) wel helemaal op zijn gemak. De motor is bij alle snelheden keurig stil. Is de achterwielaangedreven versie nu beter? Op dit vlak misschien wel, maar toch is het een te snelle conclusie: de voorwielaandrijver heeft door zijn lagere vloer een halve kuub meer laadvolume.