Test: Nissan Juke Nismo (2013)

Dit is hem dan. Deze Juke is de auto die Nederland kennis moet laten maken met het sportieve submerk van Nissan. Nismo ontleent zijn naam aan de samentrekking van de woorden 'Nissan' en 'Motorsport', en de autoracerij vormt dan ook een grote pijler (zie het kader hiernaast), maar het bedrijf is ook de drijvende kracht achter de meer atletische versies van 'standaard' Nissans. In Japan en de Verenigde Staten is Nismo inmiddels een gevestigde naam door extra vette 350Z's en Skylines. En nu moeten wij er dus ook aan geloven... Eerst met deze Juke, andere modellen volgen spoedig.

Welk recept gebruikt Nismo om ons in te palmen? Om te beginnen krijgt de Juke een flink dikker uiterlijk mee. De vriendelijke vormen van de basis-auto zijn heel wat stoerder geworden door vierkantere bumpers voor en achter, de koets staat lekker laag op 18-inch lichtmetalen wielen, achteraan prijkt een stevige eindpijp en aan weerszijden toppen roodgekleurde zijspiegels het geheel af. Die rode oortjes zijn typisch Nismo en altijd aanwezig, ongeacht of je een witte, zwarte of zilvergrijze Juke kiest. Andere kleuren voert Nissan niet voor deze versie, maar je kunt wel naar hartenlust kiezen uit allerhande striping.

Trek je vervolgens een portier open, dan zie je dat de Nismo ook vanbinnen behoorlijk afwijkt. Uiteraard strooit de tuner kwistig met logo's op stoelen, tellers en stuurwiel, waarbij vooral die laatste laat zien dat het de Juke Nismo menens is. Niet alleen is het stuur bekleed met leer, er zit zowaar alcantara op de plek waar je handen horen. We verklappen je alvast, dat is absoluut briljant tijdens het sturen! Nismo beschikt trouwens over een fijn gevoel voor dramatiek, want precies bovenop zit een zogenoemde 'straight-line-indicator', een klein streepje leer dat de Juke-coureur laat zien dat zijn stuur recht staat. Natuurlijk in Nismo-rood. Wij mogen dat wel!

Topstoelen

Zit je eenmaal, dan blijkt deze Juke gelukkig niet alleen maar uiterlijke schijn. De met suède beklede sportzetels zitten bijvoorbeeld uitstekend; de meest uiteenlopende posturen vinden hier een prima plekje. Niet alleen houden ze je goed op je plek zodra het wat harder gaat, de combinatie van een stevig frame en relatief zacht schuimrubber blijft ook op langere ritten comfortabel. Deze stoelen verdienen een groot compliment, want ze maken de Juke Nismo dagelijks bruikbaar zonder dat ze tekortschieten tijdens het betere knalwerk. Juist daarom is het heel jammer dat het stuurwiel slecht verstelbaar is; volgens Nissan biedt het platform van de Juke geen ruimte voor axiale stuurverstelling, en daardoor zitten vooral langere mensen niet lekker genoeg. Zonde!

Ga rijden, en die matige zitpositie stoort stukken minder. Nismo heeft de bekrachtiging namelijk opnieuw gekalibreerd, en dat hebben ze erg goed gedaan. Je verwacht het wellicht niet, maar deze Juke stuurt verrassend lekker! Rond de middenstand voelt hij aangenaam neutraal en niet nerveus, en naarmate je meer instuurt neemt de gevoeligheid mooi progressief toe. Stevig, niet zoekerig, en voldoende communicatief. De Nismo reageert prettig direct op je commando's, al voel je te allen tijde dat je met een relatief hoge auto stuurt. De veren en dempers mogen dan van een straffer type zijn, het is duidelijk dat Nissan geen sportwagen wilde ontwikkelen. Er is immers nog voldoende veercomfort aanwezig, maar daar moet je een wat beweeglijke koets voor op de koop toe nemen. Het onderstel is heus strak genoeg, maar zeker bij vlotte lastwisselingen (of plots gas los) merk je dat de Juke vecht tegen de zijdelingse G-krachten.

Hoera voor de handbak

'Slechts tien pk meer? Dat is ook de moeite niet!' Je hoort het mensen zeggen zodra ze ontdekken dat deze Juke Nismo 200 pk heeft, terwijl de 'normale' Juke 1.6 DIG-T het al met 190 paarden doet. En ook het koppel nam met niet meer dan tien Newtonmeter toe tot 250, wat zich vertaalt in iets betere prestaties. Een Juke DIG-T (in de basis hetzelfde turboblok als in de Nismo) 'doet' nul tot honderd in acht tellen, zijn opgepepte broertje snoept daar twee tienden vanaf. Overigens volgt er later dit jaar een meer hardcore Juke Nismo, die 220 pk en een harder onderstel krijgt. Voor de echte diehards, zeg maar…

Wij reden de Juke Nismo met voorwielaandrijving en een handgeschakelde zesbak, en dat is de versie die je hebben wilt. Er is ook een variant met aandrijving op alle wielen, maar dan krijg je meteen een CVT en juist de handbak is erg goed. Korte en strakke slagen, een helder gevoel, helemaal voor elkaar! De All-Mode kan zijn aandrijfkracht wel beter kwijt (de tweewielaandrijver heeft soms wat moeite met de 200 pk) maar wij zouden die handbak niet willen missen. De transmissie past simpelweg erg goed bij de geblazen viercilinder, die niet overdreven snel aanvoelt maar zonder twijfel meer dan voldoende kracht heeft. Soepel genoeg in de zesde gang, serieus vinnig in de lagere versnellingen.

Concluderend is de Nissan Juke Nismo misschien een auto die je in eerste instantie niet serieus neemt, maar dan maak je een fout. De mannen en vrouwen van Nismo weten wat ze doen en hebben een erg smaakvol apparaat in elkaar gesleuteld, dat niet foutloos maar wel erg vermakelijk is. In nuchter en prijsbewust Nederland zul je deze Juke niet op elke straathoek tegenkomen, maar hij is zeker de moeite waard. Welkom, Nismo!