Test: Nissan Micra (2011)

Bij Nissan is er de laatste tijd aan inspiratie bepaald geen gebrek. De 'lekker gekke' Cube bleek weliswaar net iets te veel van het goede voor de Europese markt, maar de Juke houdt het vaandel van knotsgekke ontwerpen met verve hoog. Ergens houden wij daar wel van. Daarom is het even afkicken bij het nieuwste model; de nieuwe Micra oogt weliswaar vriendelijk en aaibaar, maar echt sprankelend is het allemaal niet. Lichtunits op de normale plek, geen flamboyante verrassingen in de bumpers, allemaal behoorlijk voorspelbaar. Wat de vormgeving betreft, grijpt de Micra terug op het model van twee generaties geleden (gebouwd tot 2003); toegankelijke ronde vormen, die weinig mensen tegen het hoofd stoten.

In de Micra kun je naar hartelust op ontdekkingsreis, want hij biedt opvallend veel opbergruimte voor deze klasse. In de deuren vind je riante bergvakken, vóór de pook kun je twee flesjes en nog wat klein grut kwijt en er zijn genoeg mogelijkheden om spullen uit het zicht te leggen in maar liefst twee handschoenenkastjes. Daarin troeft hij de concurrentie af. Dat geldt niet voor de ruimte in de breedte, want de Micra is wat dat betreft best krap.

De vormgeving ín de Micra kan ons wel bekoren. Qua indeling en afwerking past de Micra precies in de trend van andere moderne Nissans; de luchtstromen regel je met vier ronde uitstroomopeningen, terwijl de klimaatregeling zich laat bedienen met het centrale knoppencluster. Een overzichtelijk en doeltreffend functionerend geheel, dat netjes in elkaar is geschroefd. In deze Connect Edition heb je bovendien navigatie en een aansluiting voor usb en aux, terwijl er vreemd genoeg geen 12V-aansluiting is.

Comfortabel

De onderstelafstemming van de Micra schrijft comfort met hoofdletters, maar in bochten duikt de kleine Nissan daardoor behoorlijk op één oor. Hierdoor voelt-ie minder zeker aan en ga je hem al snel rustiger berijden. In dat licht bezien is de Micra een goede manier om te onthaasten, maar wat ons betreft is de balans een beetje zoek; de Nissan slaat – vrij letterlijk – net wat te veel door naar één kant. Daar staat tegenover dat de draaicirkel heel klein is.

Op de snelweg dringt er te veel geluid naar binnen; menigmaal controleerden we de ruiten omdat voorbijrazende vrachtwagens zo duidelijk hoorbaar waren. Qua geluidsisolatie valt ook hier dus nog wel wat te winnen.

Nissan levert de Micra altijd met een driecilinder. Die is met 80 pk echter wel sterk genoeg en laat ook bij onze metingen keurige tijden zien. In veel kleinere auto's valt dit type motor op door het wat rauwe en trillende loopkarakter, maar in de Micra niet. De motor vibreert nauwelijks wanneer je bijvoorbeeld stilstaat voor een verkeerslicht. Daardoor voelt de Nissan duidelijk volwassener aan dan een auto uit het A-segment. Wel is de machine vooral tijdens accelereren duidelijk hoorbaar. In de eerste drie versnellingen is de motor levendig en dat bezorgt de Micra in de stad een alert karakter. Dat komt vooral door z'n rappe gasrespons, want na die eerste reactie versnelt de Micra niet bovengemiddeld vlot. Tijdens normaal Nederlands gebruik is de driecilinder voldoende soepel.