De Ford Puma van 25 jaar geleden had veel scherpere klauwen

In de autowereld zijn er tal van namen uit het rijk der katach­tigen. Het meest sprekende voorbeeld is Jaguar, met de Lynx, een onder licentie gebouwde D-type, als afgeleide. Beroemd zijn de leeuw van Peugeot, die tegenhield dat de middenklasser van Subaru in Europa Leone mocht heten, en de Pantera van De Tomaso. De Tigre van Panhard bleef onder de radar en dat gold ook voor een klein, Braziliaans automerk met de welluidende naam … Puma!

Lang niet alle katachtigen zijn ook kartachtigen, oftewel compacte gooi-en-smijtertjes die zich veel meer op een bochtig traject thuisvoelen dan op de snelweg. De Ford Puma was er zo een, gebouwd als hij was op het onderstel van de Fiesta. Dat was een aanbeveling, want ook de Fiesta van een paar generaties geleden stond te boek als bovengemiddeld fijn rijdend. Als echte coupé was op de Puma geen enkel nuchter aankoop­argument van toe­passing; 2+2 betekende twee personen plus twee stuks bagage. Bovendien was hij flink duurder, maar daarvoor kreeg je wel een nieuwe, 125 pk sterke 1,7-liter versie van de Zetec SE 16-klepper met variabele klep­timing.

Het machientje legde een enorme levenslust aan de dag, terwijl je hem via de perfect schakelende vijfbak voortreffelijk je wil kon opleggen. Bovendien was het onderstel op sportief rijden afgestemd, wat bleek uit de scherpere stuurgeometrie, dikkere stabilisatoren, stijvere dempers, de vergrote spoorbreedten en de bredere banden om grotere wielen. Onder de streep: een pretpakket van jewelste, dat op een bergpas zijn gelijke nauwelijks kende. Fijn voor de liefhebbers was dat zij onverhoopt gripverlies aan de voorzijde eenvoudig konden opheffen door het gaspedaal te liften, waarna coupeetje-lief opgelucht zijn bevallige kontje naar de buitenzijde van de bocht zwiepte, zodat hij vlijtig meewerkte om zijn scherpe neusje weer in de gewenste richting te brengen. Het succes was groot, maar al na vier jaar ging de stekker eruit. Het vervolg is niet onaardig, maar de nieuwe Puma zal zijn cross-over-klauwen nimmer zo in het asfalt kunnen zetten als het kittige origineel.