Volkswagen Passat Variant 1.6 TDI 105pk BlueM. T. Comfortl. (2011)
autoreview
36
Signalement
| Uitvoering | Passat Variant 1.6 TDI 105pk BMT Comfortline |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2011 |
| Jaar van aanschaf | 2011 |
| KM-stand bij aanschaf | 1 km |
| KM-stand laatst | 174.500 km |
Mijn eerste VW
Na 25 jaar lang naar volle tevredenheid betrouwbare (!) Renaults te hebben bereden, en er twee jaar geleden een Ford C-Max bij aangeschaft te hebben, staat er nu een nieuwe Passat Variant als lease-auto voor de deur.
Bij de nieuwe baan hoorde namelijk een nieuwe leasert. De werkgever had echter zeer recent de wagenkeuze van zo goed als alle merken ingeperkt tot vooral Duitse (premium)-producten; anders was mijn keuze waarschijnlijk op de ondergewaardeerde maar heerlijke Renault Laguna gevallen.
Nadat ik diverse snoepwinkels van het aangepaste lijstje bezocht had werd de keuze snel duidelijk: de nieuwe Passat Variant, en wel zo eentje in de 20% bijtellingsklasse. Natuurlijk, de BMW 3 touring en de Volvo V60 zijn niet te versmaden, maar met onze gezinssamenstelling (en dan vooral de uit de kluiten gewassen kids) bleken die eerder een tweezitter dan een familie-auto te zijn – een typisch geval van jammer dan. Jawel, de Ford Mondeo Wagon was qua ruimte een goed alternatief en hij reed op zich heel prima, maar esthetisch (en daarmee per definitie dus persoonlijk) en kosten-technisch (gezien de gewenste uitvoering) was de Passat Variant toch onze eerste keus.
En rijdt zo’n 1.6 dieseltje nog een beetje? Ik moet zeggen dat ik daar op voorhand toch wat twijfels over had. Ik heb o.a. een 120 pk / 300Nm Megane GrandTour gehad, dus een grotere en zwaardere Passat met 15 pk en 50 Nm minder leek mij eigenlijk wat onder-gemotoriseerd. Maar de proefrit heeft me flink in positieve zin verbaasd: hij is heerlijk soepel en wil er best wel lekker van tussen. Natuurlijk, het is duidelijk geen stoplichtsprinter, maar daar zit ik ook helemaal niet op te wachten. Eerlijk is eerlijk, dagelijks woon-werkverkeer gaat op mijn traject met een gemiddelde snelheid van ongeveer 70 km/uur, dus al die extra pk’s en Nm’s van een eventuele 2.0 TDI komen dan helemaal niet tot hun recht. En dat gaf voor mij de doorslag: over de gehele lease-periode enkele duizenden euro’s extra naar de belastingdienst brengen om die enkele keer bij Luik eens lekker naar boven te blazen – met zo’n bedrag kan je ook een heleboel andere leuke of lekkere dingen doen.
Het comfort van deze Passat Comfortline is dik in orde. Ik heb hem nog een beetje laten opleuken met bi-xenon, keyless entry, voorruitverwarming (tja, dat heeft onze C-Max ook – geweldig!) en daar hoort dan voorstoelverwarming bij, parkeersensoren, iets fraaiere 16 inch velgen, chromen dakreling, bandenspannings-controle, een wegklapbare trekhaak (lachen) en nog zo wat van die dingen. Nee, geen getinte achterramen – voor mij hoeft deze mocca-antraciete Variant geen lijkwagenaspiraties te krijgen. En zo’n mooi en duur VW satnav systeem wat er o zo graag uitgesloopt wordt om bijv. naar een Golfje getransplanteerd te worden – niet zo’n aantrekkelijk vooruitzicht, en daarom blijft mijn TomTom goed genoeg. Bovendien kan ik inmiddels het retourtje wonen-werken inclusief alternatieven al aardig dromen.
Wat het meest bevalt aan deze auto: de heerlijke stilte, vooral op de snelweg! Wind- en bandengeruis zijn eigenlijk het enige dat je op de achtergrond hoort, ook bij 150 km/uur. Wat zeker mee helpt: bij 120 km/uur draait de motor zo’n 1,950 rpm, dus niks herrie. Comfort met een hoofdletter C dus.
Zo gauw de Passat en ik wat meer kilometers verslonden hebben meld ik me weer. Vooralsnog zijn de eerste rij-indrukken dus heel positief. En hoewel ik vroeger niks met VW had, vind ik de Passat Variant in deze uitvoering van buiten en van binnen eigenlijk best heel fraai.
Korte aanvulling
Hier dan even een korte aanvulling op mijn eerste verslag. Er is inmiddels zo’n 3,000 km ervaring opgedaan, en ik kan stellen dat die kilometers bijzonder comfortabel zijn geweest. In deze configuratie is het een ideale auto om te onthaasten en relaxed te rijden, niet eentje voor scheurneuzen dus. Toch wil ik binnenkort wel even naar “De Buren” om de maximum snelheid uit te proberen; stiekem ben ik wel nieuwsgierig hoe de auto zich manifesteert bij 190 km/uur.
Nuttige geintjes die ik inmiddels ontdekt heb:
1. verlichting in de buitenspiegels die het in- en uitstappen in het pikkedonker veraangenamen: nu zie je tenminste dat je in de modder of naast een plas regenwater geparkeerd staat voordat je het voelt;
2. ramen die je met de afstandsbediening kan sluiten;
3. wegklapbare trekhaak: even een schakelaartje overhalen en de trekhaak verschijnt onderuit of verdwijnt onderin de bumper – wel zo fraai.
De meedraaiende bi-xenons zijn een verademing; wat geven die een bak méér licht dan conventionele halogeentjees, zeg! En verder vind ik de bijbehorende LEDs een stuk fraaier staan dan gewone, mistlamp-achtige dagrijverlichting. En dat geldt trouwens ook voor de LEDs aan de achterzijde. Maar da’s een kwestie van persoonlijke smaak, natuurlijk.
Tenslotte voor de eco-trippers onder de lezers: het gemiddeld verbruik over de eerste drieduizend kilometers is 1:20.4 en dat is gebaseerd op de werkelijke km’s en l’s – niet slecht voor een motor die nog aan het inlopen is.
De volgende update schrijf ik pas na heel wat meer kilometers – tenzij er eerder iets belangrijks te melden valt, of jullie als lezers misschien eerder weer wat over deze Passat willen vernemen...
De eerste tienduizend
Sinds de vorige update is de kilometerstand flink opgelopen, met dank aan een vakantietripje Italië. Ik meen dan ook te mogen stellen dat ik nu een aardig beeld van de auto heb. Behalve datgene wat ik eerder heb gemeld, en waar ik nog steeds achter sta, zijn voor mij de volgende zaken opgevallen – en hopelijk is het voor jullie interessant om te vernemen. Komtiedan:
Anti-butspiepers: deze zijn werkelijk ideaal gebleken op de Zuid-Europese camping en in omliggende stadjes waar het qua ruimte behoorlijk lastig parkeren was. En omdat ze zowel aan de voor- als achterzijde op deze tamelijk grote auto zitten, met piepjes op verschillende toonhoogte, kan je bij krap inparkeren je eigen liedje componeren; als de parkeerruimte echt krap wordt, dan wordt je op een mini-concertje getrakteerd.
Cruise control: werkt eenvoudig en prettig en versnelt de auto gelijkmatig tot de ingestelde snelheid. In de Passat is deze in mijn optiek beter dan die in onze Ford C-Max, maar hij overtreft in mijn beleving niet de cc in de Renault Megane die ik heb gereden – die cc was werkelijk subliem.
Dat kleine 1.6 motortje: op de buitenlandse snelwegen in heuvel- of bergachtige gebieden zou je wel eens bij 130 km/uur vanuit de zesde versnelling een tandje terug moeten schakelen om niet in snelheid terug te zakken. Dat is dan wel met volle bepakking (twee tentuitrustingen), vier volwassenen aan boord en de zo’n skibox op het dak. Rijdend op de cruise control heeft de auto overigens sneller in de gaten dat hij terug dreigt te zakken dan wanneer je met “eigen voetbediening” rijdt, want met cc houdt hij de snelheid eigenlijk best goed vast. Was dit een probleem dan? Wel nee, joh. Het boeit mij echt niet of een heuveltje nu met 120, 130 of 140 genomen wordt. Het gebeurt sowieso in alle rust, en dat vind ik dan wèl weer belangrijk.
Vloeistof-inname / -verbruik: onder dagelijkse Nederlandse condities scoor ik consequent 1:20, en dat vind ik prima voor zo’n grote bak. En tijdens de vakantie heen- en terugreis over de snelwegen deed hij gemiddeld een dikke 1:18, en daarover ben ik ook tevreden. Olieverbruik is over 10,000 km bescheiden gebleken, want na de vakantie heb ik er een half litertje bijgegoten. Ik ga er vanuit dat dit geen routine zal worden. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik met alle diesel-Renaults in de afgelopen 25 jaar nooit (!) tussentijds olie heb hoeven bijvullen.
Zitcomfort: ruimschoots aanwezig! Bij mijn 1.95 m heb ik na uren sturen geen enkel probleem met rug, benen of kont, iets waarover andere Passat-reviewers toch nog wel eens wat melden.
Kortom, ik ben dik tevreden met deze Passat Variant. De volgende update komt na de eerste beurt, of eerder als er tussentijds iets vermeldenswaardigs voorvalt.
Na de eerste beurt
Aangezien er niets aparts voorgevallen is komt deze update inderdaad pas nu, na zijn eerste verwenbeurt bij 30,000 km. Er hebben zich helemaal geen onaangename verrassingen voorgedaan of anderszins tegenvallende zaken gemanifesteerd: alles werkt in 1x foutloos, ik heb na het eerste halve litertje na de vakantie verder geen olie hoeven bijvullen – gewoon zorgeloos rijden, zoals ik dat van New Wheels verwacht. En bij die eerste beurt kwamen er ook geen bijzonderheden tevoorschijn.
De Passat heeft zich voor mij wel bewezen als een heel comfortabele en ook onthaastende auto. Gezien de verkeersdrukte kost het dagelijkse retourtje over de snelwegen mij totaal zo’n twee uur op een dag, en een beetje doorblazen is er niet bij. En hoewel ik ’s avonds met name ná de spits over zuidelijke A-wegen rijd kom ik vanwege z’n relaxte karakter nauwelijks in de verleiding om echt flink door te trappen. Wellicht denk je nu misschien: ja, geen wonder, met zo’n 1.6 dieseltorretje – dat beessie kan ook gewoon niet hard … Nou, dat valt nog best wel mee hoor: even “bij de buren” uittesten bracht 194 km/u op de digitale teller (en trek er even zes van af als je de GPS-bepaalde snelheid wil weten). En bij dat vaartje voelt alles nog even vertrouwenwekkend aan als bij de Nederlandse snelheden – wel wat meer windgeruis, maar da’s ook niet zo gek hè. Ben overigens wel benieuwd hoe anders de auto is na een ABT-kuurtje; heeft iemand al flink wat km-ervaring daarmee?
Wat is nou het verbruik van deze spaardiesel? Veel mensen klagen dat bij gedownsizede auto’s het werkelijke verbruik heel fors van het brochure-verbruik afwijkt. Ook in mijn geval liggen die twee wat uit elkaar. Maar over een gemiddeld verbruik van 1:20 sinds z’n allereerste dagje uit hoor je mij niet mauwen (en de leasemaatschappij ook niet).
Deze Passat is lekker stil en vrij van rammels en zo. Toch ben ik eenmalig op zoek gegaan naar een resonantie in de achterklep bij 1,400 rpm – bleek dat de gevarendriehoek in de achterklep wat losjes in z’n verpakking zat en daardoor zichzelf kon laten horen ;-)
Deze bruine vierwieler staat al een poosje op z’n winterhoeven. Ik heb de indruk dat de Conti’s die er nu onder liggen wat meer rolgeluiden produceren dan de Michelin’s die ik op mijn vorige voitures had, vooral in bochten en op snel-genomen rotondes. ’t Is niet storend of zo, maar met zo’n stille auto vallen dat soort dingetjes van zelf wat eerder op.
Al met al, een prima auto! Hoewel ik hiervoor het Franse comfort altijd op eenzame hoogte vond staan (en ook nog eens werkelijk nóóit problemen met die diesels had), is deze Passat mij aan het overtuigen van z’n kwaliteiten – en wie weet izzie aan het einde van de leaseperiode wel mijn nieuwe #1 geworden.
De eerste halve ton
Qua update kan ik eigenlijk heel kort zijn: de eerste 50-duizend kilometers met deze trouwe vierwieler zijn mij goed bevallen. Er is niets kapot gegaan, alles werkt nog zoals bedoeld en na de eerste 10k km is het olieverbruik nihil gebleken. Deze Passat geeft een combinatie van voordelen die voor mij van belang is: CRRA. En dat staat voor Comfort, Rust, Ruimte en Actieradius.
Kijk, op het vlak van Comfort heb ik in deze uitvoering niet te klagen – voor details zie bovenaan. Rust biedt deze Passat ook, evenals Ruimte. Ik weet het, er zijn ook andere auto’s die een hoog CRRA-gehalte bieden, en dan ook nog eens goedkoper zijn. (Trouwens, of dat laatste ook geldt voor de lease is nog maar de vraag.) Maar ik hou niet zo van die “kreukel-designs” waar sommige Oosterse fabrikanten de klanten mee willen verleiden. Ook zulke quasi-frivole, en daarmee vaak onoverzichtelijke, dashboards spreken mij helemaal niet aan. Anders gezegd, en gebaseerd op een oud-indiaans spreekwoord: I’m more into “paradise by the dashboard light” than “what the f**k is this dashboard light for?”. De wat meer ingetogen (in andermans ogen: saaie) strakke belijning van de Passat vind ik gewoon fraaier, simpel zat. Wel heb ik het interieur in de kleur natuurbruin gekozen; past in mijn optiek beter bij ’t bruine exterieur. En ik vind het een stuk mooier dan dat droefdonkere antraciet; en die keus ervaar ik nog steeds als een goede. Tuurlijk, dit alles is allemaal super-subjectief; dus je mag het gerust totaal oneens met mij zijn – helemaal nix mis mee hoor.
OK, izzie sportief dan? Mmwwah, niet echt* / Nou, echt niet* (* doorhalen wat niet van toepassing is). Maar eerlijk gezegd heb ik in de drukke ochtend- en avondspits niet zo’n ontembare behoefte ’ns lekker sportief over de A-zusenzo te jassen. Dus, prima voor mij, maar voor een snellere, ruime diesel moet je ofwel de 2.0 TDI pakken ofwel een ander merk nemen.
Wordt deze Passat dan nooit eens even goed uitgelaten? Ja, heus wel, bijv. buiten de spits of tijdens een retourtje Berlijn of Parijs. Dan blijkt dit spaardieseltje toch best “wat hogere snelheden” aan te kunnen, wat prompt in een onaangename flitspaalflits bij Lille resulteerde – nu nog steeds hopen dat de Franse police toen weer eens in staking was.
Nu de winterhoeven weer verruild zijn voor de zomerslippers is het drinkgedrag van onze bruine vriend(in) gelijk weer iets verbeterd; al met al een moyenne van 1:20, best braaf dus en goed voor een prima Actieradius.
De eerstkomende tienduizenden kilometers zal ik jullie niet lastig vallen met updates, tenzij er iets speciaals, onverwachts of tegenvallends te melden valt. Greetz!
Halverwege
Hoezo halverwege? Toch niet stilgevallen? Een forse ketser gemaakt? Elektronisch de weg kwijt? Van ’t padje af geraakt, of zoiets? Nee hoor, gewoon halverwege ’t leasecontract, qua kilometers.
Tijdens de eerste helft (= tweemaal door alle vier Hollandse jaargetijden heen) heeft onze Kroket zich voorbeeldig gedragen: geen storingen, niks kapot gegaan, geen spontaan ontstane rammels of andere ongewenste bijwerkingen. Op z’n tijd z’n beurtjes, en helemaal niks bijzonders.
Je kunt zo’n prima staat van dienst natuurlijk betrouwbaar, maar ook karakterloos of saai noemen, of misschien als een bewijs van die bekende Deutsche Gründlichkeit zien – what the freak, ’t bevalt mij gewoon uitstekend.
Een paar karakteriseringen:
eigenlijk best zuinig voor zo’n lomp-grote bak met werkelijk 1:20 over 90-duizend km;
aangenaam comfortabel en stil, en daarmee onthaastend;
zelfs mijn vrouw rijdt ongemerkt 140+ km/u op de A-zoveel;
niet geschikt voor het leaserijder-stereotype (want daarvoor echt niet snel genoeg).
Gezien het bovenstaande heb ik er alle vertrouwen in dat onze Bratwurst tijdens de tweede helft bij ons geen emotionele trammelant (aka disappointment) zal oproepen.
Ook nu weer sluit ik af met het credo geen nieuws is goed nieuws: jullie horen niets van mij tot aan de volgende beurt, tenzij er iets te melden valt natuurlijk.
En o ja, we hebben er inmiddels ook een Bimmertje Compact bij, voor de fun en zo. Mocht je dat óók (of misschien zelfs meer) aanspreken, zoek dan gerust m’n op 16 april geupdate Review over dat heerlijke gebakje eens op.
Greetz!
Tonnetje vol
Zoals jullie op de toegevoegde foto kunnen zien is "de ton" volgemaakt. Dat gebeurde natuurlijk precies op een knooppunt van A-zus en A-zo, in een bocht. De iPhone had er wel wat moeite mee, vandaar dat de foto niet helemaal scherp is.
De Kroket, zoals het koosnaampje voor deze bruine bratwurst luidt, is gelukkig nog wel helemaal scherp: alles werkt en voldoet prima, naar behoren en verwachting.
Ik blijf vrolijk gestemd over de geringe brandstofinname van onze Kroket. En nee, hoewel de naam dat zou kunnen suggereren, ik meng echt geen frituurvet bij. Het gemiddeld verbruik vanaf ingebruikname staat heel braaf op 1:20, met incidentele uitschieters zoals 'n tankje 1:21,5 - allemaal echte liters diesel en gereden kilometers.
Laatst mocht de Kroket mee uit op slipcursus, een heel bijzondere ervaring met (minstens) twee eye openers:
1. de veiligheidssystemen doen inderdaad prima hun best om de auto niet in een onbeheersbare situatie terecht te laten komen, maar het houdt wel een keer op natuurlijk;
2. het is toch best wel een zware bak gezien z'n lange remweg op een baan met gesimuleerd sneeuw/ijs - toch weer ff wat extra afstand houden bij kletsende regen ...
Volgende update komt na z'n volgende verversingsbeurtje ... of eerder als er iets onverwachts te melden valt. Gegroet !
Immer geradeaus bitte, dank schön
Onze Kroket alias Bratwurst heeft inmiddels een respectabel aantal kilometers aarde onder zijn rubbers door laten rollen, en heeft de bijbehorende 120k-verzorgingsbehandeling genoten. Het enige aandachtspuntje dat ik voor dit vertroetel-arrangement hoefde te melden was een achterportier dat een likje smeer nodig had om weer zonder bijgeluiden open en dicht te gaan. Ja echt, dat was alles – verder nul bijzonderheden.
Terugkijkend op 3x rondje wereld (qua kilometers dan, hè) stel ik met tevredenheid vast dat:
1. de Conti’s zich best goed houden, want ik verplaats me nog steeds op het eerste setje zomerslippers + wintersloffen, en dat is dus 60-duizend km per soort schoeisel;
2. er helemaal geen kosten buiten het normale geplande onderhoud waren;
3. er geen drankprobleem is, want de consumptie blijft een bescheiden 1 op 20.
Van deze drie constateringen moet de leasemij toch óók wel blij worden, lijkt me.
Tot zo ver de zakelijke kant van het verhaal; nu dan iets omtrent het stukje beleving zoals dat in contemporain geneuzel heet. Onder het kopje “De eerste halve ton” hierboven beschreef ik de voor mij belangrijke CRRA. Wat deze Passat mij op het gebied van Comfort biedt voldoet uitstekend aan mijn verwachtingen: met alle aangename gadgets /opties is dit gewoon een heel relaxed-rijdende kilometervreter waar je met plezier instapt en ontspannen uitstapt. Gebruikmakend van de nieuwste TomTom inclusief gratis kaartupdates en verkeersinformatie heb ik de bekende fabrieks-satnav met dat karakteristieke haaienvinnetje absoluut nog niet gemist. Ook letterlijk niet: recent zijn in onze buurt alle Audi’s, VW’s en Skoda’s aan een Oost-Europees navigatie-verwijderingsprogramma onderworpen, behalve onze Bratwurst want die heeft er geen …
Vijf zaken die ik zo zeer waardeer dat ze een must have voor de volgende auto zullen zijn:
1. xenon-verlichting, in de donkere provincie en tegenwoordig ook na negenen op de A-wegen;
2. key-less entry; zo verrekte handig dat het ook thuis op de voordeur zou moeten zitten;
3. climate control, links / rechts verschillend instelbaar; einde “tis te koud, nee joh best warm!” discussies;
4. automatisch in-/uitschakelende verlichting en ruitenwissers; da’s ècht makkelijk;
5. voorruitverwarming, met als bonus bil- en onderrugverwarming indien gewenst.
Verder is onze Kroket een heel handige verhuiswagen gebleken nu de kids op diverse kamers verspreid over het land gingen wonen; met de achterbank plat kan er in één klap echt ongekend veel studentenzooi meegenomen worden.
Kijk, zoek je iets sportiefs / dynamisch, ga dan bijvoorbeeld bij de mannen in München winkelen, want dat levert deze 1.6 TDI dus niet. Wil je lekker in alle rust reizen of toeren zonder dat je in stuur en zitting kan voelen of je over de kop- dan wel de muntzijde van een eurodubbeltje rijdt, dan is de Passat in deze configuratie wellicht ook iets voor jou. Dan moet zijn uiterlijk je nog wel even aanspreken, hè – daarover is inmiddels op deze site al voldoende gezegd, geroepen dan wel geblaat.
Hopelijk is het bovenstaande weer informatief voor jullie. Tot ergens in de herfst (of eerder indien er iets onverwachts voorvalt), en voor nu Happy 2014!
Bijzondere stand van zaken
Toevallig viel mijn oog op deze bijzondere kilometerstand toen ik onderaan de afrit van de A-huppeldepup voor een verkeerslicht moest wachten - wel een fotootje waard, dacht ik zo.
Greetz, H Appy D
Naar de finale!
Ja, we gaan richting einde lease-periode. Onze Kroket heeft z’n laatste beurtje zonder enige bijzonderheid ondergaan en ons aansluitend aan een heerlijk vakantieretourtje naar het bergachtige Franse eiland in de Middellandse Zee geholpen. Deze Passat heeft in z’n 3 ½ jarig bestaan zich werkelijk niet 1 keer vergist, nooit de hik gehad, geen slag gemist, en daarmee volledig probleemloos ruim anderhalve ton aan kilometers verwerkt. En we gaan de 180k volmaken op slechts één setje zomerbanden + één setje winterbanden. Wat mij betreft is dit dus een Kwaliteits-Kroket!
Als aangenaam nieuws liet de lease-mij weten dat het tijd voor oriëntatie op z’n vervanger is. Binnen de keuzemogelijkheden qua budget, merkenrestrictie en uitstootlabel (zie ook helemaal bovenaan) zijn er al dan niet vernieuwde versies van The Usual Suspects. Om een weekendje internetten, plussen en minnen, afgetopt met een bezoek aan twee merkdealers kort samen te vatten: het wordt weer een 20%-ige Passat. Maar dan wel het kakelverse nieuwe model in 150 pk tweeliter diesel gedaante. Die is voor een nieuwe review, ergens begin 2015.
Nu weer terug naar onze Kroket. Ik heb eenmalig een “eigen aardigheidje” van het altijd prima werkende keyless entry meegemaakt. Mijn vrouw en ik kieperden na een vroege ochtend sporten de tassen met daarin de autosleutel + telefoon + huissleutel + wat cash via de achterklep in de bagageruimte van onze goedmoedige bruine beer. Normaliter gaan die via een zijdeur naar de achterbank, maar vanwege een krappe parkeerplaats was dat nu niet zo praktisch. Met enige elegantie (dacht ik) zwierde ik de achterklep dicht om me vervolgens via het bestuurdersportier achter het stuur te wringen. Immers, de aanwezigheid van een autosleutel wordt door het systeem herkend. Nou, de boordwijsneus gaf inderdaad aan dat er een sleutel in de auto aanwezig was, alleen … de portieren bleven dus gewoon op hermetisch slot – snotvurdegrrwwzz en zo.
Nu hoort het systeem als volgt te werken: de achterklep vergrendelt zich weer automatisch na een aantal seconden indien er geen zijdeur open is geweest. En dat werkte ook nu dus precies zo. Kortom, daar sta je dan met z’n tweeen proportioneel perplex en paf te koekeloeren naar je toettoet die niet meer opengaat, en met alle handige hulpmiddelen onbereikbaar in z’n riante kofferbak.
Met wat kunst- en vliegwerk en vertraging (ja, ook openbaar vervoer) zijn we thuisgekomen, waar we gelukkig wèl naar binnen konden omdat inmiddels één van onze volwassen zonen uit zijn slaapje was ontwaakt. Overigens, toch ook best wel fijn als je weet waar je de reservesleutel van de auto gelaten hebt, en bovendien meer dan 1 auto hebt.
Hoe dan ook, nadat we de Kroket opgehaald hadden toch ff het instructieboekje geraadpleegd. En ja, daarin staat braaf bij de zogenaamde extra informatie: “Vóór het sluiten van de achterklep controleren of de sleutel niet in de bagageruimte ligt.” We snappen nu ook waarom, dus.
Tot zover de belevenissen met deze Passat. Mochten er zich de laatste kilometers nog “dingetjes” voor doen, dan meld ik me weer. Greetz!
Onzichtbare lekkage?
De vorige episode sloot ik af met “Mochten er zich de laatste kilometers nog “dingetjes” voor doen, dan meld ik me weer.” Tja, en toen had ik er dus eentje: ’s ochtends vroeg op vrijdag in het donker bij vertrek naar het werk begon er meteen een rood lampje te knipperen vergezeld van de aanmoediging om de engine coolant te checken. Allereerst de logica geprobeerd: als het ècht belangrijk is, dan is het vast wel reproduceerbaar. Dus motor uitgezet en weer gestart … lampje bleef uit, mededeling bleef weg – mooi zo. ’s Avonds in het donker bij de retourrit hetzelfde ritueel. Gewoon de dagelijkse 140 km volbracht, met de temp op de gebruikelijke 90 ⁰C, niks aan de hand.
Zaterdagochtend toch maar even bij daglicht onder de motorkap gegluurd: joh, het koelvloeistofreservoir op tien druppels na leeg! Aangezien de volgende maandag de zwarte rubbers toch gewisseld moesten worden vanwege een mogelijke winter, had ik gelijk maar even naar de koeling laten kijken. Nou, de waterpomp was dus naar z’n grootje – schijnt ook bij anderen met een 1.6TDI-tje wel eens voor te komen, weliswaar zelfs bij significant lagere km-standen.
De Kroket heeft me geen dag laten staan hoor, maar ik zie het toch wel als een klein smetje op z’n blazoen. Ik heb namelijk ruim 1.3 miljoen km rij-ervaring met merendeels Renault dieselauto’s, en heb werkelijk nog nooit last van een mechanisch defect gehad. Overigens wel interessant dat de inhoud van een expansievaatje aan koelvloeistof ongemerkt verdwijnt, de waterpomp overleden is maar de motor nog gewoon netjes op temperatuur blijft. Of was het een kwestie van precies op tijd het euvel onderkennen en repareren? Zeg het maar.
Rationeel gezien is het geen betrouwbaarheids-dingetje, want ik heb tot nu toe alle kilometers kunnen afleggen zoals gepland. Maar voor m’n gevoel zou dit toch een gevalletje “near hit” geweest kunnen zijn.
Over de finish
Het zit erop: onze Kroket heeft zijn contract met ons uitgediend, en is daarbij op een respectabele km-stand aangekomen.
Zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen heeft-ie ons niet één keer teleurgesteld (dat sleutel-dingetje was hèm niet aan te rekenen), en ben ik zeer te spreken over deze auto.
Dus dat smaakte naar meer: inmiddels heb ik van de Kroket afscheid genomen en meteen aansluitend een nieuwe Passat Variant in de armen gesloten. Het is wel een 150 pk variantje geworden en da’s toch wel heel lekker – en dat nota bene met dezelfde bijtelling!
Tschuess Kroket; ik wens je een warme ontvangst bij een nieuw baasje!
9,0
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Had je deze auto's al gezien?
Lees ook
Volkswagen Passat Variant 1.6 TDI – 2010 – 516.091 km - Klokje Rond
Test: Volkswagen Passat Variant - Peugeot 508 SW - Mazda 6 Sportbreak
Hyundai i40 Crosswagon - Peugeot 508 SW - Volkswagen Passat Variant - Test
Vergelijkende Test: Hyundai i40 vs Volkswagen Passat
