Aftellen naar nieuwe Alfa Romeo Giulia: deel 2

Hoe Alfa's nieuwe hogere middenklasser gaat heten, is nog altijd in nevelen gehuld. De van oorsprong Milanese firma houdt kennelijk tot het laatste moment de kaken stijf op elkaar over de naam van de auto die Alfa Romeo nieuw elan moet bezorgen. Wordt het Giulia of toch niet? Wij hopen stiekem dat de Italianen de naam weer afstoffen. Hij klinkt niet alleen als de titel van een opera, hij neemt ons mee naar het roemrijke verleden van het merk. Het zou niet de eerste keer zijn dat Alfa Romeo een moderne auto dezelfde naam geeft als een beroemd model uit de rijke historie. Ook de Giulietta is immers een eerbetoon. Aan een Alfa die in de tweede helft van de jaren vijftig furore maakt (en die gisteren aan de orde kwam in deze rubriek), en niet aan die uit de jaren zeventig; die auto is namelijk óók een hommage aan de jaren vijftig-Giulietta.

Als de nieuwe Alfa inderdaad Giulia gaat heten, dan draagt hij in zekere zin een zware last op z'n schouders. De oorspronkelijke auto met deze prachtige toevoeging luidde voor Alfa Romeo een succesvolle periode in, misschien wel de succesvolste uit de geschiedenis van het merk. In de jaren zestig wordt een auto door massaproductie voor steeds meer mensen bereikbaar. Alfa Romeo besluit hierop kleine, betaalbare modellen te produceren, met de Giulietta en de Giulia voorop. De Giulia ziet in 1962 het levenslicht. Op het circuit van Monza stelt Alfa Romeo de Ti-versie voor. Het ontwerp van Orazio Satta verrast, want de Giulia lijkt minder op z'n voorganger Giulietta dan pers en publiek verwachten; hij is hoekig en rechtlijnig. Ondanks z'n vierkante voorkomen heeft de Giulietta dankzij z'n Kamm-tail echter een lagere luchtweerstand dan een Porsche 911 uit die tijd.

Onder de motorkap van de Giulia komt een 1,6-litermotor te liggen, een opgewaardeerde variant van de 1,3-litermotor uit de Giulietta. De viercilinder levert 92 pk en stuwt de auto naar een topsnelheid van 166 km/h. De Giulia wordt zo'n economisch succes voor Alfa Romeo dat al snel andere varianten van het gewilde model volgen. Een jaar na de officiële introductie op Monza volgt een Ti Super met een vermogen van 112 pk. De Super kan een topsnelheid van 184 km/h bereiken en krijgt als eerste Giulia schijfremmen in plaats van trommels, om al dat vermogen in toom te houden. Er volgt ook nog een bescheidener gemotoriseerde Giulia 1.300, omdat er in Italië wegenbelasting op basis van cilinderinhoud wordt geheven. In 1976 lepelt Alfa Romeo zelfs een dieselmotor in de dan Nuova Giulia (in 1974 krijgt de Giulia een facelift, foto 4). Da's een vreemde eend in de bijt. De krachtbron hoest slechts 55 pk op en kan de harten van Alfisti niet sneller doen kloppen.

Dat doen andere versies van het model des te meer, zoals de Sprint en de Spider. In 1962 krijgen de Sprint- en Spider-varianten van de Giulietta een grotere motor met een inhoud van 1,6 liter. Bij deze gelegenheid worden de auto's omgedoopt tot Giulia Sprint en Giulia Spider. De eerste wordt tot 1964 gebouwd, de tweede blijft een jaar langer in productie. Alfa verkoopt uiteindelijk 7.000 Sprints en 10.000 Spiders van de Giulia. Bertone komt in 1963 met de Giulia Sprint GT. Drie jaar later krijgt deze auto een krachtiger motor, wat een andere naam rechtvaardigt: Giulia Sprint GT Veloce (GTV) (foto 2). Ook Zagato leeft zich uit op de Giulia, wat resulteert in de Giulia TZ (Tubolare Zagato). Deze auto (foto 3) heeft een buizenchassis en is ontworpen voor de autosport. De mechanische onderdelen komen van de Giulia.

In 1978 valt het doek voor de Giulia, die Alfa Romeo beslist geen windeieren heeft gelegd. Meer dan drie miljoen Giulia's verlaten in de zestien jaar dat de auto in productie is geweest de fabriek in Arese. Daarmee legt het model een hypotheek op de toekomst. Als de nieuwe grote Alfa werkelijk Giulia gaat heten, dan zal hij er nog een fikse kluif aan hebben om uit de schaduw te komen van de auto die hij eer betoont.