Designreview Jeep Avenger: 'worstelt zich los van mislukte Jeep-experiment'

De Wrangler en Gladiator zijn niet alleen modellen die synoniem staan voor Jeep, ook zijn het schoolvoorbeelden van de juiste interpretatie van het Amerikaanse merk-DNA. 

De basis-ingrediënten voor Jeep-DNA zijn verticaal georiënteerde proporties, op de uiterste hoeken gepositioneerde wielen en eenvoudige graphics van de koplampen, grille, DLO en wielkasten.

Forse motoren huizen onder de even grote neus, terwijl dak en deuren demontabel zijn voor de ultieme offroad- ervaring. De auto staat op een glasheldere positie tegenover zijn concurrentie en heeft, net als de G-klasse en Defender, een iconische status vergaard onder passievolle liefhebbers. 

Wrangler is de juiste Jeep

Het ontwerp van de Wrangler linkt op moderne wijze aan dat van de Willy’s Jeep. De Wrangler is daarmee niet alleen een perfecte terreinauto voor in Amerika, het is de juiste Jeep. Door belastingmaatregelen en een veel compactere infrastructuur is dit model echter ongeschikt voor Europa.

Jeep heeft met de Grand Wagoneer, Renegade, Patriot en Cherokee auto’s neergezet die als ver van het betamelijke kunnen worden gelabeld, gespiegeld aan de Jeep-kernwaarden. Alle zijn slecht geproportioneerd en uitgerust met gekunstelde surfacing.

Met name de Cherokee duwde Jeep de kant op van faliekante mislukkingen. Gekenmerkt door een geforceerde Down the Road Graphic, met ver uitgetrokken platte ogen, een onprettige breuk in de grille, een te platte neus, een zwakke stance met kleine wielen die ver binnen de carrosserie vielen en een ielig ogende carrosserie, door broze surfacing-ideeën.

Avenger duidelijk moderne generatie Jeep

De Avenger is duidelijk een moderne generatie Jeep, met een subtiel ander vormspectrum dan veel voorgaande modellen, zonder volledig de verkeerde kant op te gaan, zoals de Cherokee dat zo catastrofaal deed. De essentie van het merk bleef behouden: relevantie door middel van design. Met het exterieurontwerp heeft het Jeep-designteam een juiste balans getroffen tussen eenvoud en subtiele automotive-dynamiek.

De proporties zijn in de basis zeer Jeep, met de rechtopstaande neus en two-box-design-carrosserieomtrek. De Avenger heeft korte voor- en achteroverhangen, die de op- en afrijhoeken vergroten in combinatie met de voor het segment forse bodemvrijheid. De stance is prima.

De neus toont de iconische grille met zeven sleuven, een authentieke Jeep-merksignatuur, die is geëvolueerd van een verticaal naar een horizontaal element en voor de Avenger daarbij met een gesloten patroon is uitgevoerd.

De surfacing helpt de robuuste look te onderstrepen. Facetranden rondom grafische elementen van de neus, de body cladding rondom en de wielkasten kennen substantie toe aan het geheel. Het zijaanzicht wordt gevormd door de klassieke trapeziumvormige wielkasten met volumineuze spatborden eromheen, een ander Jeep-designelement. Ze kennen een gevoel van kracht, robuustheid en soliditeit toe aan de Avenger.

De voorste hoeken, met koplampen en mistlampen, worden – van bovenaf gezien – door de Jeep-designers talentvol de hoeken om geboetseerd. Daardoor oogt het geheel prettiger en wordt de al korte overhang visueel nog meer verkleind, zonder te veel dynamische eigenschappen te pretenderen.

De Avenger is aan het Jeep-DNA getoetst een weliswaar niet radicaal vernieuwende, maar goed getekende compacte interpretatie ervan. Een sterke voortzetting van Jeep in het elektrische tijdperk. Dat zoiets – zeker op basis van bestaande Stellantis-platformen – geen sinecure is, bewijzen zijn voorgangers.