Gereden: BMW X6 M
70
Een van de grootste voorbeelden van 'waarom in vredesnaam' in de automotive wereld is wellicht de BMW X6 M. De auto is krankzinnig op alle mogelijke manier bij elkaar, maar daardoor niet minder imposant. Op het Texaanse circuit van Les Americas geven we de gloednieuwe Rhinoceros de sporen.
Wat je ook van de vorige X6 M kon zeggen, hij deed wel wat hij moest doen. Hij was groot, imposant, in your face en met een wegligging die je voor dit type auto alleen maar kun beschrijven als buitenaards. Hoe zwaar en hoog de BMW ook was, zelfs op een circuit wist hij dingen te doen waarvan je dacht: dit kant niet. Dus wat moeten we dan wel niet van een nieuwe X6 verwachten? De 4.4 V8 met twee turbo's bleef, maar het vermogen steeg van 555 naar 575 pk en en het verbruik daalde met ruim 20 procent.
Dat de voorwaartse snelheid daarmee gegarandeerd is, spreekt voor zich. Met een 0-100 sprint van 4,2 seconden is de mastodont sneller dan bijna alle hothatches en het geluid wat de auto produceert is net zo anoniem als zijn uiterlijk. Maar het is vooral het bochtenwerk dat verbijstert. Dit kán niet. Zo voelt het als je de X6 door hairpins jaagt, snelle chicanes neemt of ronde na ronde remt van 245 naar 70 km/h. Voel de overstuur neiging als je vanuit een hairpin op je gas gaat en bestuur het gevaarte met je gaspedaal als je in een driedubbele rechterknik balanceert tussen onder- en overstuur. Ja, hij blijft zwaar. Maar de dempers en de 325-banden houden de BMW in het spoor. Idioot en verbluffend tegelijk.
Lees de volledige rij-impressie binnenkort in AutoWeek.
