Menu
AutoWeek bestaat 30 jaar en daarom blikken we wekelijks terug op de editie van deze week in 1990. Vanaf vandaag ligt AutoWeek 42 in de winkel, maar wat stond er precies dertig jaar geleden in nummer 42?
In AutoWeek 42 uit 1990 was er op de nieuwspagina's vooral veel aandacht voor de Autosalon van Parijs. Die viel de redactie destijds echter wat tegen, maar de zeer opvallende Renault Laguna Concept kreeg uiteraard een prominente plek op de nieuwsspread. Dat de nieuwe middenklasser van het merk een aantal jaar later onder diezelfde naam op de markt zou komen, leek men toen nog niet te weten. Verder is opvallend dat er veel aandacht werd geschonken aan de ZAZ Tavria, een Lada Samara-achtige creatie die voortkwam uit de voormalige Sovjet-Unie. Zelfs op de cover kreeg-ie een prominente plek. De Nederlandse markt wist de Tavria echter niet te veroveren. De Renault Clio cabriolet, een project van EBS, is er eentje die we glad waren vergeten. Zag er niet eens zo gek uit!
In 1990 was het begrip VTEC nog relatief onbekend. De variabele kleptiming waarmee Honda behoorlijk wat opzien baarde, leverde de CRX destijds een forse meerprijs op. Uiteraard wilden we even weten wat het toevoegde en de conclusie laat zich raden: veel. De 1.6 VTEC maakte van de CRX een beduidend snellere auto; 0-100 km/h was in 7,9 seconden achter de rug, tegenover 9,5 seconden bij de gewone 1.6. Bijna tienduizend gulden verschil zat er tussen de twee, maar volgens ons was dat wel gerechtvaardigd. De CRX was niet de enige lekkere Japanner die zijn gram haalde in AutoWeek 42 van 1990. In een vergelijkende test tussen een reeks toplimo's mocht nieuwkomer Lexus LS zich bewijzen. De uiterst fris vormgegeven maar hier nog zeer onbekende Lexus hoorde 'geheel thuis in de top 5 van de beste limousines ter wereld', al moest-ie de BMW 7-serie nog wel voor zich dulden volgens de testredacteur van dienst.
In 1990 was roestvorming nog altijd één van degrootste problemen als je op de markt was voor een gebruikte auto. Vandaar dat er in nummer 42 een heuse 'roestspecial' zat. Daarin werd alles uitgelegd over de vorming van roest, maar vooral ook wat je ertegen kon doen. Gelukkig gloorde er hoop, want verzinken van staal werd bij meer en meer fabrikanten de norm. Audi en Porsche waren hierin in 1990 nog de voorlopers en de verwachting was dat andere fabrikanten dit snel meer toe zouden gaan passen. Tot die tijd kon je dankzij een uitgebreide reportage over roestbehandeling zelf nog aan de slag om je oudere auto 'gezond' te houden.
Een ander interessant achtergrondverhaal ging over de belastingen die je dat jaar kwijt was aan een nieuwe auto. Hoewel het een schijntje lijkt vergeleken met tegenwoordig, werd de auto destijds ook al door de overheid als een behoorlijke melkkoe gezien. In bovenstaande diagram en tabel zien we wat er destijds in tien jaar tijd aan belastingen uitgegeven werd bij aanschaf en gebruik van een nieuwe auto. Dat was op basis van de gemiddelde nieuwprijs van destijds; 27.850 gulden. De bvb, bovenaan de tabel, was de voorloper van de huidige bpm.
De Fiat Tipo is tegenwoordig vrijwel geheel uit het straatbeeld verdwenen, maar in 1990 gooide Fiat er hoge ogen mee. In onderstaande advertentie legde Fiat uit dat er bij de Tipo (net als bij hoogspanningsmasten) gebruikgemaakt was van verzinkt staal. Zoals eerder uit de roestspecial bleek, was dat in 1990 echt een ding. Fiat meldde trots dat de Tipo de enige auto in zijn klasse was met een dergelijke behandeling. Roest moest dus (grotendeels) verleden tijd zijn en de Tipo had daardoor een 'lang en onbezorgd leven' voor zich. Tegenwoordig zien we ze helaas alleen nooit meer. Ondergetekende kan als voormalig Tipo-eigenaar beamen dat roest inderdaad geen noemenswaardig probleem was bij de Tipo. Andere zaken waren alleen wat minder lekker voor elkaar.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
