Ford Focus RS vs. Honda Civic Type R - Vergelijkende test

Het bestaat nog! Dat heerlijke karakter van een Honda Type R-motor, waardoor hij beter wordt naarmate de toerenbegrenzer nadert. De rode lijn mag dan, door de komst van de turbo, niet meer bij motorfietsachtige waarden beginnen, maar het is nog steeds het punt waarop de krachtbron het beste tot z'n recht komt. Tussen de 5.000 en 7.000 tpm hangt de 2,0-liter viercilinder vinnig aan het gas en gilt van plezier, telkens als je de gasklep vol opent. Door de korte slag van de zuigers heeft de motor een bijna onstilbare honger naar meer omwentelingen en dat werkt verslavend. Zeker omdat het ook betekent dat alleen een vaardige bestuurder het maximale uit de motor kan halen. De overbrengingen van de fantastisch schakelende zesbak zijn kort, dus actief schakelen is even noodzakelijk als heerlijk. Alles wordt glashelder aan je teruggekoppeld. Je voelt de schakelmof over de tandwielen in de bak glijden, hoort het geluid van de motor veranderen naar een hese schreeuw van blijdschap en merkt dat het compressorwiel van de turbo met welhaast supersonische snelheid ronddraait. Het is, kortom, een meesterwerk van Japans technisch
vernuft.

Tegelijkertijd is hij ook zoveel verfijnder dan zijn voorganger. De basis bleef hetzelfde, de viercilinder levert precies evenveel koppel en slechts 10 pk meer, maar de respons op het gas komt veel sneller en voorspelbaarder. Voorheen wachtte de Honda-motor, nu verloopt het versnellingsproces geleidelijker. Dat maakt het makkelijker om te beheersen, waardoor de Civic Type R voor een voorwielaangedreven auto werkelijk bizar hard uit de startblokken schiet. Maar met 320 pk duwt de Honda ook ver boven de 100 km/h nog door de lucht alsof die plots geen weerstand meer biedt. Tenminste, zolang de motor op toeren blijft. Want pas in de laatste helft komt het vermogen echt vrij; onder de 2.500 gebeurt er eigenlijk niets.