Designreview Mercedes E-klasse: ‘compleet gebrek aan ontwerp-intellect’

Bruno Sacco is een van de belangrijkste mensen die de unieke Teutoonse look voor Mercedes-Benz creëerde. De Italiaan trad in 1958 op 24-jarige leeftijd in dienst. Sacco nam in 1975 binnen de designafdeling van Mercedes de scepter over. Daar introduceerde hij een ontwerpfilosofie gebaseerd op twee principes: verticale affiniteit en horizontale homogeniteit.

De verticale affiniteit vereiste dat nieuwe modellen hun voorgangers niet verouderd mochten doen laten uitzien. Terwijl de horizontale homogeniteit stilistische links vereiste tussen modellen in de line-up. Deze filosofie betekende dat van de 190 'Baby Benz' tot de S-klasse en SL, allemaal de kenmerkende gebeeldhouwde visuele identiteit droegen – en de modellen een logische opvolger van hun voorganger waren.

Ook was Sacco, ondanks de sfeer van Germaanse superioriteit die zijn auto's omringde, bereid risico’s te nemen. Innovatieve technologie moest volgens hem worden gecombineerd met een even baanbrekend ontwerp. De kunststof zijbekleding van de W126 S-klasse uit 1979 en de driehoekige achterlichten van de C-klasse uit 1993 illustreren dit: in die tijd visionair werk.

Via stilistische referenties aan het roemrijke verleden zouden decennialang alle Mercedes-Benz modellen de merkhistorie vieren en het merk tevens richting toekomst dirigeren. Subtiele, relevante en strategische wijzigingen werden bij modeliteraties toegepast. Met enkel sublieme en intelligente ingrepen. Op die wijze gaf Mercedes-Benz te kennen hoe haar topproducten enkel met kleine, trefzekere stappen geheel up-to-date konden worden gebracht. Grove wijzigingen waren voorbehouden aan onzekere fabrikanten.

Rond 2000 begon de grotesque aftakeling van Mercedes-Benz. Generiek dna deed haar entree met stilistisch slappe volumes. Alles gestoeld op vluchtige stylistische modetrends. Ook het doel een jeugdig publiek aan te spreken legitimeerde op generlei wijze deze koers niet. Het kind werd met het badwater weggegooid.

De nieuwe E-klasse volgt, met een compleet gebrek aan ontwerp-intellect, blind dit pad. Mercedes Design negeert stoïcijns alle significante merkhistorie en essentiële heritage design-elementen. Alsof Coca-Cola overgaat op knalgele tetrapakken.

De down the road graphic, het aangezicht van de E-klasse, bestaat uit anonieme blobberige koplampen die in stapjes omhoog struikelen. Het geheel is gelinkt aan een even vormloze grille.

Rondom is de surfacing zwak en de graphics van de greenhouse en DLO zijn al even nietszeggend. Aan niets is deze auto herkenbaar en op geen enkele wijze is hij op designgebied innovatief. Het ontwerp corrumpeert Mercedes-Benz’ inspanningen van de afgelopen 100 jaar. Hier staat een slaapverwekkend anonieme auto, die diametraal het tegenovergestelde communiceert van wat Mercedes-Benz pretendeert.

Teutoons is deze Germaan allerminst en het ontwerp blijft stil over onderhuidse technologie. Bovendien is de E-klasse uitermate risicovermijdend getekend en blijven stilistische referenties aan het roemrijke Mercedes-Benz verleden uit: alsof ontworpen in een vacuüm. Met de droevige dubbele ster in de achterlichten als dieptepunt is de nieuwe E-klasse een auto van holle frasen. Eentje die de Mercedes-historie volledig frustreert.