Ford Escort RS2000 - Rijtest - Uit de Oude Doos

Begin jaren 90 vond Opel het tijd om de zeer succesvolle naam Kadett te vervangen door Astra, maar topconcurrent Ford moest nog niets van een dergelijke koerswijziging weten. Het zette het begrip Escort vrolijk door met de Mk5 en haalde in 1991 ook de bekende RS-aanduiding weer van stal. Daarbij greep het zelfs juist extra terug op het verleden, door 'm RS2000 te noemen. Na twee generaties Escort RS Turbo kreeg de sportieve topuitvoering (als we de RS Cosworth even buiten beschouwing laten) weer die naam.

De Escort Mk5 blonk niet echt uit met zijn vrij ingetogen looks, wel had Ford bij de RS2000 duidelijk zijn best gedaan om 'm wat meer smoel te geven. Zo monteerde het nieuw bumperwerk met grotere luchtinlaten, een niet te missen achterspoiler, speciale lichtmetalen wielen en dikkere zijskirts. De motorkap kreeg twee bulten, waardoor de visuele illusie werd gewekt dat er een uit de kluiten gewassen motor in de neus lag. Dat viel op zich wel mee: Ford greep de twee jaar eerder uit de ontwikkelingskamers verschenen DOHC-motor aan voor de Escort RS2000. Een blok dat, zoals zijn naam aangaf, dubbele bovenliggende nokkenassen had en in de Sierra en Scorpio als eerst zich mocht bewijzen. Hoewel die er ook als achtklepper was, kreeg de RS2000 de tot zestienklepper doorontwikkelde variant die goed was voor een vermogen van 150 pk en 190 Nm koppel. Vooral het maximale koppel was sneller beschikbaar dan bij de achtklepper en dat zorgde ervoor dat de RS2000 lekker kwiek voor de dag kwam.

Snelle Fords worden al sinds jaar en dag geprezen om hun wegligging en daar had het merk bij de RS2000 ook werk van gemaakt. "Door de toepassing van aanzienlijk stuggere veren, aangepaste schokdempers en een stabilisatorstang vóór, heeft de RS2000 een sportiever onderstel dan de standaard-Escort. Daarmee heeft de nieuwe Escort werkelijk een fijne wegligging gekregen, terwijl het comfort niet echt nadelige invloeden ondervindt, zoals dat bij andere sportieve Fords nogal eens het geval was. De auto blijft vastberaden op koers - ook in de bocht - en er treden geen rare reacties op bij kleine stuurbewegingen of plotseling remmen. Pas onder de meest extreme omstandigheden treedt er licht onderstuur op."

Wie flink los wilde gaan met de Escort RS2000 werd bovendien goed op zijn plaats gehouden in het dikker aangeklede interieur. Sportieve stoelen met een zeer opvallend ontwerp hielden het midden tussen comfortabele zetels en racekuipen. Als bestuurder werd je er verder aan herinnerd dat je in een bijzondere Escort reed door de rode accenten voor je neus. Zo was het rondje midden op het stuur rood omlijnd en had de RS2000 rode wijzers in het instrumentarium. Tenslotte greep je de pook van een gloednieuwe vijfbak vast, die een goede eerste indruk maakte. Bij vlot schakelen hoefde je niet te lomp te werk te gaan. Wel viel op hoe relatief zwaar het sturen ging, ondanks de stuurbekrachtiging. Niet per se een nadeel overigens, het paste immers ook wel bij het karakter van de auto om nog behoorlijk wat gevoel in het stuur te hebben.

De Escort RS2000 liet al met al een prima indruk achter en voelde meer dan zijn voorgangers aan als een auto die voor verschillende doeleinden kon worden ingezet. "Rustig rijden in hoge versnellingen is net zo fijn als hem de sportieve sporen geven." Wel waren we benieuwd naar de RS Cosworth die later zou verschijnen, al wisten we toen al dat dat een veel duurdere versie zou worden die bovendien 'veel meer een rallywapen dan een een gebruiksvoorwerp zal zijn'. De Opel Astra 2.0 GSi 16v kon in ieder geval zijn borst natmaken voor de Ford Escort RS2000, concludeerden we, zeker omdat de Escort maar liefst 5.000 gulden goedkoper was.