Dit is het jargon van autodesigners: van body section tot cab rearward

B

Body sections:

De carrosserie is voor de autodesigner een oppervlak. Een oppervlak dat karakter geeft aan het auto-ontwerp. Body sections zijn feitelijk de dwarsdoorsneden van de carrosserie. Je kunt deze goed zien als je een deur opent en er haaks op kijkt. Dan wordt inzichtelijk hoe de carrosserie naar binnen en buiten loopt.

Het creëren van nieuwe soorten oppervlakken en het beheersen van highlights (waar het licht de auto raakt) en schaduwen is zeer complex en de belangrijkste reden waarom kleimodellen nog steeds veel worden gebruikt in het autodesignproces. De hele kleimodelleringfase staat in het teken van het verfijnen van het oppervlak, de surfacing. Oppervlakken worden vaak onderschat en verkeerd begrepen. Ze ontstaan niet zomaar.

Hoeveel lijnen heeft een bepaald paneel nodig? Hoe sterk moet de schouderlijn toegepast worden? Welk karakter moet de sectie hebben? Is ondersnijding, positief of negatief gevormde surfacing benodigd? Hoe scherp of zacht moet elke radius zijn? Is een lichtvanger voor highlights nodig en waar? Hoe moeten convexe en concave oppervlaktes worden samengevoegd? Hoeveel kunnen oppervlakken verdraaid worden terwijl toch de lichtlijnen beheerst blijven? Dit zijn allemaal vragen die de ontwerpers moeten oplossen. En dan moet het geheel ook nog vernieuwend zijn enerzijds en matchen met het merk-dna anderzijds.

Het organiseren van een goed verloop van de complexe 3D-vorm die een auto is, zodat deze vanuit alle hoeken werkt, is een enorme uitdaging en vereist een groot gevoel voor sculptuur en veel ervaring. Dit deel van het ontwerpproces is waar autodesign op unieke wijze verschilt van productontwerp of architectuur en zelfs van andere gebieden van transportontwerp, zoals motorfietsen.

Met lijnen over de schetsen worden de diverse body sections beschreven. Alsof je een taart doorsnijdt. Deze lijnen geven de 3D CAD-modelleurs en de kleimodelleurs visuele informatie over hoe vormen accelereren, zich ontwikkelen en over hun karakter.

Bones:

De basis van het auto-ontwerp zijn de bones, ofwel botten. Een teckel en een hazewindhond hebben allebei feitelijk dezelfde botten, maar met geheel andere verhoudingen. Het ontwerp van de twee brengt dan ook een totaal ander resultaat teweeg.

Auto-ontwerpers beschrijven hun ideeën vaak met dierlijke termen en daarbij horende bijvoeglijke naamwoorden. In de masterclass films hoor je termen als kracht, hard en zacht. Een auto kan lenig, gespierd, katachtig, dik of futloos zijn. Bij mensen of dieren leiden kleine verschillen in verhoudingen van het skelet al snel tot heel verschillende soorten en karaktereigenschappen. Dit toont het belang van de bones aan.

De allereerste schetsen die een autodesigner maakt, de zogenaamde ideation sketches, zijn gericht op het definiëren van het concept van de auto, waarbij met name de basisvolumes en het profiel tot uitdrukking komen. Het zijaanzicht is uiterst belangrijk en ontwerpers beginnen hiermee om het silhouet van de auto te definiëren. De botten van de auto worden in dit stadium gevormd, vaak op basis van de techniek, als deze vooraf bekend is.

Is het ontwerp een one-box, two-box of three-box (later hierover meer!) vorm? Hoe steil zijn de voorruit en de achterruit getekend? Hoe rechtop staat de neus? De botten bepalen de proporties van de auto.

C

Cab forward:

In auto-ontwerp is cab forward een carrosseriestijl met de cabine ver naar voren geplaatst in de body, richting de vooras. Dit type ontwerp zorgt voor een compactere configuratie binnen de wielbasis, ideaal voor het creëren van ruimte tussen de wielen in. Deze ruimte kan gebruikt worden voor bijvoorbeeld het interieur in een compacte hatchback, of juist een grote V12 achterin een supersportauto! De term is beroemd geworden door de auto's van de Chrysler Group uit de jaren 90. Chrysler gebruikte de kreet cab forward vaak in zijn marketingmateriaal. Nu wordt het principe op kleinere voertuigen, waar het van cruciaal belang is om een betere relatie tussen buitenafmetingen en binnenruimte te bereiken, veelvuldig gebruikt. Maar ook vele sportautofabrikanten gebruiken de lay-out voor auto’s met middenmotor.

(tekst gaat verder onder de drie afbeeldingen)

Cab rearward:

Een auto waarvan de lange neus de cabine dichter bij de achterkant brengt is cab rearward getekend. Bij dergelijke modellen zit men in de buurt van of zelfs op de achteras. De toepassing wordt met name bij de klassieke musclecars en sportauto’s toegepast, maar ook bij zeer luxe auto’s.

Sinds auto's een motorkap hebben, wordt de lengte ervan in ons collectief geheugen geassocieerd met een grote, krachtige motor. Auto-minnend publiek is vaak liefhebber van cab rearward verhoudingen.