Uitvoering

940 Estate Polar 2.3 Sports Edition

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1997

Jaar van aanschaf

2010

KM-stand bij aanschaf

282.424 km

KM-stand laatst

303.000 km

verkeerd exemplaar

303.000 km

8 juli 2010

Nadat ik mijn vorige Volvo 940 total loss had gereden (zie mijn andere review) wilde ik opnieuw een 940 hebben. Dit type auto bevalt mij zo verschrikkelijk goed dat ik er oud mee kan worden!

Na toch best wel wat bagger gezien te hebben in de vorm van wrakken voor veel geld, niet kloppende kilometerstanden of uitgeleefde exemplaren kwam ik een brandweerrode 940 uit 1997 tegen in de buurt van Rotterdam. Ook al was het een flink eind rijden, toch maar gaan kijken en was meteen verkocht.

Alles zag er goed uit, NAP pas erbij, zeer nette auto, absoluut niet uitgeleefd en belangrijker nog, alle geschiedenis zat erbij en de auto was (op papier) goed onderhouden. Met volleer, bijna alle luxe, een 3 inch rvs Ferrita sportuitlaat inclusief racekatalysator en een eenvoudige lpg G3 installatie was er weinig meer te wensen over. Vervolgens heb ik de auto voor een scherpe prijs zonder garantie en met nieuwe APK gekocht, dat durfe ik wel aan.

Het onderhoud aan mijn auto's doe ik al jaren zelf, van A to Z, en ik had beter moeten weten om zo'n auto dus niet zonder enige vorm van garantie te kopen. Ongeveer een half jaar en 20.000 km verder ben ik aan reparaties en onderhoud ongeveer E3.000,- lichter. En dat zijn dus grotendeels kosten van onderdelen en niet uurloon...

Een aantal dingetjes had ik wel gezien bij koop, dat de remmerij rondom niet geweldig meer was, een fuseekogel en wat ophangingsrubbers verdienden niet de schoonheidsprijs dat wist ik. Maar de rest!

Een bloemlezing:

- Lekke kachelradiateur (2 fulltime dagen werk, zeer duur onderdeel)
- Verdamper versleten (veel te hoog CO en veelvuldig uitvallen)
- Diverse storingen aan LPG systeem, dure uurloonkosten
- Alsmaar uitvallende auto, bleek slecht brandstofpomprelais te zijn.
- Diverse electronicastoringen als gevolg van beunhazerij
- bij 300.000 brak een bout van de achteras af, alles moeten uitbouwen. (oorzaak was de montage van verzwaarde veren waarbij ze verkeerde bouten gebruikt hebben mij hermontage van delen van de achteras.)
- bij 302.000 km ging de koppaking door
- bij 303.000 km begon de koppeling met slippen
- In het algeheel was de staat van onderhoud zeer slecht, veel moeten rechtzetten. Schande voor de garage wiens naam op de facturen van de vorige eigenaar staat!

Ik heb dus op de blaren moeten zitten met deze koop, hopelijk ben ik nu zover dat ik een betrouwbare auto heb die de reputatie van dit model recht doet. De auto zelf bevalt me verder wel zeer goed, dankzij het sportonderstel stuurt de auto een stuk strakker en is de wegligging een heel stuk beter. Het is weliswaar nog steeds geen bochtenridder, maar al met al kun je behoorlijk hard de hoek om.

De ervaring met de Ferrita uitlaat is gemengd, als je in de stemming bent dan is het een machtig diep geluid. (geen "petjes" geluid, passend sjiek bij de auto) Alleen op lange snelwegritten is er bij 120 km per uur een hinderlijke brom aanwezig die gesprekken verstoord.

En verder is het afwachten geblazen en hopen dat de auto zich nu goed houdt. Ik rijd ongeveer 50.000 km per jaar en ik zal er dus snel achter komen... Over een paar maanden zal ik deze review wel even bijwerken :-)

23 maart 2016:
Bijwerken na een paar maanden is een paar jaar geworden. Zelfs een flink wat jaren na verkoop. Nu toch maar eens bijwerken.

Deze 940 wilde maar niet deugen. Echt wat een ellende heb ik gehad met dat ding zeg. Alles wat stuk kon ging stuk. Toen op een gegeven moment bleek dat de motor speling had op de krukaslagers heb ik de stekker eruit getrokken. Omdat ik niemand op wilde zadelen met een probleemauto heb ik de 940 gesloopt in eigen beheer en de goede onderdelen verkocht. Dat was ongeveer september 2012 bij een kilometerstand van c.a. 412.000 km.

De grap van het verhaal is dat het casco wat ik overgedaan had naar een bekende, weer door deze bekende opnieuw opgebouwd is. Helaas heeft de nieuwe bezitter ook hier weer weinig plezier van beleefd naar ik gehoord heb. Zou er toch zoiets bestaan als vervloekte auto's?

De opvolger is een Citroën BX geworden. Een hele fijne auto waar ik bijna 5 jaar met heel veel plezier in heb gereden. Hiervan heb ik ook een review geschreven.

Na de BX ben ik toch weer in Volvo terecht gekomen, een 1986-er Volvo 740. Ook van deze auto staat er een review op de site.

7,0