Ford Focus RS (2016) - Test

Ergens halverwege de bocht, met een snelheid die aan het onredelijke grenst, beginnen de Michelins onder de RS eindelijk hun wurggreep op het asfalt te lossen. Eigenlijk moet je gas lossen, zoals in elke andere hot hatch in het C-segment. Dat is verstandig en beter voor de staat van zowel mens als machine. Maar de Focus RS daagt je uit, verleidt je om dat niet te doen. Nee, gas erop en de unieke vierwielaandrijving duwt de bespoilerde achterzijde van de knalblauwe RS om. De neus draait naar binnen en een potentieel ongelukkig genomen bocht verandert in een sierlijke powerslide. Nu het stuur terug en de grip wordt gauw hervonden. Op naar de volgende bocht waar het magistrale samenspel van grip, balans en wendbaarheid opnieuw alle verwachtingen overtreffen met dezelfde onderkoelde waardigheid als waarmee de makers van de RS 'm presenteren. De aanlooptijd is lang geweest, maar het resultaat is een auto die de grenzen niet zozeer verlegt, maar er al powerslidend overheen dendert om ze vervolgens ergens ver buiten het bereik van de concurrentie opnieuw te tekenen.

Schaven

De nieuwe Ford Focus RS is het resultaat van meer dan twee jaar schaven, verbeteren en opnieuw uitvinden. Al vrij snel werd duidelijk dat voorwielaandrijving geen optie meer zou zijn, zelfs de briljante voortrein van de vorige Focus RS zou 350 pk niet fatsoenlijk aankunnen. Maar in plaats van een Haldex-systeem te monteren, zoals de Audi RS3 en A45 AMG, wilde Ford iets beters. En dus ging men aan de slag met een systeem dat twee elektronisch aangestuurde koppelingen in de achteras heeft, losjes gebaseerd op dat van de Range Rover Evoque. In plaats van alleen tractieverhogend werkt dit systeem ook dynamiekverhogend. Je voelt al na drie bochten dat de RS echt met het gas te sturen is, in tegenstelling tot z'n concurrenten. Ga naar een scherpere Drive Mode en het resultaat wordt steeds verder uitvergroot. Tot je uiteindelijk bij de veelbesproken Drift Mode komt. In dat geval stuurt het systeem bij het ingaan van de bocht zo'n 70 procent van het totale vermogen naar de achteras en dat gaat allemaal naar het buitenste wiel. Pas als de auto goed dwars staat gaat het binnenste wiel meedoen om de boel dwars te houden. En het is geen theoretisch verhaal dat in de praktijk maar half werkt, zelfs met het ESP aan kom je overstuurd de bocht uit. Zet het helemaal uit, provoceer de auto en je ziet eruit als Ken Block. Het komt niet zo natuurlijk als in een achterwielaandrijving, maar nooit eerder wilde een hot hatch zo graag zo dwars. Misschien nog wel verbazingwekkender is dat de auto in Track Mode juist ultra scherp voelt. Het is de enige stand waarin de dempers in de hardere setting staan, al kun je de dempers los van de Drive Mode regelen, en dan is de RS plankhard. Met optionele Michelin Sport Cup 2-banden is de hoeveelheid grip op het circuit van Valencia op het waanzinnige af en de remmen blijven ook na tien ronden gewoon werken. De verschillende modi maken bovendien echt verschil, de enige constante is de grijns op het gezicht van de man of vrouw achter het stuur.

Speakers

Eigenlijk is er maar één moment waarop je even de oude Focus RS mist en dat is bij vol gas geven. De oude vijfcilinder klonk geweldig en de nieuwe viercilinder is in dat opzicht iets minder bedeeld. De RS heeft zeker geluidsbeleving, een middendemper vond men bijvoorbeeld overbodig en in de sportievere standen is het net alsof je met artilleriegeschut in de uitlaat rijdt zo knalt de boel. Maar zo mooi zuiver als voorheen is het niet, bovendien wordt het geluid deels versterkt via de speakers. Aan de effectiviteit kun je echter niet twijfelen. Boven de 3.000 toeren versnelt de RS alsof z'n uitlaten in de fik staan. Bovendien maakt de handgeschakelde zesbak heel veel goed. De pook gaat boterzacht, direct en met veel gevoel door het patroon. Misschien dat een bak met dubbele koppeling zoals bij sommige concurrenten sneller was geweest, maar wat zou het. Hiermee heb je oneindig veel meer plezier.

Eigenlijk zijn er maar twee punten die echt in negatieve zin opvallen. De zitpositie is te hoog voor een dergelijk sportieve auto en het multimediasysteem blijft rampzalig traag en onoverzichtelijk. Dat de draaicirkel erg groot is, is ook geen aanbeveling, maar omdat de feedback erg goed is zien we dat door de vingers. Evenals het stevige onderstel trouwens, want op klinkerwegen is zelfs de normale stand al op het randje.

Charmant

Eigenlijk is dat ook wel de essentie van de RS. Ja hij is schreeuwerig en luidruchtig, maar ook dermate charmant dat je het 'm vergeeft. En niet alleen dat, de auto is heel erg goed en staat in dynamisch opzicht mijlenver van auto's als de RS3, A45 of Golf R. Als je het zo bekijkt is de € 50.000 die Ford voor de Focus RS vraagt eigenlijk een schijntje. Want wat je koopt is een stukje sensatie zoals je het maar zelden beleeft, zelfs auto's die aanzienlijk duurder zijn geven vaak niet zoveel voldoening. Het is, in andere woorden, een meesterstuk. En elke seconde wachten meer dan waard geweest.