Volvo S40 2.4 Momentum (2004)

autoreview

14 november 2018 om 14:00

Uitvoering	S40 2.4 Momentum
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2004
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand bij aanschaf	141.000 km
KM-stand laatst	145.000 km

Kiezen voor een VW Polo en uitkomen bij een Volvo

145.000 km
14 november 2018

How it all started.
Aan het begin van dit jaar reed ik in alle tevredenheid rond in mijn bordeauxrode Volvo V40 1.8i uit 2002. Hij had een kleine 2 ton gelopen, vertoonde inmiddels wel wat mankementen, maar het was over het algemeen een erg fijne auto. Mijn vader wilde voor zijn pensionering een nieuwe auto kopen en vroeg of ik zijn oude auto voor een klein prijsje wilde overnemen. Hij was de eerste eigenaar van een Volkswagen Polo Bluemotion 1.2TDI uit 2010. De Polo was geleverd met een hoop opties en nu in 2018 nog geen ton op de teller. Ook deze Polo had Volkswagen’s beruchte ‘sjoemelsoftware’, het updaten van deze software verliep gelukkig zonder problemen. Dit in tegenstelling tot de vele problemen die ontstonden bij andere Volkswagens. Zoals de EGR kleppen die vrij snel vervuild raakten, het vermogensverlies of motoren die zelfs spontaan uitvielen. Ik heb er een nachtje over geslapen en besloot voor de Polo te gaan. Voor een bachelor van 29 jaar en wonend in het centrum van een Nederlandse stad is het een prima auto. De ‘Lady in Red’ (Volvo V40) was binnen 2 weken online verkocht. Toch wel wat sneller dan ik had verwacht. Gelukkig kon ik carpoolen naar m’n werk met mijn vader.

M’n vaders nieuwe auto.
Na het bezoeken van vele dealers/merken heb ik mijn vader gelukkig kunnen overhalen om een Volvo te kopen. Het is een nieuwe Volvo V40 Cross Country T3 Dynamic Luxury Edition met automaat geworden. De Volvo dealer bleek net als ik erg enthousiast te zijn over de VW Polo en bood er 8000 euro voor. Dat was even schrikken, bijna 2x zoveel als dat ik er voor zou moeten betalen. Daarop heb ik mijn vader toch maar geadviseerd de Polo in te ruilen.

Start all over again.
Toen zat ik ineens zonder auto, op zoek naar een andere auto dus. Als Volvo liefhebber was het dan eigenlijk al snel duidelijk dat het weer een Volvo moest worden. Ik heb mijn zoektocht vervolgens verkleind naar een S40 of V50. Een C30 lijkt mij wat klein en met 3 deuren onpraktisch. Een grotere Volvo zou ik heel graag willen maar i.v.m. verbruik, wegenbelasting en onderhoud zou dit al snel een duur plaatje worden. Ik had een aantal persoonlijke voorkeuren waar de Volvo aan moest voldoen:

- niet meer dan 150.000 km op de teller
- cruisecontrol
- airco, het liefste climate control
- handgeschakeld, de automaten van deze volvo’s zijn wat traag en verbruiken meer
- stoelverwarming
- parkeersensoren

Let the search begin.
Het afstruinen op internet naar een S40 of V50 was begonnen. Al vrij snel kwam ik een Volvo S40 tegen die mij heel bekend voor kwam, alsof ik hem vaker had gezien. Na het e.e.a. na te vragen bleek dit te kloppen. Het was de auto van een goede vriend van de familie geweest. Hij was de 1e eigenaar van de auto en had hem pas anderhalf jaar geleden ingeruild. De S40 had dus een jaartje bij een andere eigenaar rondgereden. De eerste eigenaar heeft altijd goed voor de auto gezorgd en hem goed onderhouden. Ik had er zelf dus al meerdere keren in gereden. Vlak na het behalen van mijn roze pasje mocht ik er al mee op pad, zo’n 10 jaar geleden. Ook daarna kwamen er voor mij nog vele mooie kilometers bij. Je zult begrijpen dat ik inmiddels aardig enthousiast was, daarom ben ik een dag later met mijn vader naar deze S40 gaan kijken en heb ik een proefrit gemaakt. De koop was snel rond, inclusief nieuwe APK en een onderhoudsbeurt.

Mijn Volvo S40:
- 2.4 liter 5 cilinder met 140pk (‘Onverwoestbaar’, aldus mijn garagehouder)
- Momentum uitvoering uit 2004
- 142.000 km op de teller
- climate control dual zone
- regensensor
- automatisch dimmende binnenspiegel
- cruise control
- high performance sound met CD wisselaar
- 17inch lichtmetalen velgen

Helaas mist deze S40 stoelverwarming en parkeersensoren, ik heb de 1e eigenaar hierover al op aangesproken ;). Op een paar kleine puntjes na is de Volvo in perfecte staat: een klein scheurtje in de bekleding van de bestuurdersstoel, de hemelbekleding achter laat een beetje los en de lampjes in de hemel bij de achterbank doen het niet (hier later meer over).

De eerste KM’s.
Op een zomerse zaterdag met een graad of 30 buiten ben ik mijn S40 gaan ophalen met mijn broer, ook een Volvo-rijder. De rit terug was dan ook een feestje, 2 prachtige Volvo’s in hun volle glorie over de snelweg terug naar huis. Eenmaal thuis ben ik gelijk met een aantal vrienden wat rondjes gaan rijden, die allen erg onder de indruk waren van het geluid van de 5 cilinder.

Feeling hot and wet!
Het noodlot sloeg toe voor de S40, het was nog steeds rond de 30 graden en de airco hield er ineens mee op….oei! De eerste 5 minuten kon hij koude lucht blazen, daarna alleen nog maar warme lucht. Het was inmiddels zaterdagavond en ik kon de dealer waar ik hem gekocht had niet meer bereiken. Ik heb daarop een goede vriend ingeschakeld die een garage heeft, hij kon niets vinden ter plaatse en stelde voor de auto maandag in de garage na te kijken. Een airco servicebeurt werd uitgevoerd, het koudemiddel bleek bijna op te zijn. Dit werd bijgevuld en de airco blies daarna weer koude lucht. Happy reed ik weer naar huis, maar al snel merkte ik dat de airco opnieuw warme lucht begon te blazen. Ik ben gelijk rechtsomkeert gegaan naar m’n garage. Die heeft vervolgens contact opgenomen met de dealer (Volvo Specialist) en ze zijn er gelukkig samen uitgekomen, tevens heeft de dealer grotendeels de rekening betaald. Het bleek dat de luchtinlaat te ver openstond waardoor er teveel warme lucht in het aircosysteem circuleerde. Dit schijnt veel voor te komen bij deze modellen. Zorg ervoor dat je de airco goed test bij de proefrit en tijdig laat onderhouden.
De S40 was inmiddels erg vies geworden door de droge zomer, daarom besloot ik hem op een zondagmiddag door de wasstraat te rijden. Nadat ik ook nog even het interieur had gesopt en de auto had uitgezogen vertrok ik trots als een pauw weer naar huis. Eenmaal thuis klikte ik de auto op slot en keek nog even om, hij stond weer te glimmen. Op dat moment zag ik tot mijn verbazing dat de binnenverlichting bij de achterbank aanstond. Die hadden het eerder nog niet gedaan!? Een beetje verbaasd wilde ik de lampjes uit klikken en ontdekte dat er water uit de lampenunit druppelde …foute boel! Op de achterbank was al een vochtplekje zichtbaar. Ik heb de lampenunit er gelijk uitgehaald en de stroomkabel losgetrokken om kortsluiting te voorkomen. Daarop heb ik de auto gelijk weer bij de garage van mijn vriend gedropt. Het bleek dat de antenne lekte, die er recht boven zit. De antenne is gekit en ik kan inmiddels weer droog door de wasstraat.

Interieur, rijervaring en verbruik.
Nu een kleine 2000 km verder, ben ik nog steeds erg tevreden over de S40. Het is heerlijk om met deze auto lange afstanden te rijden, hij zoeft werkelijk over de weg. De stoelen zijn dan ook echt des Volvo, voelen luxueus aan en zitten heel comfortabel. Na een lange rit stap je dan ook onvermoeid uit. Ook de installatie is goed, een High Performance Sound system met CD-wisselaar. Het mist alleen een aux en/of bluetooth aansluiting, dit ga ik waarschijnlijk nog wel inbouwen. Er zijn mooie materialen gebruikt in het interieur, al zie je dat sommige onderdelen wat beginnen te slijten. Soms vergeet ik even dat hij al 14 jaar oud is. Er zitten een hoop knoppen op het middenconsole, maar desondanks zitten alle knoppen waar je ze verwacht. Je bent dus zelden aan het zoeken naar het juiste knopje. Ergonomisch hebben ze er wel over nagedacht in Zweden.
Bij het optrekken ontstaat er door de fijne 5 cilinder altijd een grote glimlach op mijn gezicht, wat een heerlijk geluid. Het is een grote turboloze motor die 140pk levert (ditzelfde blok werd ook geleverd met 170pk). 140pk is in vergelijking met huidige auto’s niet veel. Toch trekt hij vlot en snel op, van 0 tot 100km/h doet hij in 9,7 sec. Het is zeker geen ‘dragrace-koning’, maar doet zeker niet onder voor de auto’s van nu. De eerste eigenaar vertelde mij dat hij een aantal weken nadat hij de S40 besteld had toch liever de 170pk versie wilde. Helaas konden ze dat niet meer aanpassen bij Volvo, de S40 was reeds gebouwd…jammer! Het schijnt dat je deze Volvo makkelijk kan laten tunen naar de 170pk, wellicht dat ik dat nog wel eens laat doen. De besturing voelt ietwat afstandelijk aan, maar dat is wel een beetje ‘Volvo eigen’. Je krijgt wel genoeg feedback van de voorwielen, zeker als je gas geeft. Hij ligt uitstekend op de weg en voelt heel solide aan.
Het parkeren van deze S40 zonder parkeersensoren was in het begin even wennen, want hoe lang is die kont nou eigenlijk? Bij mijn V40 station ging dat wat makkelijker, na de achterruit is niets meer. Het zijn krappe parkeerplaatsen in mijn buurtje en vele van mijn buurtgenoten lijken niet helemaal te snappen waar de witte lijntjes op de parkeervakken voor zijn. Dit zorgde ervoor dat ik in het begin nog wel eens moest uitstappen om te kijken hoe ver ik al met mijn kont in het vak stond.
Het verbruik van de Volvo S40 is niet al te best. Natuurlijk wist ik waar ik aan begon toen ik koos voor deze 2.4 liter 5 cilinder. Ik had vooraf de verbruiksmonitor geraadpleegd op autoweek.nl. Er stonden een aantal S40’s met dezelfde motor online. Deze bereikten allen ongeveer de fabrieksopgave, namelijk 1 liter op 11,9 km. Ik haalde na de eerste keer tanken echter 1 op 9. Ik rij zowel in de stad als op de snelweg. Toegevend dat ik er de eerste kilometers een sportieve rijstijl op na hield. Ik heb daarop mijn rijstijl voor woon- werkverkeer aangepakt en ik ben zuiniger gaan rijden, dit bleek maar een klein beetje te helpen. Ik rij nu 1 op 10. Na het verbruiken van ongeveer 50 liter benzine gaat het brandstoflampje branden, vrij vroeg vind ik, er gaat namelijk 62 liter benzine in deze S40. In Zweden liggen de tankstations waarschijnlijk wat verder uit elkaar dan in Nederland. Met 50 liter kom ik ongeveer tot een kilometer of 500. Hoe die andere eigenaren op autoweek.nl wel richting de 1 op 11 kwamen is mij dan ook een raadsel. Ik denk dat mijn voet gewoon wat te zwaar is. Ik hou mijn verbruik tevens bij in de verbruiksmonitor.

Pluspunten:
- comfortabel
- ergonomisch logisch in elkaar
- schakelt heel soepel
- fantastische stoelen
- high performance audio
- 5 cilinder geluid
- tankinhoud: 62 liter

Minpunten:
- het verbruik, gemiddeld 1 op 10
- niet heel praktisch door de smalle toegang tot de kofferbak
- kleine spiegels
- maar 140pk

Deze auto kan ik dan ook met vol vertrouwen aanraden bij iedereen die opzoek is naar een auto in deze klasse. Mocht het verbruik je wat tegenvallen kan ik je adviseren om 1 van de vele 4 cilinder motoren te kiezen die Volvo ook geleverd heeft voor deze modellen. Ik hoop voorlopig nog veel kilometers te maken met deze S40 en zal mijn ervaringen tijdig delen.