Volvo XC70 2.5 T AWD Ocean Race (2005)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | XC70 2.5 T AWD Ocean Race |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Sequentiële Automaat |
| Bouwjaar | 2005 |
| Jaar van aanschaf | 2017 |
| KM-stand bij aanschaf | 230.000 km |
| KM-stand laatst | 274.000 km |
Van schommelsloep naar oceaanstomer zonder kapsone
We hebben weer een Volvo! Ik kon het echt niet laten. Het is een XC70 Ocean Race geworden.
Nu alleen nog een labrador achter het hondenrek en we zijn weer helemaal de keizer. Wat een praktisch ding, en hij rijdt ook nog best wel OK. Comfortabel, redelijk vlot, ruim, en veilig. Niet super zuinig, maar ca va.
Eerlijk gezegd zijn de meeste XC70 stoer maar ook een beetje saai: stemmig donkerblauw, grijs, of doe eens gek, beige! Nou, deze is vooral erg BLAUW. Die kleur is bedoeld om enigszins maritiem aan te doen (....) en de uitvoering heet dan ook OCEAN RACE. Nou heb je daar eigenlijk een zeilboot voor nodig maar met zo'n stoere xc70 kom je nog een heel eind, althans zo voelt het aan. In ieder geval vangt hij ook wind. Tegenwind, al is de blokkendoos vorm in vergelijking met onze eerdere Volvo's wat ronder. De stoelbekleding bestaat half uit leer en half uit een soort zeilcanvas en er zijn wat blauwige alu accentjes in het interieur aangebracht. Daar konden ze geen genoeg van krijgen kennelijk.
Deze uitvoering is in 2005 als limited edition geleverd en is verder gewoon een momentum uitvoering in XC70 trim. Ik vind het best wel mooi eigenlijk.
Ik wilde graag een XC70 van na 2003 wegens de Haldex koppeling in het 4WD systeem, ik had geen zin in het storingsgevoeliger lamellensysteem dat van 2001-3 is gemonteerd. Deze Haldex koppeling werkt iets anders en is electronisch geregeld.
Deze auto is extreem goed onderhouden bij de dealer. Er is 40000 km geleden een nieuw 2,5 T motorblok ingedaan (terwijl deze motoren makkelijk een tonnetje of 4 lopen) en de automaatbak is nog recent gespoeld. Dat laatste is wel van belang, de Aisin geartronic bakken zijn heel compact gebouwd en er zit geen (!) filter in, dus regelmatig spoelen is van belang, anders loopt de zaak in de soep, althans dan verloopt het schakelen minder soepel.
Gelukkig kun je dat spoelen makkelijk zelf doen, er zijn plenty filmpjes op youtube die dat haarfijn uit de doeken doen. Ook is er een Haynes manual verkrijgbaar. Dus zelf sleutelen is ook nog wel een optie.
Het geheel staat op 4 nieuwe Michelin all weather banden en toen ik er voor het eerst mee over de A2 reed was het eerlijk gezegd echt een beetje een schommelsloep. De oplossing was echter simpel: beetje lucht erbij in de Michelins en het rijdt echt een stuk beter. De bocht om wil hij nog steeds niet zo graag, het blijft tenslotte een oceaanstomer (en qua bochten ben ik eerlijk gezegd ook wel een beetje verwend met mijn P). Hoewel de 2,5T met z'n 210 pk best bij de les is. Recht vooruit is geen probleem.
De standaard radio/CD heeft een heleboel luidsprekers overal en klinkt behoorlijk goed, maar mist natuurlijk (2005!) bluetooth koppel capaciteit. Dus heb ik een kastje van Yatour gekocht en die er achterin geprikt. Daarmee is de originele installatie ook in staat om muziek te streamen en te koppelen aan de Iphone. Ik heb nog even overwogen om de originele ingebouwde Volvo telefoon weer te reanimeren maar die is redelijk archaisch, net als de bediening van het navigatiesysteem, hoewel dat eigenlijk eenmaal ingesteld nog best aardig up to date is. In ieder geval is het schermpje wat vanuit het dash verrijst best wel grappig.
Kortom, ik ben er best blij mee. Hij rijdt rammel en kraakvrij dankzij nieuwe draagarmen en stabilisator rubbers (ook iets om op te letten bij aanschaf) We zullen zien hoe deze oceaanstomer de winter verder doorkomt.
4 LIFE is geen loze marketing, het is waar,
4 Life, voorbeeld 1:
Neem een drukke snelweg in NL, linkerbaan, propvol, 100 km per uur met regelmatig van die knipperende borden erboven, nou ja je weet het wel.
Een ongeluk zit dan in een klein hoekje, en inderdaad met een gangetje van 100 km/u botsen de twee auto's voor mij: de stukken Peugeot en Seat vliegen in het rond. Dus de ankers van de blauwe oceaanstomer gaan vol uit. En wat denk je, de XC70 heeft verrassend prima ankers en in combinatie met de Michelins staan we op tijd stil. Onverwacht. In mijn P, met z'n rooie Brembo's hou je rekening met een kortere remweg ten opzichte van het overige verkeer, maar in zo'n grote blauwe oceaanstomer, vol beladen met gezin en spullen dus niet echt. Gered dus? Nee, in de achteruitkijkspiegel stormt zo'n bekende lange en hoge witte MB bus aan, die duidelijk net niet op tijd heeft geremd, beginnende bestuurder, en die raakt met een doffe klap de achterkant van mijn Ocean Racer.
Op naar de vluchtstrook: de schade: enkele krassen op de trekhaak. En de dop is weg. Wat? Geen lakschade! Alles heel. Een kusje was het. Voor de Volvo. De MB bus kan niet meer verder, koelers stuk, voorkant ontzet, airbags eruit.
Tja, wij vervolgen onze weg (uiteindelijk).
4 life, voorbeeld 2:
Neem een van die dijkweggetjes langs de rivieren in midden Nederland. Een zonnige lome zomeravond, ik geef toe, iets snel, maar zeker niet te snel, want daar houdt deze oceaanstomer niet zo van: 50, 60?
Opeens voel ik dat de zaak even glijdt, maar met de 4wd gaat het pijlsnel weer op koers, ik denk er verder niet over na, er was een stukje nieuw geasfalteerd. Met van die verse steentjes. In een bocht, dat wel.
Rij ik even later terug over hetzelfde stukje: Politie, hulpdiensten, auto op de kop naast de dijk. De weg is afgezet. Wat in een Volvo met 4wd als een lichte instabiliteit voelt is voor een ander einde verhaal. (Gelukkig hier geen gewonden).
Twee situaties in de afgelopen 8- 9000 km, en daarmee tevens twee naar mijn bescheiden ervaring twee vrij sterke argumenten voor deze xc70. Daar waar de omstandigheden plotseling zodanig zijn dat je in een gevaarlijke situatie met een toch aanzienlijk risico terecht komt, zorgt de techniek en de bouwkwaliteit ervoor dat je gewoon door gaat. Alsof het een klein incident was. Er verder niet meer bij stil staat. Maar het klopt dus wel: Volvo 4 life. Het is geen marketing. Het is gewoon waar.
afscheid genomen
De Volvo is verkocht. Na 274000 km waarvan 50K de mijne vond ik het wel weer genoeg. Het was een prima auto, goed onderhouden, redelijk vlot, wegligging redelijk, veilig en naast het gewone onderhoud heb ik er eigenlijk geen problemen mee gehad. Nu hij goed is ingereden weet ik zeker dat de volgende eigenaar er weer een hoop lol van gaat hebben.
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
