Volvo XC90 D5 Momentum (2007) #4

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	XC90 D5 Momentum
Versnellingen	6, Sequentiële Automaat
Bouwjaar	2007
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand bij aanschaf	117.950 km
KM-stand laatst	165.250 km

Ideale gezinsauto

138.750 km
25 september 2019

Dit model Volvo XC90 (ook wel Classic genoemd, gebouwd tussen 2002-2014) vormt in ons huishouden al enige tijd de ideale gezinsauto. Wij (3 volwassenen waarvan 1 persoon afhankelijk van een rolstoel) zijn zeer gesteld op de geboden interieurruimte, de instap (hoogte), de ruime deuropening, het (zit)comfort, de wegligging, het overzicht en het uitzicht rondom, het relatief gunstige brandstofverbruik en het gebruiksgemak van de wagen.

Het betreft een D5 (bouwjaar 2007, versie 185 pk.) die voorzien is van een automaat, 4 wielaandrijving (AWD) in Momentum uitvoering. Intussen hebben we ruim 20.000 kilometers (in 9 maanden tijd) samen lief en leed gedeeld. Op de XC90 is een Volvo C30 T5 ingeruild. Na 2 jaren gebruik voldeed deze niet meer aan onze veranderende wensen en behoeften.

Na een rit in een Volvo C70 D5 (een cabrio uit 2008) stond mijn keus vast: de volgende auto moest een, lekker knorrende, 5 cilinder Diesel worden. Het geluid van de motor vond ik heerlijk geruststellend. En de degelijkheid van dit model vond ik, op de teller stond 325.000 kilometer, ook opvallend. Er waren geen vreemde geluidjes te horen. Het motorgeluid van een auto is voor mij toch wel een belangrijk onderdeel van de totale rijbeleving. Ik moet een motor kunnen horen. De C30 T5 was me gewoon te stil, totaal niet praktisch en veel te emotieloos. Ik kreeg thuis echter geen toestemming voor de aankoop van een C70 model (coupé-cabrio). Zou me niet staan, werd me gezegd. Er was behoefte aan een auto met een hoge instap, 4 deuren en heel veel (bagage)ruimte. Wijsheid komt met de jaren.

Na enige tijd zoeken op internet, het aanbod is groot, viel mijn oog op een advertentie van een ogenschijnlijk keurige en prettig geprijsde XC90 D5 (1e eigenaar) met weinig kilometers (117.925) op de teller. Deze stond al enkele weken te koop bij een Opelvestiging van een landelijke dealerketen. Uit de begeleidende tekst viel op te maken dat de wagen altijd -en eerder dan nodig- voor onderhoud bij een officiële Volvovestiging binnen de keten was geweest.

Toch maar eens gekeken. De auto kende behoorlijk wat gebruikssporen (lakkrasjes en gaatjes in de binnenpanelen etc.). Ook maar eens een proefrit gemaakt. Na wat onderhandelen, en de toezegging van de verkoper dat de gebruikssporen verholpen zouden worden, maar wel tot aankoop van de XC90 over gegaan. Punt van twijfel was nog even de Euro4 Diesel motor, waarmee je in steden steeds minder welkom bent. Echter was ik al bij de 1e kennismaking, tijdens de proefrit, helemaal om en verkocht. Meteen was duidelijk dat de XC90 ons perfect paste. Ik beleefde een soort van dejavu, zoals ik ooit bij mijn fantastische Volvo 850 had. De Volvo XC90 zou/zal voor langere tijd als vakantieauto en als snelwegcruiser worden ingezet.

Voor alle zekerheid kocht ik 6 maanden Bovag-garantie bij. Maar goed ook, de auto vertoonde al snel na ontvangst van de sleutels diverse gebreken: een bestuurdersportier die niet van binnenuit geopend wilde worden, onbetrouwbaar alarm, problemen met afsluiten portieren, geluiden in het linkerportier, klonkgeluiden uit de voorwielophanging (rechts), melding problemen remlichten achter en interieur(plafond) verlichting die knipperde na het bedienen van de richtingaanwijzer(hendel). De verf op de lijsten langs de wielkasten vóór, deze waren wegens diverse beschadigingen opnieuw gespoten, liet na 2 weken los. En door gepruts in de werkplaats was het binnenpaneel van de deur aan de bestuurderskant onherstelbaar beschadigd. In plaats van het gehele paneel te verwijderen had men met een voorwerp in het paneel lopen steken. Dit kwam bovenop alle nog aanwezige gebruikssporen die, bij ontvangst van de sleutels, maar ten dele verholpen bleken. Slechte beurt van deze dealer.

Op een gegeven moment was de maat vol, heb ik de verkoper verzocht de auto voortaan voor reparaties naar een officiële Volvovestiging binnen de keten te brengen. Gelukkig verleende hij medewerking. De auto kreeg een nieuw stabilisatorstangetje (rechtsvóór), nieuwe wervelkleppen, een nieuwe remlicht schakelaar en een nieuwe richtingaanwijzerhendel. Ook werden de wiellijsten opnieuw gespoten. Desalniettemin bladderde ook nu binnen 2 weken de verf van de lijsten en was het klonkgeluid (rechtsvóór) na vervanging van het spoorstangetje nog steeds aanwezig.

Voor het aflopen van de garantietermijn heb ik de wagen, voor alle zekerheid, een aankoopkeuring bij onze plaatselijke Volvodealer laten doen. Het klonkgeluid kon worden verholpen door plaatsing van veerisolators op de rondingen van de veren. Een typische Volvo eigenschap. De kosten hiervan zijn nihil (€8). Navraag bij de dealer waar de wagen ooit in onderhoud was, bracht meer informatie over de vorige eigenaar aan het licht. Een oudere heer die de wagen op naam van zijn bedrijf had staan. Zou dit alle krasjes verklaren? Niets verontrustends eigenlijk, de wagen had keurig en ruim op tijd onderhoud gehad. De distributieriem en de gloeispiralen bleken in 2017 en bij 117.000 kilometer vervangen. Kort geleden dus.

Heb aangedrongen op een definitieve oplossing en een deal kunnen maken met de verkoper. Het beschadigde deurpaneel en de bladderende wielkastlijsten irriteerden me het meest. Kreeg uiteindelijk een bedrag op mijn rekening gestort, dat ik naar wens kon gebruiken. De lijsten rond de wielkasten zijn opnieuw behandeld en gespoten bij een, ons bekend, autoschadebedrijf. Voor €225. Na 3 maanden zien deze er nog perfect uit. Heb de koplampen in Elst laten polijsten (€50). In een mum van tijd waren deze als nieuw. Verkopende partij had niets met het doffe glas gedaan. De interieurbekleding (alleen de stof, niet het leer) is gereinigd met droogijs. Heb ik zeer goede ervaringen mee. Na behandeling met droogijs (€60) is de bekleding, ook in de bagageruimte en het hemeltje, volledig vlekvrij en in nieuwstaat. De beschadigde lampjes in de spiegelkappen zijn vervangen door nieuwe, net als een gebarst glas van het achterlicht (rechts) dat ik over het hoofd had gezien. Hier betaalde ik bijna €275 voor. Het bijwerken van een beschadiging op de hoek van de (gespoten) achterbumper en de plaatsing van alle lampen kostte me €400 bij het schadebedrijf van de plaatselijke Volvodealer. Een beschadigde velg(rand) van een voorwiel is opgeknapt voor €140. De voorbanden moesten tussentijds ook nog eens worden vervangen wegens flinke slijtage (binnenkant). Veroorzaakt door verkeerde uitlijning. Heb deze vervangen door 2 banden van Falken (een Japans merk, €225) die hoog scoorde in enkele testverslagen. Uitlijning van de wielen kostte nog enige tijd en behoorlijk wat moeite (€45). Heb dus behoorlijk wat geld gepompt in cosmetische poespas. De wagen echter verkeert nu wel in bijna nieuwstaat.

Omdat ik zo mijn twijfels had of de auto bij aflevering wel een fatsoenlijke beurt heeft gehad, heb ik de auto bij 120.000 kilometer een stage-0 beurt laten ondergaan. Dit gebeurde bij Volvo Service in Elst. Alle vloeistoffen (motorolie, koelvloeistof, automaatbak, stuurhuis etc.) en de draagarmen vóór (incluis uitlijning) zijn vervangen (kostte me bijna €1500). De oude koelvloeistof was rood van kleur, zo vertelde de monteur. Volvo gebruikt al jaren groen-blauwe vloeistof. U begrijpt vast wat ik denk.

Bij 132.500 kilometer heeft de wagen daar opnieuw een onderhoudsbeurt ondergaan. Hoewel Volvo zelf een langere oliewissel voorschrijft is de ervaring dat een D5 beter elke 15.000 kilometer een oliewissel te geven. Ik moest helaas ook eerder naar de werkplaats omdat ik foutmeldingen kreeg (t.w. motormanagment service spoed) en het (motor)vermogen op de snelweg plots terug viel. Het was nog amper mogelijk om de auto naar een snelheid van 100 kilometer te versnellen. Schrikken natuurlijk. Bleek een lekke buis van de turbo te zijn en iets met de (turbo)sensor. Heb dit gecombineerd met een beurt. Preventief zijn ook de koelvloeistoftemperatuursensor en het brandstoffilter vervangen. De rekening hiervan bedroeg €555.

De auto bleef last houden van klonkgeluiden, ook na plaatsing van nieuwe veerisolators door Volvo. Een en ander zou vermoedelijk, volgens de dealer, verband houden met een kapot veerpootlager. Bij het vaststellen van de diagnose had men op de brug alles nagelopen en ook de bouten van het subframe aangedraaid. De auto was toch echt best stil kreeg ik na afloop van een monteur te horen. Zal wel, dacht ik nog, heb dit al vaker vernomen. Maar inderdaad, ben nu echt van het klonkgeluid (alsof er van alles los ligt) af. Het bleken dus de bouten van het subframe te zijn (rekening €65). De afspraak voor het vervangen van een veerpootlager is gecanceld. De dealer toonde begrip.

Kort hierna, omdat er een trip naar Spanje gepland was en er thuis één in mijn nek liep te hijgen, heb ik de XC90 een chip-tuning (€325) bij Volvotune in Elst gegeven. Ook is daar de EGR weggeschreven. Hiermee wil ik interne vervuiling en extra slijtage tegengaan. Het vermogen is nu (met ruim 40 pk.) opgeschroefd naar 227 pk. Lijkt me wel voldoende. Het verbruik is licht gedaald naar 8,2 (vaak ook 8,1) liter gemiddeld op 100 kilometer afstand. In de regel was dit 8,5 liter. Na de tuning trekt de motor beter, is de wagen duidelijk kwieker en reageert 'ie alerter op het gaspedaal. Inhalen van anderen gaat in een ommezien.

Wegens een scheur is de voorruit vervangen door een nieuwe en beschikken we weer over helder zicht zonder krassen van ruitenwissers (vergoed door de verzekering). Heb meteen ook maar het binnenpaneel van het voorportier laten vervangen door een nieuwe. Het schadebedrijf van Volvo vroeg hier ruim €800 voor (uit eigen zak). Hoewel de auto bijna 13 jaren oud is, leveren ze deze nog wel nieuw. Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden.

De automaat schakelt nog steeds vloeiend en (vrijwel) zonder schokken. Sinds een paar dagen bemerk ik iets wat lijkt op een versleten bak- of motorsteun. Desalniettemin ben ik erg blij met de aankoop. Deze Volvo uit 2007 rijdt ontzettend prettig, is comfortabel stil, zeer overzichtelijk en nog steeds veilig, helt weinig over, heeft volop grip, is relatief zuinig (gelet op de hoogte, het gewicht van bijna 2000 kilo en de automaat) en biedt volop ruimte aan 5 personen. Onze XC90 is namelijk géén 7-zits (deze is nog zwaarder). Heb nu maximale kofferruimte en ook de meeste beenruimte op de achterbank. De XC90 rijdt ontzettend gemakkelijk en zorgt bijna automatisch voor onthaasting van de bestuurder. Ook is het een praktische (stads)wagen, waarin alle boodschappen en passagiers met gemak en comfortabel worden vervoerd. Het enige wat af en toe parten speelt is de forse draaicirkel en het formaat van de wagen. Gelukkig bezit de wagen geen digitaal dashboard. Gewoon heldere meters recht voor je neus en flinke knoppen. Ik rij nog wel eens in nieuwe auto's, maar moet dan altijd weer geruime tijd wennen aan alle beschikbare informatie.

Ik vind onze XC90 gewoon mooi en absoluut een geslaagd ontwerp. Vooral in de kleur metallic grijs en een zwart (lederen) interieur. De auto is ruim voorzien van accessoires (CD-wisselaar met ruimte voor 6, navi, bliepers achterbumper, automatische wissers, elektrische ramen en automatisch inklapbare spiegels, waterafstotend glas etc.) en zeer prettig zittende voorstoelen. Het enige wat ik mis is een elektrisch schuifdak. En voor het mooie zouden de voorstoelen elektrisch verstelbaar moeten zijn. Nu zijn ze met de hand in alle richtingen te bedienen. Deze Momentum uitvoering was een tussenuitvoering. De meest luxe Summum uitvoering had dit meestal wel. Een misser, het is tenslotte een Zweedse Volvo, is het ontbreken van verwarming van de voorzittingen.

De tijd heeft nauwelijks vat op deze XC90, hij verouderd amper. Een BMW X5 of een Mercedes ML uit dezelfde periode tonen duidelijk bejaarder. Ook zie je nog veel van deze wagens rijden. Met de houdbaarheid zit het dus wel snor. De meest actuele versie van de Volvo XC90 (model 2015-2019) vind ik te groot. Hierin heb ik het gevoel achter het stuur van een flatgebouw te zitten. Ook is dit type alleen geleverd met 4 cilinder motoren. Ben een liefhebber van 5 cilinders (of meer). Dit model XC90 uit 2007 zit echt als gegoten en trekt aan als een lekker zittende oude jas. Ik hoop nog lang plezier van deze wagen te hebben.

King of the road gevoel

148.100 km
27 maart 2020

Intussen hebben we de XC90 15 maanden in ons bezit. Hebben we 30.000 kilometers met de wagen afgelegd. Geheel probleemloos en goedkoop is het allemaal niet gebleken. Omdat de wagen de laatste maanden weinig gebruikt werd, moest de Volvocard worden aangesproken. De auto wilde niet meer starten en dus moest er hulp aan huis komen. Oorzaak was een lege en verouderde accu. De nieuwe kostte me €185. Het tankklepje wilde niet meer sluiten via de portiervergrendeling. Kostte me €225. Omdat ik wat trillingen en 'naschommelingen' gewaar werd bij het gasgeven en remmen heb ik de Volvodealer verzocht de motorsteunen na te lopen en in ieder geval de bovenste motorsteun en de baksteun te vervangen door nieuwe incluis een beurt en APK (bij 142.500 kilometer). De rekening hiervan bedroeg bijna €1100. De volgende beurt moet ergens bij 175.000 kilometer geschieden volgens Volvo. Denk niet dat ik me daaraan zal houden. Ik houd liever de 15.000 kilometer oliewissel aan. Ook ervaar ik zo nu en dan een 'schokje', alsof er een wiel even geen normale grip heeft (door het rijden over een takje of steentje). Vind het moeilijk dit anders te omschrijven. Ik overweeg opnieuw een flush van de automaatbakolie, hoewel dit bij de 120.000 beurt al gedaan is. Er wordt geadviseerd dit elke 70.000 kilometer te herhalen. Voor behoud van de bak.

Ik ervaar nog steeds veel plezier van de XC90. Hij past ons huishouden geweldig. Iedereen is ontzettend gesteld op de wagen. Je zit hoog en lekker. De instap gaat ook ontzettend gemakkelijk, het is onnodig je hoofd in te trekken of je lijf in vreemde bochten te wringen. Het is ook een ideale auto voor een stedentrip met 4 of 5 passagiers. Alles past er met gemak in. Zo af en toe ontvang ik complimenten van, met name oudere, voorbijgangers. Ook betrap ik soms oudere heren die even in de auto kijken. Zelf heb ik niet het gevoel in een echt oude auto te rijden. Hij ziet er nog best fris uit. Heb bij Vstore (website voor Volvo accessoires) zonneschermen gekocht en geplaatst op de achterste ruiten. Hierdoor ontstaat donker glas wat mooi afsteekt tegen de zilvergrijze lak. Ook heb ik nieuwe aluminium inlays gekocht om de middenconsole rond de versnellingspook te vernieuwen. Deze afwerking deukt en krast vrij gemakkelijk. Volgens mij betaalde ik hier €75 voor. Binnenkort zal ik dit eens plaatsen. Op Youtube tref je veel beelden van hoe je dit kunt uitvoeren. Het verbruik is in de wintermaanden zo'n 8,4 liter gemiddeld over 100 kilometer geweest. Betaalde laatst nog €1,03 voor een liter (Esso)Diesel. In Nederland.

Adieu XC90

165.250 km
15 augustus 2021

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de XC90 heeft een nieuwe eigenaar. Niet omdat 'ie me niet meer beviel, wel omdat er eigenlijk geen reden meer bestond de wagen aan te houden. Er werd nauwelijks nog met de Volvo gereden. Intussen is ons wagenpark ook met andere en nieuwere modellen uitgebreid. Hij stond maar te staan op de openbare weg, maandelijks sponsorden we de staatskas met ruim €200 (wegenbelasting), terwijl er nog geen meter was gereden. Gelukkig heeft 'ie een goed huis gevonden met de juiste connecties in het Volvo circuit.

Hoewel het bijna de fijnste Volvo is die we hebben gehad, was de XC90 zeker niet probleemloos en beslist niet goedkoop in gebruik en onderhoud. Tussentijds hebben we zeker 3 irritante problemen gehad. Het heeft even geduurd voor we er achter kwamen waardoor die werden veroorzaakt. Klonk-geluiden uit de voorwielophanging rechtsvóór bijvoorbeeld. Uiteindelijk bleek dit veroorzaakt door loszittende bouten van het subframe. Heb zo'n idee dat dit veroorzaakt is bij de plaatsing van nieuwe draagarmen vóór. Ook zijn bij deze operatie de wielen uitgelijnd, alleen wel verkeerd wat vroegtijdige slijtage opgeleverd heeft van de voorbanden (15.000 - 20.000 km.). Bij 145.000 km. heeft de wagen een beurt bij de dealer ondergaan, incluis de plaatsing van een nieuwe motorsteun (totaalkosten €1100). Verder bestond er een vervelend incidenteel schokje bij constante snelheid. Meestal zo tussen de 100 en 110 op de teller. Dit viel mij op na werkzaamheden aan de turbobuis en de software-matige tuning. Heb veel onderzoek laten doen, wat me tijd en geld kostte. Dacht zelf aan een vuiltje in de automaatbak die was achtergebleven na de 1e automaatflush. De vierwielaandrijving (de mof) mankeerde gelukkig niets. Daarom ook maar een 2e flush laten uitvoeren bij 151.000 km. op de teller, evenals een motorreiniging met waterstof, in de hoop dat het vuiltje nu definitief verwijderd zou zijn. Een soort van kleine beurt plus dus, incluis verse motorolie en filter (totaalkosten €500). Helaas was het incidentele schokje hiermee niet verdwenen, wel had de aandacht positieve invloed op het brandstofverbruik (van 8,2 naar 8,0 liter per 100 km.) en de loop (stiller en meer puf) van de motor. Kort hierna werd door de dealer een lekke condensor van de airco vastgesteld, net voor een trip naar het buitenland. Gelukkig kon deze snel vervangen worden (€500) en werd meteen de 1e tuning vervangen door een Polestar tuning van Volvo. Deze was op dat moment in de aanbieding (meen €475). Ik heb hiervoor gekozen, omdat ik rekening hield met een verband tussen de vorige tuning en het incidentele schokje. Hoewel de auto door Volvo is gereset (incluis bijschrijven EGR) naar de basis instelling en een Volvo Polestar tuning heeft ondergaan, bleef ik last houden van dit probleem. Na een trip naar de Alpen bleek het schokje toch definitief verdwenen. Fijn. Ik heb het vermoeden dat de motor en de uitlaat door het blazen met snelheden tussen 120 en 170 op de Autobahn, en alle aandacht vooraf, lekker schoon gebrand moest zijn. De vorige eigenaar zal de wagen alleen voor kleinere ritjes gebruikt hebben, waar deze Diesel (D5) niet zo goed tegen kan, is mijn vermoeden. Welke Diesel kan hier trouwens wel tegen? Het schokje is na deze trip niet meer door mij waargenomen en geheel verdwenen. Door de Polestar tuning van Volvo was het verbruik met 0,5 liter per kilometer (naar 8,5 liter) gestegen. De laatste tuning leek wat minder agressief als de vorige, maar heel harmonieus. Daarbij hoefde ik ook niet elke keer te melden dat de auto voorzien was van een niet originele Volvo tuning. Ook hoorde ik nu klonk-geluiden aan de achterzijde van de wagen. Meende eerst nog dat het scheuren over de betonplaten op de Autobahn dit veroorzaakt had, maar dacht later aan dat mogelijk de uitlaat wat speling had en tegen de onderkant zou stoten. Of zou de accu los liggen, deze was immers kort geleden vervangen door een nieuwe. Na lang zoeken zou het echter aan de veren (en mogelijk de schotels) kunnen liggen. Iets wat we ons ook herinneren van de S80 en de V70. Met de plaatsing van 4 veerisolators (per stuk zo'n €15) door de dealer, hebben we het klonken, alsof er iets los ligt, aan de achterzijde eindelijk onder de knie gekregen en was de auto bevrijd van deze irritante bijgeluiden. Tegelijk werden de gasdrukveren van de (zware) motorkap vervangen, deze hadden -pijnlijk merkbaar- hun beste tijd gehad (totaal kosten ongeveer €250). Omdat ik rode koelvloeistof ontdekte in het vaatje, en Volvo in de regel blauw-groene vloeistof gebruikt, heb ik dit laten vervangen door nieuwe (€ 175). Dit was al bij één van de 1e beurten geconstateerd, begreep toen dat dit vervangen zou worden, was ook niet door de dealer tijdens de beurten en checks opgemerkt. Flinke kosten en vorderingen in het laatste anderhalf jaar gemaakt dus. De laatste 14.000 km. verliepen echter wel (praktisch) probleemloos.

De XC90 die bijna 3 jaren in ons bezit was, blijft me bij als één van de fijnste (maar wel kostbare) auto's die we hebben gehad. We hebben er ruim 45.000 kilometers in gereden. We missen nu al de hoge en gemakkelijke instap, de beschikbare ruimte, het gebruiks- en bedieningsgemak, het overzicht, de fantastische (voor)stoelen en het goede comfort. Een frisse 5 deurs Audi A3 1.8 (1999) is nu voor hem in de plaats gekomen. Met momenteel 23.000 echte kilometers op de teller. Een totaal andere auto die we vooral als towncar stadsautootje) inzetten en die nog amper aandacht van omstanders geniet. Dat geeft een boel rust kan ik u zeggen. Het gemis van de XC90 zal nog wel even duren, maar uiteindelijk wel slijten. Feit is dat er nu maandelijks veel meer geld overblijft en we ons minder druk maken over wat de overheid gaat doen met 'vervuilende' auto's in de toekomst.

4,0