De Vluchtstrook: Honda Vamos

Eind jaren 60 kwamen er vanuit Duitsland en Frankrijk twee opvallende auto's bij op het wereldtoneel. Met de Volkswagen Type 181 (in de VS 'Thing' genaamd) blies men de Kübelwagen nieuw leven in zonder die behoorlijk beladen naam te gebruiken. In Frankrijk verscheen gelijktijdig de Méhari. Allebei auto's die teruggingen naar de basis. Geschikt voor uiterst basaal vervoer voor zowel particulieren als voor de krijgsmacht van hun thuisland. Beide auto's konden niet alleen op het asfalt uit de voeten, maar de lichtvoetige creaties reden ook aardig door op onverhard terrein. Zeker de Méhari, die er ook met vierwielaandrijving was. Goedkope metgezellen waarmee je goed uit de voeten kon; zowel de Type 181 als de Méhari sloeg behoorlijk aan. Van beide auto's werden ruim 140.000 exemplaren verkocht.

Er werd ongetwijfeld met grote interesse naar deze ontwikkeling gekeken in Japan, want in 1970 kwam Honda er met hun eigen 'Méhari'. Men doopte de auto Vamos, Spaans voor 'gaan'. Het doel was immers simpel; met de Vamos kon je overal en nergens gaan. Voor een relatief prikkie had je een machine die je simpelweg van A naar B kon brengen. Volkswagen greep voor de Type 181 voornamelijk naar beproefde Kever-techniek en Citroën baseerde de Méhari natuurlijk op de uiterst succesvolle 2CV. Honda had een dergelijk legendarische basis niet klaarliggen, maar was uiteraard al wel bekend met het in elkaar zetten van uiterst betrouwbare kleine motoren. Daarbij hielp de ervaring met haar motorfietsentak natuurlijk enorm. De Vamos kreeg dan ook een krachtbron toebedeeld die niet zou misstaan op een motorfiets: een slechts 354 cc tellende luchtgekoelde tweecilinder. Die werd niet speciaal voor de Vamos ontwikkeld, want het 30 pk sterke blokje was immers ook te vinden in de N360, Z360 en TN360. Met die laatste deelde de Vamos ook zijn basis.

Het grote voorbeeld

Met de kleine motor in het neusje was de Vamos aanzienlijk minder bedeeld dan zijn Franse voorbeeld en al helemaal minder dan de Volkswagen. Er was echter ook wel iets minder mee te slepen. De net geen 3 meter lange en 1,3 meter brede Vamos woog slechts iets meer dan 500 kilo. De uiterst simpele weg te halen dakconstructie met stoffen kap zorgde niet voor een aanzienlijke stijging van het gewicht. Het werd echter wel wat enthousiast als er vier man mee op pad ging. De Vamos was er immers als tweepersoons en als vierpersoons variant, afhankelijk van of je de achterbank er wel of niet in plaatste. Je kunt je voorstellen dat het met vier man bepaald niet snel ging. Daarbij stelde de Vamos buiten de gebaande paden toch wat teleur. Niet in de laatste plaats omdat er geen vierwielaandrijving mogelijk was. De Méhari maakte daarmee zijn beperkte vermogen goed en de Type 181 had simpelweg genoeg vermogen om met enkel achterwielaandrijving aardig door te banjeren. Ook stond de Vamos op wat minder grote wielen, waardoor het eerder een soort golfkar was dan een auto die je ook in de blubber verwacht aan te treffen.

Hoewel de Japanners indertijd nog wel eens beticht werden van kopiëren van Europese auto's, kunnen we toch wel stellen dat dat bij de Vamos maar ten dele het geval was. Honda bleef trouw aan de in Japan geldende kaders van een Kei Truck en hield het bij de Vamos allemaal nóg bescheidener dan bij de Méhari en Type 181 het geval was. Dat zorgde er dus echter ook voor dat het 'm gewoon nét niet helemaal was. Naar verluidt verkocht Honda slechts ongeveer 2.500 exemplaren van de Vamos en het hield na pakweg drie jaar alweer op.

De moderne Vamos

Overigens kwam vlak voor de eeuwwisseling de naam Vamos weer terug in het gamma bij Honda. Deze keer op een minibusje, dat met de nodige bijpuntsessies tot en met 2018 op de markt was. Meer dan de naam had deze auto eigenlijk niet gemeen met de oorspronkelijke Vamos.