Citroën Xantia - Eerste kennismaking - Uit de Oude Doos

Terwijl landgenoot Renault de Laguna klaarstoomde voor de introductie en Ford net de Mondeo had gepresenteerd, kwam Citroën op de proppen met een gloednieuwe opvolger voor de BX: de Xantia. Het was direct duidelijk dat Citroën een wat minder extravagante koers was gaan varen. Dat deed het al met de ZX en ook zijn grote broer was niet helemaal het designstatement op wielen zoals we dat gewend waren van het merk.

Behoudend én apart

"Net als de ZX volgt de Xantia de mode van vandaag, die dicteert dat een echte middenklasser rond de 40 mille vooral solide dient te zijn, veel comfort moet bieden en een uiterlijk bezit waaraan je de innerlijke kwaliteiten kunt aflezen." De Xantia had wel degelijk zaken die een wat extravagantere kant lieten zien. Zo deed de neus denken aan die van zijn bijzondere grote broer, de XM, en was de kont van de Xantia opvallend kort en vrij hoog.

We schreven al dat een middenklasser veel comfort moest bieden en dat zat bij de Xantia uiteraard wel goed. In elk geval wel als het aankwam op het veercomfort. Citroën had natuurlijk een naam hoog te houden op dat gebied en voorzag ook de Xantia weer van het bekende hydropneumatische systeem. "Bijgestaan door een stel fauteuilzachte zetels, die de fameuze DS in herinnering roepen, zorgt de door gas en vloeistof geregelde vering voor een rijcomfort dat in deze klasse zijn gelijke niet kent," was onze eerste indruk. Er waren overigens verschillende versies: "Een rechttoe-rechtaan versie voor het eenvoudige model en een door de computer gestuurd Hydractief II-systeem voor de hoger geplaatste Xantia's." Later zou de Xantia Activa helemaal de crème de la crème op dit gebied krijgen, met zijn actieve ophanging.

Comfortabel en vermakelijk

De werkplek van de Citroën Xantia deed ook wat denken aan die van zijn grote broer. Citroën sloeg ook hier een wat conservatievere richting in, want in de BX was het nog een bijzonder verhaal met bijvoorbeeld de knoppenclusters achter het stuurwiel in plaats van reguliere hendels. Het oogde in de Xantia allemaal veel georganiseerder, minder Frans vooral. We waren aangenaam verrast. Bij deze eerste kennismaking gingen we op pad met drie verschillende versies van de Xantia: de 103 pk sterke 1.8i SX met het reguliere hydropneumatische systeem en de met Hydractief II uitgeruste 2.0i SX (123 pk) en 2.0i VSX (155 pk).

De 1.8 met het standaard veersysteem was wat ons betreft al prima, niet snel maar ruim voldoende, maar de beide 2.0's waren toch wel érg lekker, vooral de VSX. "Wie van autorijden houdt, comfort op hoge prijs stelt en de uitdaging van Citroëns aparte veersysteem aanneemt, moet beslist eens uitgebreid een blokje om gaan met die 2.0 VSX. De kennismaking op de Andalusische kronkelwegen heeft mij in ieder geval overtuigd. Vooral met de vering in standje sportief liet de snelste en duurste Xantia zich op dat traject moeiteloos en volgzaam in het spoor houden, daarmee bewijzend dat comfort en rijprestaties geen vijanden hoeven te zijn."

Later zou het gamma natuurlijk nog veel uitgebreider worden, met onder meer een reeks dieselmotoren en natuurlijk de V6. In 1995 verscheen bovendien de Xantia Break.

6.500 in introductiejaar

De Citroën Xantia had al met al een eerste indruk achter gelaten die vertrouwen wekte. Citroën had er opnieuw iets bijzonders mee in handen in de middenklasse, alleen nu in een wat toegankelijker jasje. In het introductiejaar, 1993, gingen er direct ruim 6.500 over de Nederlandse toonbanken, gevolgd door dik 9.200 in 1994. Dat was wel meteen de piek, want daarna zakte het langzaam aan terug naar 5.500 in 1997 en 2.800 in 2000. In totaal kwam de teller hier op 47.510 stuks te staan. Daarmee kwam de Xantia niet in de buurt bij de BX (124.158 stuks) maar werden er wel zo'n beetje evenveel van verkocht als van twee generaties C5.