Dit vonden we 9 jaar geleden van de Renault Zoe

In april 2013 kon AutoWeek voor het eerst uitgebreid op stap met de Renault Zoe. Zeker niet Renaults eerste stap op het gebied van elektrisch rijden, maar - zo zou wel blijken in de jaren die volgden - wel eentje van een ander kaliber dan de eerdere. Renault had immers eerder bijvoorbeeld al de Fluence ZE en dat was nou niet echt een daverend succes. Bij de Zoe pakte Renault het anders aan. Die was namelijk enkel voor een volledig elektrische aandrijflijn ontwikkeld. Het grote voordeel hiervan kwam naar voren in de binnenruimte. Als Renault de in hetzelfde segment opererende Clio elektrisch had gemaakt, was die natuurlijk nooit zo ruim geweest als de Clio met brandstofmotor. De Zoe werd al met al een forsere auto dan de Clio, maar bood wel vergelijkbare binnenruimte.

Ook was Renault voor de Zoe van het wisselen van accu's afgestapt. Iets waar redacteur Cornelis Kit de voordelen direct van zag: "Het accuwisselverhaal van Better Place is op z'n zachtst gezegd niet zo succesvol als van te voren gehoopt. Met als gevolg dat de Zoe geen wisselvoorziening heeft, maar gewoon een vastgeschroefde batterij. Helemaal zinloos is de gekozen constructie niet, het zorgt voor een lekker laag zwaartepunt, keurig tussen de wielen, én een kofferbak die 38 liter groter is dan van de Clio."

Aan boord van de Zoe was het prettig toeven, vonden we. Het zag er allemaal netjes uit en ook lekker eigenzinnig. Wel was er geen ontsnappen aan dat je op je rijbereik moest letten. Anders herinnerde het instrumentarium je daar wel aan: "Alles is er op gericht om je bewust van het energieverbruik te laten zijn, zodat je niet stil zult vallen. En mocht het toch kritisch worden, dan bevat het navigatiesysteem een overzicht met de laadpunten in de directe omgeving. Wel zo fijn, want van de opgegeven actieradius van 210 km zullen wij uiteindelijk amper de helft halen voordat we echt aan de lader moeten."

Eenmaal op pad, viel ons op dat de Zoe vooral tot zijn recht kwam in stedelijk gebied. Dat betekende echter niet dat je er niet prima mee de snelweg op kon, maar daar was-ie wel wat minder op zijn plaats: "Respons op het stroompedaal is helemaal die van een elektrische auto; mooi direct, zonder aarzeling blijft-ie in een vloeiende beweging doorgaan. In de bebouwde kom is de Zoe lekker rap, daarbuiten merk je dat de veerkracht er uit begint te raken. Is dat erg? Nee. Voor dit soort auto's is de stad de natuurlijke habitat. Daar is-ie op z'n plek. Al was het maar omdat je op hoger tempo de elektriciteitsvoorraad als sneeuw voor de zon ziet verdwijnen." In de bochten viel wel iets op dat de Zoe toch iets anders bedacht was dan het uiteindelijke eindresultaat: "De carrosserie is zwaarder dan het geval geweest zou zijn wanneer de accu nooit wisselbaar geweest zou moeten zijn. Zonder accu moet de auto namelijk ook z'n stijfheid behouden en daar is een constructie voor nodig. De extra kilo's hebben ook direct invloed op het rijgedrag." Echt lomp voelde de Zoe niet aan, maar zeker niet zo lichtvoetig als de Clio.

Al met al was de eerste Renault Zoe een serieuze EV, zij het met zijn beperkingen. Daar maakte Renault in 2017 korte metten mee, door de sterk verbeterde Zoe II op de markt te brengen. Dat wakkerde de verkoop aardig aan, vooral ook dankzij de grotere actieradius. Benieuwd naar onze volledige eerste rijtest met de eerste Zoe? Die vind je hier.