Menu
De laatste Multipla heeft de naam, maar is zeker niet de eerste Fiat die bij een facelift aanzienlijk minder controversieel werd. De Ritmo kon er ook wat van.
De oorspronkelijke Fiat Ritmo verscheen in 1978 als opvolger van de 128. Dat was ook al een voorwielaandrijver, maar toch was de nieuwkomer revolutionair anders. De redelijk conventioneel gelijnde, maar bovendien ietwat verouderde sedan maakte plaats voor een moderne, glad gelijnde hatchback met een bijna futuristische uitstraling.
Behalve de typische hatchbackvorm deelt de oer-Ritmo, die in Engeland en de VS (!) overigens als Strada door het leven ging, weinig eigenschappen met zijn concurrenten. Voor- en achterzijde kenmerken zich door opmerkelijk grote schildbumpers, die de auto vanaf de onderzijde lijken te omvatten. De achterlichten zijn geheel in die bumpers opgenomen, terwijl de koplampunits precies op de grens tussen bumper en koets bivakkeren.
Fiat Strada, een Amerikaanse Ritmo
De rest van de neus was opmerkelijk glad en werd slechts onderbroken door de broodnodige koelopeningen. Een asymmetrische luchtinlaat op de motorkap, ronde handgrepen op de portieren en opmerkelijke wieldesigns maakten het eigenwijze Italiaanse plaatje compleet.
De Ritmo verscheen aanvankelijk als drie- en vijfdeurs hatchback. In 1981 werd het gamma aangevuld met een cabrio, die zijn naam dankte aan het designhuis dat hem produceerde: Bertone. De open variant van de allereerste Ritmo is echter een relatieve zeldzaamheid, want in 1982 vond Fiat het tijd voor de eerste en grootste facelift in de geschiedenis van dit model.
De eigenwijze neus en kont maakten daarbij plaats voor modernere, maar vooral veel conventionelere alternatieven. De allesomvattende bumperschilden werden vervangen door reguliere exemplaren, de achterlichtunits werden groter en kregen een gangbare plek en de koplampunits werden net als bij concurrent Volkswagen Golf ondergebracht in een grote grille. Eenvoudige versies kregen net als voorheen enkele ronde exemplaren mee, bij duurdere varianten verdubbelde dat aantal.
Minder opvallend, maar toch ook ingrijpend was het nieuwe dak. Waar dat bij de eerste Ritmo’s aan het einde een klein sprongetje omhoog maakt, is het vanaf 1982 volledig vlak. De vijfdeurs verloor bovendien zijn extra, vaste ruitje voor het te openen deel.
De driedeurs Ritmo behield dat ruitje nog even, maar moest het in 1985 alsnog inleveren. In dat jaar was het tijd voor een tweede ronde vernieuwingen, al was die in vergelijking met de eerste bijna verwaarloosbaar. Alleen voor de vijfdeurs was er een belangrijk verschil: de ronde handgrepen maakten plaats voor de traditionele, rechthoekige exemplaren van sedan-broertje Regata. Daarmee was ook het laatste eigenwijze Ritmo-element verleden tijd.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
