AutoWeek.nl heeft je steun nodig

We zien dat je een adblocker gebruikt. Dat vinden we jammer, want alleen dankzij advertenties kunnen we autoweek.nl gratis toegankelijk houden. We willen je vragen voor autoweek.nl een uitzondering te maken. Wil je jouw adblocker voor ons pauzeren? Zo werkt het

Volvo V40 D2 Kinetic (2018)

autoreview

29 juli 2023 om 20:51

Uitvoering	V40 D2 Kinetic
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2018
Jaar van aanschaf	2021
KM-stand bij aanschaf	48.000 km
KM-stand laatst	123.000 km

Lekker comfortabel

123.000 km
29 juli 2023

Ik moet met een kleine rechtzetting beginnen, ik heb een model uit 2019, maar ik kon deze met de D2-versie niet terugvinden in de lijst van Autoweek, vandaar dat ik de 2018 genomen had. Deze wagen is een wagen die ik van mijn firma gekregen heb.
Ik kreeg deze Volvo V40 met 48000km op de teller. De motorisatie was een D2-motor, wat dus een 2.0l 4-in-lijn dieselmotor is. Een ouderwetse dikke dieselmotor, daar keek ik wel naar uit om mee te rijden. Dit gecombineerd met een manuele 6-versnellingsbak. Ondanks de grote motor, heeft de V40 D2 niet veel vermogen,88kW of 120pk en 270Nm koppel, wat dan weer wel een mooie waarde is.
Het is ook een mooie wagen, de Volvo V40 en de velgen erop passen perfect bij de wagen.
Mijn eerste rit was een eer goede test, want het was 100km rijden van de plaats dat ik de Volvo moest oppikken tot bij mij thuis. Ideale test, kon ik voelen hoe comfortabel de Volvo is en aangezien ik in een stad woon, kan ik ook voelen hoe die in het stadsverkeer bolt.
Bij het instappen, merkte ik op dat de zetel als gegoten zit. De eerste rit was lekker comfortabel. Gewoon de snelweg op, cruise control op 120km/h zetten en genieten van het comfort en de muziek. Ook in de stad rijden viel mee, het manoeuvreren was wat meer wennen, want na 5 jaar met een prachtige Fiat Punto te rijden, een leuke kleine wagen, voelt de Volvo wat groot en zwaar aan (weegt ook dik 350kg meer dan een Punto). Het zicht door de achteruit is wel een minder punt, maar de zijspiegels zijn top en langs de chauffeurkant is er zelfs een dode hoekspiegel in. Er zaten ook parkeersensoren op (enkel aan de achterkant). Dit neutraliseerde het minpunt van het zicht door de achterruit. De eerste rit gaf en zeer positieve indruk, en vooral de zetel was genieten. Ik wist dat ik nu elke dag wel heel comfortabel kan pendelen. Dit was een handig feit, omdat ik voor mijn project toen elke dag 180km (heen-en terug samen) moest rijden en ik ook nog veel in de vrij tijd rijdt ook.
Het dagelijkse pendelen was altijd zeer comfortabel en de boxen klinken goed, soms moet een autoritje niet meer hebben.

Naarmate ik de V40 langer had, begon ik ook plezier in het schakelen te vinden. Op de eerste meters kon de V40 vlot vertrekken, dit was wel als ik goed en op tijd de koppeling los liet en goed gas gaf. Dit gebeurde soms zelfs met lichte wielspin (vooral als de baan wat nat lag). Het vlot optrekken ging echtermaar tot 50km/h, erna stelde het niet teleur, maar je merkte dat dit geen hot hatch of dergelijke is, maar een gewone gezinwagen.
De versnellingsbak lag ook leuk in de hand.

Zoals eerder gemeld, de chauffeursstoel was een waar genot om in te zitten, ik kon makkelijk 2 uur rijden, zonder last van mijn rug of zo te hebben. Het was niet enkel de chauffeurstoel, ook de voorste passagiersstoel zat geweldig. Mijn mama heeft snel last en pijn in haar rug, maar in de V40 zat ze dolgraag en had ze nooit zeer in. Ook op de achterbank zat iedereen comfortabel. Enkel mensen van 1m95 of groter, is het op de achterbank wat laag. Dus voor de meeste menen is dit dus in orde (toch in België).
Met mijn Fiat Punto heb ik vaak kameraden geholpen met verhuizen. Omdat ik het toen zo goed kon, belven ze me vragen hiervoor. Weliswaar minder dna met de Punto, maar toch hier en daar geholpen met transporteren van Ikea-dozen of tuinmeubelen en zo. Op dat vlak vind ik de V40 minder goed dan de Punto. Ik weet, deze 2 zijn nooit concurrenten voor elkaar geweest, maar voor een wagen dat ±30cm langer is (wel ook ±5cm lager dan de punto ook) vond ik dit teleurstellend. Het was wel zo dat langere dozen volledig plat ingelegd konden worden als achterbank neergeklapt was, bij Punto of Peugeout 308( van kameraad ontdekt) lukt dit niet.
Als de achterbank recht op staat, is de kofferruimte groot genoeg voor mij alleen of voor inkopen voor klein gezin.
Dus in normale omstandigheden heeft de V40 voldoende kofferruimte.

Ik heb de V40 1 jaar en 3 maanden gehad en geen enkele keer technische problemen gehad (wel 1 keer zelf deur beschadigd door ontwijken en paaltje mee te hebben en 2 maal mensen tegen mij gereden als de wagen geparkeerd stond, maar dat is niet technisch gerelateerde issues). In die periode heb ik ±75000km gereden met de V40.
Ook in et interieur nergens problemen meegehad.

De ergonomie van het dashboard is ook goed, knoppen staan op een goede plek en zijn duidelijk en de cruise control die op het stuur zit is ideaal geplaatst.
Het enige dat gewenning vroeg, was dat bij de cruise control een hogere snelheid wilt doen, dat een zachte tik per 5km/h is en pas bij langer inhouden 1km/h. Ik zie dit niet als nadelig, het is enkel iets dat moet wennen. Dit gebeurde wel snel.

Het tanken gaat ook vlot, wat ik wel een minder punt vind, is dat de tankdop zo afgedraaid kan worden. Bij de Punto vond ik het net goed dat je je sleutel nodig had om deze open te doen en de sleutel uit de dop pas kon als deze weer vastzit. Ik vind dit beter, zo ben je zeker dat de slang eruit is als je ermee wegrijd en dat de motor niet meer draait.
Wat ik wel heel irritant vond en een nadeel, was het tanken van de adblue. De adblue tank lag onder de koffer. Dus als je adblue moet tanken, moest je volledige koffer leeg zijn en de bodem van de koffer ook. De tank opendraaien gaat vlot. Dan steek je de adblue-slang erin en start je met tanken. De eerste 4l ging vlot, nadien blokkeerde die volcontinu en was het met stapjes van 0,05-0,15l dat je verder aanvulde tot 11l. Dit was niet aangenaam, zeker als je bedenkt dat dit elke 13000km moest gebeuren. Ik vermoed de reden dat dit zo een slecht systeem is, is omdat bij het uitkomen van de V40 adblue niet verplicht was in auto's, mar halverwege van de productiecyclus wel en dat dit vlug vlug maar ingewerkt is tijdens een facelift. Het is geen groot nadeel, maar geeft toch een deukje aan de gehel ervaring. Eigenlijk kan je 15700km van maken, want als de adblue-tank leeg was, kon je nog 2760km verder rijden vooraleer de ECU de motor zou blokkeren om zonder adblue te rijden.
Het dieselverbruik viel heel goed mee. Ik zat met een gemiddelde van 4,8l/100km volgens de boordcomputer. De fabrieksopgave is 4,5l/100km. Ik rijd op zich niet echt ecologisch, maar gemiddeld, dus iets tussen sportief en ecologisch. Ik vind dit een zeer mooi resultaat en ik besluit dat de fabrieksopgave benaderd kan worden in de praktijk.

Over het comfort heb ik al gesproken, dit is zowel qua zetels als onderstel heel goed. Uit de recensie van mijn Fiat Punto heb je kunnen lezen dat ik wel van plezierritjes hou. In de periode dat ik mijn Volvo had, heb ik een leuke firma ontdekt die leuke bol-pijlmethode roadbooks maakt. Ik heb er toen een pakket van 4 boeken gekocht en deze gereden. Er was ook een competitie aan verbonden. Dit was niet op snelheid (wat ik niet zou winnen), maar zorgen dat de gevraagde punten correct ingevuld werden en goed geteld werd bij het oversteken van waterwegen en spoorwegen. Op die manier heb ik ook wel kunne ondervinden hoe die in de bochten ligt. Ik vond dat die nog goed stuurde, misschien niet messcherp, maar is ook niet ontwikkeld als sportwagen, dus ik vond het goed. De remmen werkten goed. Het is wel zo dat ik niet echt supersportief heb gereden, dus redelijk normaal gereden. Enkel bij scherpe bochten snel gas geven kan voor wielspin zorgen. Over het algemeen gezien, dit is degelijk. Voor een dagelijks vervoermiddel, net hetgeen je wilt.

Dus als besluit zeg ik dat dit een goede dagelijkse wagen is, die vooral uitblinkt in het pendelen op snelwegen. De andere zaken scoort die degelijk tot goed. Dus een optie die altijd het overwegen waard is als je een C-segment hatchback zoekt. De vergelijkingen met de Punto in mijn review is om zaken in verhouding te stellen. Deze 2 modellen zijn geen concurrenten, wie een V40 zoekt zal nooit aan een Punto denken of omgekeerd. Beide goede wagens in hun klasse.
Ik vond het dus spijtig als ik na 1 jaar en 2,5 maand te horen kreeg dat ik een halve maand later een nieuwe wagen kreeg.
Vooral het afscheid nemen van die bestuurdersstoel was iets dat ik niet zag zitten.
Wanneer ik de Volvo al een jaar en 1 maand had, heb ik me een auto gekocht voor plezierritjes. Ik heb me een Abarth Punto Evo Supersport gekocht. Een Abarth Punto geeft je altijd een grote glimlach als je op B-weggetjes rijdt.
De nieuwe wagen die ik zou krijgen is een BMW X1.
Van beide auto's zal er ook een review komen.