Volvo V60 DRIVe Kinetic (2012)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	V60 DRIVe Kinetic
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2012
Jaar van aanschaf	2012
KM-stand laatst	44.245 km

DE AFWEGING

17 februari 2012

Tijd voor het aanschaffen van een nieuwe auto, en in verband met nieuwe (interne) restricties m.b.t. uitstoot resteerden op de shortlist na wat gepuzzel uiteindelijk 2 auto's: Skoda Superb Combi (Greenline) en deze Volvo V60 (Drive).

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, beide auto's kampen met het probleem van moderne diesels die moeten voldoen aan strenge uitstootnormen.
Het recept voor een laag verbruik en dus lage uitstoot is relatief simpel: in hoofdzaak gaat het erom het gedrag van de bestuurder te beïnvloeden. Dus men neme een kleine koppelsterke motor en beperkt dan het in potentie hoge vermogen, waardoor een uiterst krap toerenbereik resteert. Een lage lucht- en rolweerstand, en een start/stop-systeem doen de rest.

Bij de Volvo uit zich dat in aanvankelijk veel trekkracht en een gretige gasaanname, maar net als je denkt "nu gaat-ie lekker" bouwt het vermogen af en ben je gedwongen op te schakelen.
Bij Skoda wordt dat karakter een beetje verbloemt door uitzonderlijk lange overbrengingen, maar het resultaat daarvan is een tamelijk futloze, zij het zeer comfortabele, auto.
Onder de streep is de Volvo - hoe betrekkelijk ook in dit segment - één van de fijnste rij-auto's in mijn opinie. Vanwege het uitstekende onderstel, maar ook omdat deze auto qua acceleratie nog een beetje reserve heeft. Daarentegen rij je met de Skoda (aanvankelijk ongemerkt) constant plankgas om - soms met moeite - met de rest van het verkeer mee te komen. Vooral bij het oprijden van snelwegen vond ik het gebrek aan acceleratievermogen van de Skoda ronduit hinderlijk: als je voorganger niet tijdig vaart begint te maken, kom je simpelweg ruimte tekort om met voldoende snelheid veilig in te voegen. Je denkt dan nog even snel wat extra gas te geven, op welk moment je merkt dat je al volgas reed...

Pluspunten van de Volvo, naast enige motorische reserve: dynamischer onderstel, betere afwerking en mooiere materialen in het interieur.
Pluspunten van de Skoda: ruimte, ruimte, ruimte, en de 20% bijtelling, dat laatste voor zolang het duurt.
Maar zoals reeds aangegeven: de motorische prestaties van de Skoda bleven ver achter bij wat ik persoonlijk als veilig ervaar, en het verschil tussen 20 en 25% bijtelling ga ik financieel naar ik vermoed eenvoudig overleven, dus de keuze voor de Volvo was snel gemaakt.

Uitvoering: Kinetic, in Cosmic White en hoofdzakelijk zwart/grijs interieur. E.e.a. aangevuld met iets dat Business Pack Pro heet. Daarvoor krijg je tegen een bescheiden meerprijs ondermeer een spraakgestuurd multimediasyteem met navigatie, metallic lak, parkeersensoren achter, en zo nog wat spulletjes. Met een totaalprijs van pakweg € 39000 is de Volvo een pak duurder dan de Skoda, maar qua leaseprijs scheelt het gekgenoeg bijna niets.

Levertijd bleek minder dan 3 maanden, een maand minder dan de dealer voorspelde. En dat is keurig, want als je dan toch iets nieuws koopt, dan wil je het ook kunnen aanraken natuurlijk.

EERSTE INDRUKKEN

2.100 km
17 februari 2012

LEVERING EN DE EERSTE METERS

Aflevering geschiedde op locatie naar keuze, en de dealer kwam de auto zelf brengen. Vriendelijke en redelijk complete uitleg m.b.t. de werking van e.e.a., en de uitgebreide documentatie werd gecomplementeerd met een flesje wijn overeenkomstig de fles die ik ontving t.t.v. mijn vroegere V40. In mijn herinnering smaakte die nogal lafjes, maar deze moet ik nog proberen. Al met al een prima service van firma Bleukens te Breda.

Komende vanuit een Mercedes B180 CDI is het eventjes wennen zodra je in een normale (lage) auto stapt. Met name het overzicht in het verkeer is een stuk minder. Daar staat tegenover dat de Volvo belangrijk minder neiging tot overhellen in bochten heeft, en erg stabiel rijdt. Stuurcommando's worden moeiteloos opgevolgt, dit is een auto waarmee je maar weinig zult hoeven te remmen.

Verder is de Volvo een stuk geruislozer: minder windgeruis, en een prettiger klankkleur van de motor. Overigens manifesteerde zich na krap 1200 km een rammeltje in de uitlaat tijdens acceleratie, hetgeen wat afbreuk doet aan het kwaliteitsgevoel bij eerste kennismaking. Nu, bij pakweg 2100 km lijkt datzelfde rammeltje trouwens weer te zijn verdwenen.

ZUINIG DIESELEN?

Hoe het brandstofverbruik zich gaat ontwikkelen... ik ben benieuwd. De eerste 2100 km zitten erop, en ondanks rustig en gelijkmatig rijden, schakelen conform de schakelindicator en het start/stop-systeem noteerde ik een gemiddeld verbruik van krap 1 op 18. Interessant: actueel verbruik bij een constante snelheid van 120-130 km/u schommelt volgens de boordcomputer rond 1 op 17-23. Schakel je vervolgens de cruise control in, dan stijgt het verbruik naar 1 op 14-17... dus hoe deze auto bij normaal gecombineerd gebruik zuiniger gaat zijn dan 1 op 22 gemiddeld is mij vooralsnog een raadsel, maar ik laat me graag verrassen.

Terzijde, waarom hecht ik zo aan brandstofverbruik? Wel, er zijn dingen in het leven die ik veel belangrijker vind, maar ik vind óók dat als je zakelijk onderweg bent (lees: in hoofdzaak in fileverkeer doorbrengt) je best een beetje aan het mileu mag denken. Als ik sensatie wil dan stap ik op de motor. En aangezien Volvo beweert dat deze auto gemiddeld 1 op 22-23 rijdt, dan wil ik het natuurlijk ook meemaken!

Het is trouwens grappig om te merken dat het onwillekeurig een beetje een sport wordt om zo zuinig mogelijk te rijden, maar we zullen zien hoelang dat duurt.

DE MOTOR

De Volvo wordt aangedreven door een 1.6 liter turbodieselmotortje, dat weinig van zich laat horen. Zelfs bij -15 graden Celsius komt het motortje geruisloos tot leven, en fluisterend dieselgeklop is slechts een paar seconden hoorbaar. De buren slaken een zucht van verlichting, na jarenlang te zijn geteisterd door de agrarische klanken van Mercedes.

Over het karakter van de motor had ik in de inleiding al het nodige geschreven. Positief is zondermeer het voor zo'n klein motortje vrij hoge koppel van 270 Nm, dat voor een aangename por in de rug zorgt. Het beperkte toerenbereik is een keerzijde.

Beneden 1500 t/min is de motor nog in diepe slaap, boven 3000 à 3500 t/min voel je de trekkracht abrupt afbouwen. In de praktijk betekent dat een werkgebied dat zich "uitstrekt" van 1500 tot 2500 t/min, en Volvo snoept daar nog eens 500 toeren van af, want als je de schakelinstructies opvolgt schakel je steevast op voordat je de 2000 t/min bereikt. En dat wringt allemaal een beetje: het onderstel nodigt uit tot lekker sportief sturen, terwijl de motor die sportieve ambities vakkundig de kop in drukt. Dit valt met name ook op omdat de motor in het genoemde werkgebied juist vrij levendig is.

Als je je gewoon maakt tenminste 1 versnelling hoger te rijden dan je gewend was, dan is de Volvo soepel en nog aardig rap te noemen. Inhalen op de snelweg gaat bijvoorbeeld lekker vlot zolang je in de 6e versnelling blijft, maar terugschakelen naar 5 heeft een averechts effect. Dus zoef je geruisloos - en mettertijd hopelijk ook heel economisch - door het verkeer, en dat kan met ver vooruitkijken en anticiperen best hard gaan, maar sportief is het nooit.

VERSNELLINGSBAK

Het veelvuldig schakelen om in het werkgebied te blijven gaat probleemloos - de auto schakelt tenslotte prima - al is mijn indruk dat deze motor beter tot zijn recht komt i.c.m. een automatische versnellingsbak. De overbrengingen van de handbak zijn kort, hetgeen denk ik mede bijdraagt aan het levendige karakter. Echter, de 1e versnelling is m.i. slechts geschikt om de auto in beweging te zetten, terwijl de 2e versnelling te lang is om zonder de koppeling te mishandelen de 1e gewoon over te slaan (beneden 1500 t/min doet de motor immers niets). Vooral in druk stadsverkeer vind ik deze karakteristiek vervelend.

Ik merk dat ik de gewoonte dreig te ontwikkelen om regelmatig de koppeling erbij te pakken om te voorkomen dat ik moet terugschakelen en een seconde later weer moet opschakelen. Dit speelt m.n. bij de keuze tussen 2e/3e en 3e/4e versnelling. Dat met die koppeling moet ik afleren, want het mechaniek houdt daar op langere termijn niet van. Als je gewoon de ruimte hebt en zelf je tempo kunt bepalen, is er weinig aan de hand, maar overig Randstedelijk verkeer noodzaakt je tot flink roeren in de versnellingsbak.

Ook de 6e versnelling is vrij kort: bij 120 km/u draait de motor al meer dan 2000 t/min, terwijl b.v. de Mercedes daar dan nog onder bleef. Op zich niet erg - de motor is vooralsnog erg stil - maar gelet op het feit dat de Volvo het maximale koppel (lees: rendement) reeds levert bij 1750 t/min en daarna vrij snel afneemt, schuilt hier mogelijk de verklaring voor het nochthans tegenvallende verbruik.

Enfin, het zorgt wel voor een vlotte acceleratie, en vanaf 60 km/u is er niets meer aan de hand: dan rij je in 5 of (hoofdzakelijk) 6 en toont de motor zich juist bijzonder elastisch. Dit is duidelijk waarvoor de auto is bedoelt.

Het alternatief is dus om in stadsverkeer de schakelindicator gewoon te negeren, en wat langer dan Volvo hoopt in een lagere versnelling te blijven rijden, met vermoedelijk een hoger brandstofverbruik tot gevolg. Ik ga het effect daarvan de komende tijd eens uittesten, en zal mijn bevindingen terugkoppelen.

RIJGEDRAG

Dit is één van de sterke punten van deze auto. Stabiel, bochtvast, en weinig overhellen. In heel snel ingezette krappe bochten lijkt het binnenste achterwiel van de grond getild te worden, maar dan ben je al heel behoorlijk aan het sporten, en het doet geen afbreuk aan de bochtvastheid.

Overigens kun je bij het bestellen van de auto (zonder meerprijs) een keuze maken tussen 3 varianten, die onderling nogal verschillen en een totaal ander karakter aan de auto geven. Dankzij SvalaAuto te Leiderdorp - die spontaan diverse S/V60's voor proefrijden beschikbaar stelde - heb ik met elk kunnen proefrijden, en dit waren mijn bevindingen:

- Comfortabel: is idd comfortabel als in erg zacht afgeveerd, hetgeen de auto bij steviger rijden soms doet deinen. Tevens voel je nauwelijks wat de voorwielen aan het doen zijn in een bocht. Met dit onderstel is de auto nadrukkelijk onderstuurd. Maar als je houdt van kalmpjes cruisen en qua belasting weinig van de auto vergt, dan is dit de ultieme afstelling. Gelet op het karakter van de DRIVe's motor/versnellingsbak was dit in hindsight misschien wel de beste keuze geweest.

- Sportief: is stug, erg stug, maar je kunt er ongehoord hard de hoek mee om. Met dit onderstel laat de auto zich gemakkelijk verleiden tot overstuur, hetgeen praktisch is als je veel haast hebt. Maar dan moet je volgens mij minimaal een D3 kopen, en persoonlijk zie ik weinig toegevoegde waarde in deze afstelling i.c.m. een DRIVe.

- Standaard: is een uitstekende middenweg, die neigt naar het sportieve. Stug en met veel gevoel in het stuur, soms wat stoterig op korte oneffenheden, maar zonder oncomfortabel te worden. Rijgedrag is over de hele linie vrijwel neutraal, waarbij het veroorzaken van over- of onderstuur een keuze is, maar altijd een bewuste afweging. Voor dit onderstel heb ik dus ook gekozen.

Voor elk van de onderstellen geldt m.i. dat bij flinke oneffenheden in het wegdek de balans tussen vering en demping beter had gekund: als je met flinke vaart een knik in het wegdek kruist (zoals op de A4 t.h.v. het aquaduct), springt de auto venijnig omhoog bij het terugveren. E.e.a. gaat niet ten koste van de stabiliteit, maar dit had zeker beter gekund. Voor het overige gedraagt de Volvo zich voorbeeldig: comfortabel, veilig en stil. Keurig.

HANDELBAARHEID

Bij een hogere luchtvochtigheid beslaan buitenspiegels en zijruiten vrijwel onmiddellijk na het binnenrijden van een parkeergarage. Dit is me met andere auto's niet eerder in deze mate opgevallen. Het maakt achteruit inparkeren tot een spannende bezigheid, mede door de bijna symbolische achterste zijruiten en omdat het bereik van de parkeersensoren in straal eerder beperkt lijkt in vergelijking tot b.v. Mercedes.
Parkeersensoren zitten in deze uitvoering trouwens alleen achter. Maar in alle eerlijkheidheid heb ik ze aan de voorzijde nog niet gemist, omdat daar het overzicht uitstekend is.

Gevoelsmatig is de draaicirkel ondanks de forse wielbasis overigens mooi klein. Daarbij merk ik op een vergelijking te maken met een Mercedes B-klasse, die een draaicirkel heeft overeenkomstig een tientonner, dus mischien zegt dit niet veel.

INTERIEUR

Over het multimedia-systeem: prachtig apparaat met heel veel functies en mogelijkheden. Navigatie werkt goed, al mag de dame die de aanwijzingen geeft wel eventjes naar de logopedist: zo wordt je bijvoorbeeld nooit meer de A2 opgestuurd, maar nader je "de ahaaaaahahahaaaaaaaaaa... twee, op!".

De mogelijkheid om het systeem gesproken opdrachten te geven is veilig en handig, al duurt het instellen ervan soms wat lang. RDS werkt goed, en ook de weergave van verkeersdrukte op de kaart (d.m.v. gekleurde pijltjes) is erg handig.
Ontvangst radio is goed, geluidskwaliteit in orde, en de mogelijkheid om meerdere telefoons via bluetooth te koppelen is handig.
De mogelijkheid op tekstberichten te ontvangen en te versturen ontbreekt, en dat is jammer, want in de Mercedes vond ik dit erg praktisch.

Helaas heb ik nog geen goede verbinding met de iPhone kunnen maken: telefoon werkt prima, maar muziekweergave is problematisch, en dat geldt voor zowel een verbinding via bleutooth als d.m.v. een kabeltje. Dit probleem lijkt bij Volvo bekend te zijn, en er wordt nog gezocht naar een oplossing. De ouderwetse iPod is aan te sluiten middels een USB-kabeltje en werkt wel goed, al reageert het menu een beetje traag, en moet je het systeem soms even terug in leven brengen d.m.v. wat niet-voorgeschreven handelingen.

Ruimte: voorin geen klagen, achterin relatief krap. Even afwachten hoe dat gaat op de momenten dat ik mij door een chauffeur laat vervoeren, maar het zal wel loslopen. Passagiers blijken onder de indruk van de afwerking van het interieur, het zitcomfort, en de rust aan boord.

Stoelen: stevig maar comfortabel, zondermeer, maar opvallend weinig zijdelingse steun. Ik klaagde hier al over i.r.t. mijn vorige auto (Mercedes B-klasse), maar het kan dus slechter. Mischien komt het door de goede wegligging en ga ik ongemerkt harder de bocht in dan voorheen (hetgeen ik betwijfel), maar gevoelsmatig moet ik nadrukkelijk de snelheid aanpassen om niet op de passagiersstoel terecht te komen. Ik zal dit even in de gaten houden.

Kofferruimte is vooral laag: hond zit met de kop tegen het dak, maar heeft zo wel lekker veel steun als baasje sportief een rotonde meent te moeten nemen: tot dusver nog geen klachten gehad.

ERGONOMIE

Alles wat je nodig hebt om te rijden zit op plaatsen waar je dat verwacht. Al het overige heeft vooral heel erg veel knopjes. Dat is even wennen, maar de spraaksturing maakt veel goed (heel veel knopjes zijn hierdoor striktgenomen overbodig). Maar, Volvo houdt van knopjes en ik iets minder, zoveel is duidelijk.

Centrale deurvergrendeling: ik heb ingesteld dat de deuren na wegrijden automatisch vergrendelen, want na een keer bijna van mijn Jaguar te zijn beroofd vind ik dat een prettig idee. Echter, op bestemming aangekomen blijkt dat bij uitstappen slechts je eigen deur ontgrendeld, waar ik gewend ben dat op zo'n moment alle deuren ontgrendelen. Als je nu b.v. even snel je jas/tas/kind/schoonmoeder van de achterbank wilt pakken, moet je eerst opnieuw het bestuurdersportier openen om een knopje in te drukken dat de overige deuren ontgrendeld. Zeker als je krap parkeerde (de Volvo is breed met lange voorportieren, dus dat is al snel het geval) is het nog geen sinecure om staande naast de auto bij dat knopje te kunnen. Alternatief gebruik je de afstandsbediening, maar wat ook zij: omslachtig.

Omslachtig is ook het klepje van de tankdop: wederom het indrukken van een knopje op het dashboard vereist alvorens te kunnen tanken. Reeds meer dan 10 jaar hebben andere merken daar betere oplossingen voor, die niet veel kostbaarder kunnen zijn.

Ruitewissers reageren niet automatisch op regen, maar moeten met een stokje aan stuur in beweging worden gezet. Vervolgens kun je de intervalsnelheid met een draaiKNOPJE regelen. Na jarenlang verwend te zijn met auto's die zelf over dit soort dingen nadenken is ook dit m.i. een beetje knullig, zeker in deze prijsklasse.

Eerlijk is eerlijk, in hoofdzaak betreft dit allemaal kleine irritaties in de categorie gewenning, dus mettertijd zal het allemaal wel goed komen.

OVER VOETGANGERS EN SLAGBOMEN...

Een belangrijke kanttekening bij Volvo's hang naar veiligheid betreft het zogeheten "pedestrian safety system", een systeem dat ervoor zorgt dat de auto volautomatisch een noodstop maakt zodra zich onoplettende/onverstandige/dronken voetgangers voor de auto wagen. Nu let ik altijd erg goed op, en vind dat voetgangers dat ook zouden mogen doen, maar als veiligheidsconcept is dit natuurlijk leuk bedacht.

Echter, ik heb nu tweemaal hulpeloos in de gordel gehangen omdat de auto bij het naderen van een slagboom vol in de ankers ging. En dat is best lastig als je nog 1 à 2 meter verder moet om met je pasje de slagboom te kunnen openen. Het systeem laat zich niet permanent uitschakelen: uitschakelen kan, maar na het opnieuw starten van de auto is het weer geactiveerd.

Lieve Volvo, ik leg het één keer uit: voetgangers zijn idd onvoorspelbare objecten die soms dingen doen die, nou ja, een beetje raar zijn. Daarentegen bewegen slagbomen zich zelden vrijelijk over straat... hier moet onderscheidt tussen te maken zijn.

VOORLOPIGE CONCLUSIE

Ik kan zo nog eindeloos doorgaan, maar omdat dit slechts eerste indrukken zijn laat ik het hier even bij. Met het toenemen van de kilometerstand zal ik e.e.a. met nadere ervaringen pogen aan te vullen, welke dan hopelijk ook meer de vorm van gebruikservaringen zullen aannemen: altijd nuttig voor diegenen die deze auto overwegen.

Ondanks mijn kritische relaas is het een feit dat onder de streep de Volvo erg goed rijdt: stevig maar comfortabel, waarbij maar weinig rij- of motorgeluiden tot het interieur doordringen. Vooralsnog geen piepjes of kraakjes, de kwaliteitsindruk is overwegend goed. Omstanders reageren spontaan positief op het uiterlijk van de auto, waarbij vooral de achterzijde van de auto in de smaak lijkt te vallen. De kleur - Cosmic White metallic - is niet echt wit, en daarmee veel minder besmettelijk dan verwacht.

Gemiddeld brandstofverbruik is nu 5.5 liter/100 km (1 op 18.2), en zal naar verwachting wel wat beter worden eens de motor een beetje losgereden is. Olieverbruik niet waarneembaar, geen storingen of defecten tot dusver, maar ik had niet anders verwacht bij deze kilometerstand.

ZUINIG?

10.066 km
27 juli 2012

Inmiddels heb ik de auto wat beter uit kunnen proberen, en na een zakelijk retourtje Duitsland plaats ik grote kanttekeningen bij het concept van een "superzuinige" kleine diesel in een wat grotere (zaken)auto.

Wat duidelijk is: tot pakweg 150 km/u is de Volvo redelijk vlot, en heerst er een souvereine rust aan boord. Maar: die snelheid komt ongeveer overeen met het toerental waarbij het maximale vermogen wordt afgegeven, en dat merk je... Want als je sneller wilt moet je een heleboel geduld hebben. Uiteindelijk - na minuten lang geduld oefenen - haalt de Volvo een topsnelheid van 195 km/u (op de teller, in realiteit zal dat zo'n 180-185 zijn).
Tegen die tijd is het allang gedaan met de rust aan boord: vanaf 170 km/u overstemd de motor rauw en nadrukkelijk alle andere geluiden m.u.v. de lucht die luidruchtig fluitend door de ventilatieroosters wordt geperst. Opmerkelijk hoe deze auto vanaf 160 km/u lijkt te transformeren tot iets wat 15 jaar geleden mischien nog acceptabel was, maar imo vandaag de dag in deze prijsklasse echt niet meer kan.

Enfin, het is duidelijk dat deze uitvoering van de V60 niet bedoelt is voor snelle zakenreizen zoals hierboven beschreven, en eerlijk is eerlijk: als je je bij het karakter van de motor neerlegt rijdt de auto nog steeds erg comfortabel. Maar hoe zit dat dan met de voornaamste reden om deze auto in eerste instantie te kopen: het brandstofverbruik?

Wel, gemiddeld brandstofverbruik bij een uiterst kalme en gelijkmatige rijstijl - en schakelen conform de aanwijzingen van de schakelindicator - is nu 1 op 17. Dat was voorafgaand aan de rit in Duitsland, en m.i. ronduit teleurstellend. De qua stroomlijn en frontaal oppervlak slechter scorende Mercedes B deed het qua verbruik zelfs nog iets beter, en die beoogde niet eens zuinig te zijn...

Nog een puntje: bij aanvang van mijn reisje naar Duitsland ontdekte ik dat qua navigatie slechts de kaarten van Nederland en Noorwegen waren geïnstalleerd... Afgezien van de opmerkelijke keuze (Volvo komt uit Zweden...) was het leuk geweest als dit door de dealer eventjes gemeld was.

Inmiddels ben ik aangevangen met de meer dan 5 uur durende kaart-update: erg jammer dat je die pas een half jaar na aankoop ontvangt. Maar ook jammer dat die update zoveel tijd in beslag neemt, gedurende welke de motor moet lopen, je geen beschikking hebt over navigatie, terwijl ook de andere functies van het multimediasysteem (radio, iPod) niet naar behoren functioneren. Al met al: middelmatig, om het vriendelijk uit te drukken.

Binnenkort de 10000 km inspectie, en ik ben vooral benieuwd wat Volvo te zeggen heeft over het verbruik.

DE EERSTE BEURT

12.236 km
6 augustus 2012

Inmiddels de auto weer in ontvangst genomen na de 10.000 km beurt. Die beurt stelt niet heel erg veel voor, want duurde slechts drie kwartier, met inbegrip van de proefrit.

Een drietal aandachtspunten kreeg de monteur mee: het forse verbruik, het vanaf de eerste meters aanwezige geluid van slepende remmen, en een hoorbaar rateltje uit de motorruimte bij deellast tussen 1800 en 2000 t/min.

Beide geluiden herkende de monteur niet, dus dat gaan we maar gewoon aanzien. N.a.v. de klachten rondom het brandstofverbruik is de meest recente software geladen (motormanagement). De eerste kilometers na de beurt geven niet de indruk dat dit verschil gaat maken, maar we zullen zien.

20.000 KM BEURT EN WAT SNEEUWVLOKKEN ACHTER DE RUG

21.345 km
31 januari 2013

De laatste tijd heb ik maar weinig met de Volvo gereden: ik heb recent een nieuwe motor gekocht, en die is nu eenmaal wat praktischer (en vermakelijker) in het drukke, onoplettende, en hoofdzakelijk onnodig linksrijdende verkeer. Maar de 20.000 km beurt is een feit, denk ik.

Bij wijze van experiment heb ik maar eens gebruik gemaakt van de onderhoudsservice van de leasemaatschappij, en dat was meteen ook de laatste keer. De auto werd netjes op locatie naar keuze opgehaald, alleen een beetje jammer dat dat geschiedde met achterlating van een oude dwergauto voorzien van belettering van een of ander logistiek bedrijf. Vervangend vervoer? Nee, want ondanks mijn nadrukkelijke verzoek was men dit vergeten, evenals een vrijwaring voor de periode dat de auto niet in mijn bezit was. Wel kreeg ik het vriendelijke verzoek de aannemersauto in de parkeergarage te stallen, en er verder niet mee te rijden. De mij toegedichte behoefte om in de uitbundig bestickerde "leenauto" op pad te gaan bleek ik eenvoudig te kunnen onderdrukken.

Onderhoud: geen idee wat er precies gedaan is, want geen specificatie ontvangen. Enfin, de Volvo werd keurig op tijd en netjes gepoetst weer teruggebracht. Groot was echter mijn verbazing toen ik drie dagen later het achterportier aan rechterzijde wilde openen: dat ging prima, zodanig prima zelfs dat de complete deur van de auto loskwam. Kwestie van een losgetrilde bout die tijdens de grote beurt over het hoofd gezien werd... jammer hoor.

Tijdens het winterweer van de afgelopen weken heeft de auto zich prima gedragen. Koude start verloopt opvallend geruisloos, en waar de Mercedes nog weleens onvoorspelbaar wilde afslaan, geeft de motor van de Volvo geen klap verkeerd. Hinderlijk blijft het beslaan van zijruiten (buitenzijde) en spiegels zodra je een parkeergarage binnenrijdt. Achteruit inparkeren wordt daardoor een spannend karweitje, omdat je werkelijk niets ziet. Meer auto's zullen hier misschien last van hebben, maar het is me in de laatste 20 jaar nog niet eerder in deze mate opgevallen.

Brandstofverbruik is nog steeds teleurstellend, althans in vergelijking met de opgave van Volvo, en indachtig de rijpret-bedervende ingrepen aan de motor (die nou juist een laag verbruik beogen te realiseren). Het huidige gemiddelde van 1 op 16.6 is voor een auto van dit formaat en bij winterse temperaturen echter netjes, maar ook niet meer dan dat. Olieverbruik niet meetbaar.

Aan het vele schakelen ben ik inmiddels gewend, aan de vele knopjes nog lang niet. Tot 150 km/u is de auto echter redelijk vlot en stil. Hoewel je weet dat na 3500 t/min het vermogen heel snel afneemt heb je in de Randstedelijke praktijk niet het gevoel vermogen te kort te komen. Wegligging is betrouwbaar, evenals de ondersteuning van DTC: onmerkbaar grijpt het systeem soms in, en met subtiele remingrepen koerst de Volvo op behoorlijk tempo door besneeuwde bochten. Erg goed.

Al met al nog steeds redelijk tevreden met de Volvo: de kritiekpunten daargelaten doet het ding wat-ie doen moet, is comfortabel, voorspelbaar en praktisch. Qua nazorg zie ik i.r.t. zowel Volvo als de leasemaatschappij nog wel wat puntjes ter verbetering.

AFSCHEID

44.245 km
18 oktober 2015

Inmiddels heb ik afscheid genomen van de Volvo, na er in totaal iets meer dan 44 duizend kilometer mee te hebben gereden. Dat is vrij weinig voor een diesel, maar dat komt vooral door veel internationale (vlieg)reizen, waardoor de auto voornamelijk op luchthaven Schiphol geparkeerd heeft gestaan. Daar komt bij dat ik in november 2014 een privéauto heb aangeschaft, simpelweg omdat het vele schakelen en het steeds nadrukkelijker aanwezige motorgeluid me tijdens privéreizen de keel uit gingen hangen.

Maar eerlijk is eerlijk: de Volvo heeft het goed gedaan. Buiten het reguliere onderhoud - zonder bijzonderheden - was garagebezoek niet nodig, en heeft de auto me nooit in de steek gelaten. Of toch wel, 1 keer...

Dat viel echter niet de auto te verwijten, maar een schilder met ochtendhumeur, danwel een tekort aan ruimtelijk inzicht. Bij het verlaten van een parkeervak besloot voornoemde schilder wat extra ruimte te maken door met zijn schildersbus mijn Volvo iets te verplaatsen. Daar waren 4 pogingen voor nodig, zo stelde ik vast toen ik om halfzes 's ochtends in mijn onderbroek vanuit het slaapkamerraam stond toe te kijken. Het resultaat loog er niet om: linker voor- en achterportier bekrast, spatborden links idem, voorbumper bekrast en gebarsten, en de achterbumper lag er zelfs volledig af. Schilder maakte zich snel uit de voeten, en bij gebrek aan getuigen kwam de deze er ongestraft vanaf... mooi land leven we toch in.

Hoedanook, schadeherstel duurde 4 dagen, en toen stond de Volvo er weer als nieuw bij.

Brandstofverbruik is niet wezenlijk beter of slechter geworden dan het was: met gemiddeld 1 op 16.4 ver verwijdert van de door Volvo beloofde spaarzaamheid, maar nog net acceptabel voor het formaat auto. Een litertje olie moest er bijgevuld worden gedurende de laatste 20.000 km, evenmin heel bijzonder.

Gebleven zijn de eerder aangehaalde sterke punten: vooral het rijgedrag in bochten maakt indruk, al schiet de motorische ijver iets te kort om e.e.a. echt uit de verf te laten komen.

Zou ikzelf deze auto opnieuw kopen? Nee. Zou ik de auto aanraden? Misschien, maar dan zou ik willen adviseren om tenminste voor een automatische versnellingsbak te opteren. Zoals bij alle motoren met een beperkt werkgebied rijdt dat gewoon veel comfortabeler.

6,5