Volvo S80 2.4 170pk (2000)

autoreview

9 mei 2014 om 17:39

Uitvoering	S80 2.4 170pk
Versnellingen	5, Automaat
Bouwjaar	2000
Jaar van aanschaf	2013
KM-stand bij aanschaf	194.000 km
KM-stand laatst	268.000 km

Volvo S80

209.000 km
9 mei 2014

Vorig jaar reed ik in een Ford Mondeo stationwagen uit 2001. Fijne auto, niet erg snel maar wel een uitstekende wegligging. Ik ben niet zo’n coureur maar een mooie bocht omhoeken was wel leuk met dat ding.

Op zoek naar een nieuwe auto

Helaas gingen er een aantal dingen stuk. En ik heb er een beetje een hekel aan wanneer zaken waarvan ik het bestaan niet ken het begeven. Zoals de inlaatklep. Een plastic dingetje dat heel veel euro’s moest kosten. En dan zat er een rem vast en nog wat zaken. De kosten voor reparatie waren veel hoger dan de dagwaarde van de auto. En dus ging ik op zoek naar een andere.

Ik rij relatief weinig maar ik ga bijvoorbeeld wel graag met de auto op vakantie. Ik wilde dus weer een grote auto en daar natuurlijk het liefst niet al teveel voor betalen. De leeftijd vind ik niet zo belangrijk maar de betrouwbaarheid wel. En dan kom je al snel uit bij de grote Duitse en Zweedse auto’s.

Kiezen

BMW spreekt me altijd aan maar in een Audi of een Mercedes wil ik ook best gezien worden. Zolang er maar een beetje karakter van afstraalt. Een andere reviewer omschreef deze al wat oudere auto’s, die voor relatief weinig geld te koop staan, als ‘herensloepen’ en dat vind ik een prima omschrijving. En zo kom je ook snel terecht bij andere herensloepmerken als Saab en Volvo.

Een familielid die eigenaar is van een universele garage, liet me weten dat van deze auto’s de Volvo serie S60, V70, S80 de meest betrouwbare zijn. Ze kunnen best stuk maar ze zitten goed in elkaar en hebben hoogwaardige onderdelen. Zelf had ik een lichte voorkeur voor een Saab 9-5 maar een Volvo is natuurlijk ook mooi.

Een S60 zag ik niet als serieuze optie. Mijn broer had er een en achterin zitten vond ik een heuse marteling door het gebrek aan ruimte. Een V70 is uiteraard veel ruimer en erg praktisch. En een S80 is een statige limousine waar ik ook best voor de dag mee wilde komen.

Bij het rondzoeken op internet kwam ik erachter dat een V70 een veel populairder en dus duurder model is dan een S80. De extra stationwagenruimte van mijn Mondeo gebruikte ik praktisch nooit en dus keek ik naar een S80.

Benzine of diesel?

Al snel las ik jubelende verhalen over de D5 commonrail turbodiesel van Volvo. Een omslagpunt voor diesel is er bij deze auto’s nauwelijks: een diesel is bijna altijd goedkoper. Maar over de beroemde vijfcilinder benzinemotoren van Volvo hoorde ik ook nauwelijks klachten. En toen ik prijzen ging vergelijken bleek al snel dat een vergelijkbare S80 of V70 met een D5 motor al snel 3.000 euro duurder was dan de benzineversie. De keuze was dus gemaakt.

Na wat rondzoeken en prijzen vergelijken ontdekte ik bij een garage een geschikte S80. Volledig leer, nog crème ook, 170pk, automatische airco en een houten stuur om het plaatje compleet te maken. Ik kon mijn Mondeo inruilen en mijn zo goed als nieuwe banden konden mooi om de S80. En hij kreeg een grote beurt, inclusief nieuwe olie voor de automaat. Na een week reed ik vol trots naar huis.

Een jaar later

Dat is nu een jaar geleden. Vorige week bracht ik hem weg voor een beurt en APK bij een Volvo-specialist in de buurt. Als hij dan voor het eerst bij een andere garage staat ben ik toch altijd bang voor zo’n telefoontje waarin ze zeggen dat het een wrak is. Maar dat gebeurde natuurlijk niet. De schijven en trommels voor moesten wel worden vervangen, dus evengoed was het niet goedkoop maar verder was hij in orde.

Na een jaar kan ik wel een aardig oordeel vellen over mijn S80. Het is een heel andere auto dan de Mondeo. Hij rijdt veel statiger en daagt je zeker niet uit om hard de bocht om te gaan. Overigens kan hij dat wel want maar het is gewoon niet zo leuk.

Aan de andere kant heeft hij veel meer vermogen. De Ford bracht 125pk op de been, de Volvo heeft er 170 onder de motorkap. Dat is nogal een verschil. Ik ben geen strepentrekker maar als het moet gaat hij heel hard vooruit.

Even nadenken

Hij moet er dan wel even over nadenken, want tussen de motor en de aandrijving zit een automatische versnellingsbak die autojournalisten altijd omschrijven als ‘ouderwets’. Dus: je vloert het gaspedaal en de auto gaat dan even nadenken over wat er aan de hand is. Om dan vervolgens een paar versnellingen terug te schakelen en er als een haas vandoor te gaan.

De auto is heel erg stil dus alleen met die kick-down hoor je iets van de beroemde vijfcilinderroffel van Volvo. Hij sleurt dan als een dolle naar voren en de motor brult het uit. En het is niet alleen maar drama, hij gaat ook echt hard. Dat snelle optrekken is overigens wel het enige theatrale moment dat je beleeft in een S80. Verder is het allemaal rust en beheerstheid. Of je 110, 130 of 160 rijdt, het maakt de S80 niets uit. De vijfversnellingsbak houdt de toeren sowieso laag en ook op hoge snelheid hoor je de motor nauwelijks. Alleen de wind laat zich wat horen maar de raamrubbers zijn ook niet meer helemaal in topconditie.

Best chique interieur

Het interieur past ook bij de auto. Het beige leer op de stoelen en in het interieur maakt het allemaal best chique. Niet heel chique maar wel een beetje. Het is allemaal niet op topniveau maar de afwerking is goed en alles doet het nog naar behoren.

De stoelen zijn natuurlijk top, zoals dat hoort bij Volvo. Lekker groot en breed. Je zit niet echt onderuit (van mij mag het nog wel wat lager) maar wel erg comfortabel. En je hebt heel veel ruimte om je heen. Passagiers naast en achter je zitten echt ver weg.

Het enige wat voor mij anders zou mogen, is de axiale verstelbaarheid van het stuur. Van mij zou het stuur nog veel verder het interieur in mogen steken. Op de een of andere manier lijken mijn benen wel te lang. Daar heb ik in bijna alle auto’s last van. Ik heb wel eens in een Chrysler 300c gezeten en die heeft verstelbare pedalen. Een optie die ik graag in meer auto’s zou terugzien.

Verbruik

Al die rust maakt de S80 tot een hele comfortabele auto. Je stapt echt uitgerust uit als je een dagje hebt gereden naar je vakantiebestemming. Aan de andere kant is het geen stadsauto. De draaicirkel is onhandig groot en de hele auto is erg breed en lang. En het verbruik neemt in de stad snel toe. Normaal is 1 op 12 makkelijk haalbaar maar in de stad ben je blij met 1 op 8. Bij gevarieerd verkeer kom je uit op ongeveer 1 op 10.

Gebruik

Ik ga met de fiets en de trein naar mijn werk. En ik woon in een grote stad dus dan is fietsen sowieso de beste manier om ergens te komen. Dus soms gaan er weken voorbij zonder dat ik in mijn S80 kan rijden. Tot mijn verdriet. Ik gebruik hem voor familiebezoek, soms boodschappen en meer van zulk soort dingen.

Mijn kinderen van 7 en 11 vinden hem geweldig want ze hebben een eigen luchtroostertje en een eigen 12-volt aansluiting voor hun apparaten. En natuurlijk zeeën van beenruimte.

Een en ander komt mooi van pas op vakantie. Dan hangt er een wagentje achter en daar heeft deze Volvo natuurlijk geen enkele moeite mee. Zelfs de korte Duitse invoegstroken zijn lang genoeg om de hele combinatie op 100 km/u te krijgen, met die kick-down. Echt praktisch is hij natuurlijk niet, als sedan zijnde. Dan komt een stationwagen toch iets beter van pas. Maar met wat passen en meten kan alles er prima in.

En dan maar rijden dus. Stil, rustig, cruise-control aan en de rest gaat bijna vanzelf. De kilometers glijden moeiteloos onder je vandaan en je komt uitgerust aan.

Probleempjes

Er zijn nog een aantal dingen waar ik niet zo blij mee ben.

Toen ik hem kocht zat er een Volvo-radio in. Met cassettespeler. Nou heb ik mijn cassetebandjes al lang geleden de deur uit gedaan en mijn CD’s eigenlijk ook. Daarom heb ik er een Clarion radio/navigatie/carkit/mp3/video combinatie in laten zetten. Prima investering maar helaas zijn de boxen echt slecht. Niet origineel Volvo en ze klinken nergens naar. Ik heb het allemaal wat opgekrikt met een subwoofer in de achterbak maar echt mooi is het niet. Hoop dat ik nog eens tegen orginele Volvo-boxen aanhobbel.

Op de een of andere manier is hij niet stabiel. Hij wijkt gewoon snel af van de koers. Als je even je ogen niet op de weg hebt, lijkt de S80 al naar de ene of de andere kant te trekken. En ja, hij is uitgelijnd. Misschien komt het door de banden. Die hebben een breedte van 205 mm. in plaats van de reguliere 215 of 225 mm.

Conclusie

Het is een heerlijke karakterbak zolang je niet op zoek bent naar een stadsautootje. Al een beetje klassiek en daar hou ik wel van. Ik hoop dat hij nog lang blijft.

Update

245.000 km
25 januari 2016

S80 rijdt nog steeds lekker verder. Een paar kleine probleempjes waarvan ik de grootste ben: ik heb er een deuk in gereden. Ruzie met een vuilniscontainer die niet aan de kant wilde gaan op een smalle oprit. Lelijke deuk in het linker voorspatbord. Misschien maar eens vervangen.

Verder branden er af en toe lampjes. Zo deed de katalysator het een tijd niet goed genoeg voor de sensor. Daar heb je volgens de garage verder geen last van dus ik geloofde het wel. Na een tijdje ging het lampje ook weer uit en ik heb hem al een paar maanden niet gezien. Kijk, zo hoort dat met een ouwe bak :-)

Een beurt kost altijd ongeveer 500 euro aan allerlei klein grut. Sja, dat weet je. Toen de accu leeg eas heb ik er een grote nieuwe in gelegd. Dat zijn geen dingen waar ik op wil bezuinigen. Ook zat er vorige maand een schroef in de band. Die heb ik moeten vervangen. Ik gebruik Michelin Energy Savers 205 55 16.

Mijn winterbanden zijn 215 en ik vind toch dat hij daar stabieler mee is. Hij trekt dan veel minder naar een kant. Als ik alle banden nog eens moet vervangen, dan komen er ook in de zomer 215's onder.

Verder rij ik er nog steeds nauwelijks in. Ik ga er wel mee op wintersport en in de zomer cruisen we half Europa door. Je wordt nooit moe. En als ik met vrienden ergens heen ga dan ben ik liever de BOB in mijn S80 dan dat ik opgevouwen achter in een spaardieseltje moet zitten.

Update mei 2017

268.000 km
19 mei 2017

Hoogste tijd om weer eens wat te laten horen. Om met het goede nieuws te beginnen: de S80 is nog steeds onze familie-auto. Hij brengt ons gezin met goede moed nog steeds waar we wezen moeten. En nog steeds is dat niet heel veel, hoewel we in de vakantie makkelijk 3.000 kilometer achter ons laten.
Helaas is het niet allemaal zonneschijn. Het is wel eens vaker gezegd: Volvo's zijn betrouwbare auto's maar daarmee nog niet goedkoop in onderhoud. Dat heb ik het afgelopen jaar wel ondervonden.

Airco
In juni 2016 bleek dat de airco niet bestand was tegen de stijgende buitentemperaturen. Met andere woorden: als er buiten geen koude lucht was, kwam die ook niet naar binnen toe. De airco-specialist controleerde bij het vullen op lekken en tot mijn opluchting vond hij die niet. Helaas duurde het genieten van koude lucht maar kort. Na een paar dagen deed de airco weer net zo weinig als eerst. Terug bij de airco-boer bleek de radiator er toch doorheen te zitten. Een nieuwe kostte een paar honderd euro. Veel geld maarja, wat moet je anders?

Grote beurt (268.000 km.)
De winter is natuurlijk veel meer het seizoen voor een Volvo en die kwam hij dan ook op zijn wintersloffen (Nokian's) door. Wel merkte ik dat hij steeds meer begon af te wijken tijdens het rijden. Ongetwijfeld een gevalletje uitlijnen. Verder hoorde ik dat de uitlaat lekte. Ik verwachtte dus wel het een en ander voor de beurt.

En in die verwachtingen werd ik niet teleurgesteld. De verkeerde uitlijning had de banden afgesleten. De uitlaat was op verschillende plaatsen lek. De draagarmrubbers waren gescheurd. En daar kwam de reguliere grote onderhoudsbeurt dan nog bij. De garage stelde me een gepeperde rekening in het vooruitzicht.

Ik had een week om erover na te denken. En dat deed ik natuurlijk vooral door de bekende websites af te gaan, op zoek naar een vervanger. Nou zijn die zo gevonden, vooral in mijn favoriete categorie: de vrekkenbak. Veel (oude) auto voor weinig geld.

Maarja, wat koop je dan? Mijn trouwe Volvo was in principe een goeie auto. Geen roest aan de onderkant enzo. Verder nooit problemen. En wat koop je dan tweede, of in de praktijk derde- vierde- of vijfdehands? Ook weer allerlei problemen?

Na een paar dagen had ik de knoop doorgehakt. Na een flinke investering zou de S80 nog zeker twee jaar mee kunnen. Maar het was wel serieus geld en dus vond ik dat hij dan ook gelijk maar goed moest zijn. En dus besloot ik een paar oude ergernissen aan te pakken: die deuk, het slechte geluid en de stoel die net niet goed zat.

Eerst maar die beurt. Hij reed nu in ieder geval mooi rechtdoor en de uitlaat lekte niet meer. En nieuwe banden eronder, dat was al een mooi begin. Voor de rest moest ik zelf zorgen. Dus naar de sloop voor een ander spatscherm. En naar de bekende websites voor een setje high premium speakers.

En dan maar sleutelen. Met wat adviezen van de garage en onder leiding van een handig familielid. heb ik het gedeukte spatscherm vervangen. En toen de stoel eruit gehaald. Het verbogen stoelframe weer recht gezet waardoor de Volvo weer zit zoals een Volvo hoort te zitten. En de speakers vervangen voor eindelijk een fatsoenlijk geluid in de auto.

En dat was vandaag. Vanmiddag reed ik naar huis met een glimlach op mijn gezicht die hoort bij het besturen van een herensloep. Een goeie zit, een comfortabele wegligging en schaamteloos meebrullen met dat Spotify-lijstje dat je met niemand durft te delen. Zo hoort een S80 te zijn.

Ik kijk weer uit naar een autorit en zeker naar de grote vakantie. Lekker buitenlandse snelwegen onder de wielen laten doorglijden `zonder moe te worden. Heerlijk.