SKODA YETI 1.2TSI ELEGANCE (2010)

an de drie geportretteerde occasions lijkt de Yeti nog het meest op een normale hatchback. Grappig daarbij is dat juist de Tsjech als enige met vierwielaandrijving verkrijgbaar was! Nog gekker: de RDW kwalificeert hem als stationwagon. De ASX trouwens ook, de Juke krijgt een MPV-etiket opgeplakt. En dat terwijl de Skoda wederom als enige MPV-trekjes heeft! Zo is de achterbank verschuifbaar en in drie delen neerklapbaar. Samen met de hoekige carrosserie zorgt dit voor een bagageruimte die van 405 tot een reusachtige 1.760 liter te vergroten is. Deze Skoda is dus lastig te determineren, wellicht vandaar de naam Yeti. We blijven in het interieur en constateren dat de leefruimte vooren achterin van ons drietal het royaalst is. De voorstoelen zijn fors en zitten stevig, de achterbank is juist een maatje kleiner. Het dashboard heeft een heldere lay-out en zit goed in elkaar, ook na 100.000 kilometer.

Simply clever, want ruimte voor frivoliteiten is er niet. Het rijden past in dat plaatje. Je reist weliswaar letterlijk op een iets hoger dan in een normale compacte auto, maar van ‘op de bok zitten’ is geen sprake. Stuur en pook vragen best enige armkracht, maar geven daar voldoende feedback voor terug. Allemaal keurige rapportcijfers voor deze Verschrikkelijke Sneeuwman dus, maar de motor is letterlijk de zwakste schakel. Niet zozeer het vermogen: het verschil aan pk’s met de andere twee auto’s wordt goedgemaakt door extra trekkracht. Het is meer het downsizeblok (een 1.2-8V met turbo, gekoppeld aan een zesbak) dat zorgt voor argwaan. Het stamt uit de tijd dat het VW-concern te zwakke distributiekettingen monteerde, waardoor deze konden uitrekken met mogelijk fikse schade tot gevolg. Ook de oliedorst zou legendarisch zijn.

Waarom dit verhaal? Tijdens onze proefrit met de Yeti traden meer (bij)geluiden op dan gewenst (een kettingaangedreven blok is sowieso lawaaiiger dan een riemaangedreven exemplaar) en bij het openen van de motorkap zagen onze handen zwart. We hebben de importeur gevraagd naar de status (misschien al een revisie uitgevoerd?), maar die verwijst ons naar de Skoda-dealer, tja … Wij zouden hem niet zonder voorbehoud durven aanbevelen, laat staan zelf aanschaffen.

MITSUBISHI ASX 1.6 INTRO EDITION (2010)

Bij een Mitsubishi-dealer pikten we deze ASX op; het kleinere en wat ondergesneeuwde broertje van bijtellingskanon Outlander. Met zijn prijs gaat hij een heel klein beetje boven ons budget. Dat maakt deze occasion tot de duurste van het stel. Wat de aanschafprijs betreft dan, want gezien de betrouwbare naam die Mitsubishi geniet plus het laagste verbruik én de lage kilometerstand, verwachten wij dat de Mits qua exploitatiekosten de kleinste aanslag op de portemonnee doet. Goed voor jarenlang probleemloos rijden, dus. Bovendien krijg je voor dat geld optisch gezien de grootste kar. En de meest anonieme, want op de Jet Fighter-grille na barst deze occasion nou niet van het karakter. Het interieur al evenmin. Het dashboard is nuchter opgezet, de bekledingstoffen zijn netjes, maar warm word je er niet van.

Dat word je wel van het schakelen, want dat gaat opmerkelijk zwaar. Vooral de eerste twee verzetten van de vijfbak laten zich moeizaam inleggen. Sturen gaat juist weer licht. Prettig is dat je ondanks het ‘op de bok zitten’ (goed overzicht!) voldoende feedback krijgt van wat er onder je gebeurt. Ondanks het volume is hij niet de ruimste. Die eer gaat naar de Skoda, die ook het meest variabel is. Wel biedt deze Japanner de meeste interieurbreedte. Drie kinderen achterin is voldoende prima, twee volwassenen hebben evenmin te klagen.

Onze testauto is een Intro Edition. Vaak zijn dit soort introductielokkertjes extra luxe uitgerust. Als we de uitrustingsspecificaties van de drie auto’s vergelijken, dan zien we dat deze ASX anders dan de andere twee kandidaten beschikt over hill assist, een regensensor, een start-stopsysteem en ledverlichting achter. De ASX en de Yeti hebben daarnaast een knieairbag voor de bestuurder plus een lichtsensor aan boord, de Juke en de Yeti staan op 17-inch lichtmetaal (ASX: 16 inch) en hebben metallic lak. De Juke heeft bluetooth, de Yeti een sperdifferentieel, dakrails, een bandenspanningsensor, parkeersensoren achter, een verstelbare lendensteun op beide voorstoelen, donker getinte ramen achter en koplampsproeiers. Dat Intro Edition valt dus wel mee; de Yeti is het meest luxueus. Al met al is de Mitsubishi ASX een occasion waar je je geen buil aan valt, maar die evenmin warme gevoelens oproept. Voor onze beoogde doelgroep een prima keuze, maar wij gaan toch nog een deurtje verder shoppen. De ASX zetten wij op de tweede plek.

NISSAN JUKE 1.6 ACENTA (2012)

Onlangs hebben we kennisgemaakt met de nieuwe generatie van de Nissan Juke. We weten nog goed wat de reacties waren toen de oorspronkelijke versie op de markt kwam: iedereen buitelde over elkaar heen om te roepen hoe lelijk het gewaagde model wel niet was. Uiteindelijk is de kleine Nissan een ware trendsetter gebleken. De Juke ziet er met zijn geprononceerde wielkasten en tal van andere stylingdetails in elk geval een heel stuk hipper uit dan zijn tegenstrevers en hij is bovendien jonger.

Wij vonden deze 1.6 Acenta (het middelste uitrustingsniveau) voor € 9.750 bij een Nissan-dealer, waar de vorige eigenaar (deze Juke heeft er twee gehad) de auto inruilde voor … een andere Juke! Dat is natuurlijk een goed teken. Naast bovengenoemde vraagprijs komen ook hier nog de blijkbaar onvermijdelijke afleveringskosten plus zes maanden Bovag-garantie à raison van € 495 bij, wat de totaalprijs op € 10.245 brengt. Daarvoor rijd je dus een duidelijk versere en originelere occasion. Toch is het niet alles goud wat er blinkt. Vooren achterin biedt hij net wat minder leefruimte dan zijn tegenstrevers, om over de bagageruimte maar te zwijgen. Zo nodig mag er een aanhanger van maximaal 1.250 kg mee. Verder is het laad vermogen wat beperkter dan bij de andere twee auto’s, wat wellicht door de lichtere constructie van de carrosserie komt. Aan de krachtbron ligt het in elk geval niet. Die loopt keurig in de pas bij de andere twee (117 pk bij 6.000 tpm en 158 Nm bij 4.000 tpm, 0-100 km/h in 11 seconden, top 178 km/h).

Hoog tijd om in te stappen en weg te wezen. Je kijkt uit op een speels vormgegeven dashboard, waarbij de ergo nomie gelukkig niet uit het oog is verloren. Het zicht rondom valt niet mee, iets wat vooral bij het parkeren een beetje lastig is. Gelukkig dienen de op de spatborden/motorkap rustende stads-/knipperlichten dan als bakens. Van deze drie occasions vinden we de Juke het fijnst rijden. Enerzijds zit je prettig hoog (hoger nog dan in de Skoda Yeti), anderzijds voelt het onderstel vertrouwenwekkend aan (strakker dan dat van de ASX, dat overigens al niet verkeerd is), ook in (te) snel genomen bochten.

Een beetje het beste van twee werelden; als we deze drie zo naast elkaar zetten, zou deze Nissan onze voorkeur hebben.