Designreview Mercedes-AMG GT: symbool voor aftakeling Mercedes-design

Paul Bracq, een meester in autodesign, creëerde de coupé- en cabriolet varianten van de W111 en W112. Hij was ook verantwoordelijk voor iconen zoals de Mercedes 600, de 280SL roadster en de W114 en W115. Een tamelijk indrukwekkend portfolio zoals je hieronder ziet.

Mercedes-Benz 230 SL Roadster

Mercedes-Benz 600 Pullman

Mercedes-Benz 250 C

Mercedes-Benz 280 SL Pagode

Mercedes-Benz 240D 3.0

De verticale affiniteit en horizontale homogeniteit van Bruno Sacco liet voorgangers niet verouderd ogen

Zijn opvolger, Bruno Sacco, een andere sleutelfiguur in de wereld van autodesign, gaf vanaf het midden van de jaren 70 vorm aan Mercedes-Benz modellen. Hij introduceerde een ontwerpfilosofie gebaseerd op twee principes: verticale affiniteit en horizontale homogeniteit.

De verticale affiniteit vereiste dat nieuwe modellen hun voorgangers niet verouderd deden ogen, terwijl horizontale homogeniteit stilistische overeenkomsten tussen de modellen in de line-up verzorgde. Alle modellen hadden zo een herkenbare visuele identiteit en borduurden logisch voort op hun voorgangers.

Ondanks de traditionele sfeer van Germaanse superioriteit die zijn auto's omringde, was Sacco bereid ontwerprisico’s te nemen. Volgens hem moest innovatieve technologie samengaan met baanbrekend design. Zijn team ontwierp bijvoorbeeld de kunststof zijbekleding van de W126 S-klasse uit 1979, die de auto meer visuele substantie gaf en de solide uitstraling van de carrosserie versterkte. Een ander voorbeeld waren de driehoekige achterlichten van de C-klasse uit 1993 – visionair werk en binnen de juiste design parameters uitgevoerd.

Decennialang vierden alle Mercedes-Benz modellen de merkhistorie door middel van stilistische verwijzingen naar het roemrijke verleden en stuurde elke modeliteratie de ster richting de toekomst met subtiele, strategische wijzigingen. Mercedes-Benz maakte duidelijk dat haar topproducten enkel met beperkte, trefzekere stappen up-to-date bleven; radicale design koersveranderingen waren voorbehouden aan minder zekere fabrikanten.

AMG GT is opeenstapeling van designmissers

Dan de AMG GT. Als een van de toppers in de range een symbool voor de groteske aftakeling van Mercedes-Benz Design. Een generiek stilistisch statement, voorzien van beroerde eigenschappen, duidelijk zichtbaar van zij bekeken. Een forse overhang voor het voorwiel en een beperkte ruimte tussen dashboard en vooras. Dan de onprettig piekende daklijn die afloopt naar een Porsche 911-achtige achterzijde. Een opeenstapeling van design missers.

De neus is gebaseerd op vluchtige modetrends. De frontale aanblik bestaat uit anonieme, blobberige koplampen, met centraal een enorme vormloze grille. De nieuwe AMG GT volgt, zonder enig ontwerp-intellect, blind het pad van agressieve, grote gaten. Gezien langs andere SL’s valt de karikaturale Down The Road Graphic nog meer op.

Mercedes Design negeert merkhistorie Bracq en Sacco

Het doel om een jonger publiek aan te spreken, een koers die Mercedes-Benz rond 2000 inzette, rechtvaardigt deze richting op geen enkele manier. Mercedes Design negeert stoïcijns de belangrijke merkhistorie van Bracq en Sacco. Geen enkel essentieel heritage design-element is te ontdekken. Alsof Apple van hun pure en cleane ontwerpen zou overstappen op barokke producten.

Rondom is de oppervlaktebehandeling van de AMG GT zwak. Levenloos en nietszeggend. Deze auto is in niets herkenbaar als Mercedes-Benz en op geen enkele wijze innovatief, bovendien. Deze modebewuste GT zal ongetwijfeld slecht oud worden en ondermijnt daarmee de inspanningen van Mercedes-Designcollega’s van de afgelopen tachtig jaar.

Teutoons is deze Germaan allerminst en, zoals we ondertussen helaas gewend zijn van de huidige chief Gorden Wagener, is de auto uitermate risicomijdend getekend. Stilistische verwijzingen naar het roemrijke verleden blijven uit: alsof ontworpen in een vacuüm.