Toyota Verso 1.8 16v VVT-i Business (2010)

autoreview

20 november 2021 om 20:19

Uitvoering	Verso 1.8 16v VVT-i Business
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2010
Jaar van aanschaf	2021
KM-stand bij aanschaf	117.085 km
KM-stand laatst	128.200 km

Aankoop

117.085 km
17 april 2021

Deze Toyota Verso is er gekomen als opvolger van onze Mazda 6 Sportbreak van 2004. Die werd zichtbaar en merkbaar oud, met roestige spatborden en lekkende raamrubbers. Tijd voor wat anders dus, en als dat er toch komt, dan ‘op de groei’ van onze drie kinderen, zodat die er over een jaar of 5 (als het allemaal tieners zijn) ook nog comfortabel in passen. De Mazda beviel erg goed, dus we wilden graag bij Mazda blijven, maar een volwaardige derde zitplaats midden achterin was een harde voorwaarde. En dat vind je niet bij de 6, maar ook niet bij beide generaties van de 5 helaas. Even hebben we overwogen om ‘all the way’ te gaan en een full-size Renault Espace te zoeken, maar daarvan lopen de vaste kosten nogal op. Dan een midi-MPV dus. Een Ford S-Max bleek qua kosten snel richting Espace te gaan, en iets Japans leek ons betrouwbaarder, voor de gezinsauto een belangrijk punt. Die moet het altijd doen. De Verso van Toyota kwam zo in beeld. Die schurkt meer tegen de Avensis aan dan eerder, ziet er voor een ‘busje’ heel acceptabel uit en kende goede reviews. De achterbank bestaat uit drie gelijkwaardige stoelen en de vloer is vlak, zodat degene in het midden niet met een vervelende middentunnel te maken heeft. Een panoramadak stond ook hoog op de wensenlijst, en dat vind je op veel Verso’s. Dus, een Verso is het geworden! Met de 1.8 benzinemotor, omdat de 1.6 ons te licht leek.

Ervaringen

128.200 km
20 november 2021

Laat ik voorop stellen dat de Verso precies doet waarvoor we hem in huis gehaald hebben: zorgeloos en comfortabel vervoer bieden voor vijf personen, met een ruime bagageruimte en goede prestaties. Niks op aan te merken. Maar daar blijft het wel bij. Bij Mazda waren we gewend dat daar bovenop nog rijplezier kwam, maar dat is bij de Verso ver te zoeken. Als je wil, kun je er net zo hard de hoek mee om als met de Mazda 6, maar waar die Mazda je daarbij betrok met een precies stuurgevoel en een gretige motor, voelt in de Verso alles nogal doods en afstandelijk aan. Hij is goed, maar je merkt er niks van. Sturen gaat in onze Citroën XM zelfs met meer gevoel, en dat is niet echt een auto die bekend staat om zijn sportieve rijgedrag. In de Verso geef je met de hoepel een richting aan, en de auto gaat ongeveer die kant op. Ik zeg hoepel, omdat het zelfs mijn 7-jarige dochter opviel dat ik het stuur zo vaak moet ronddraaien als ik bij ons op de oprit de auto keer. Ik hoepel me een ongeluk, het voelt alsof ik twee keer zoveel rond moet draaien als in de Mazda daarvoor. Dat hoepelen gaat erg licht, er zit totaal geen weerstand of gevoel in. Het komt het dichtst bij het gevoel dat ik 20 jaar geleden had in het Trust gamestuurtje toen de force feedback daarvan stuk was…

Genoeg over het stuurgedrag. De motor dan. Voorzien van VVTi-techniek, dat ervoor zorgt dat de motor onderin soepel is en bovenin lekker doortrekt. Dat zal ook best, maar ook daar voel je niks van. De motor draait niet graag toeren, en het levert ook niet zoveel op als je dat wel doet. Onderin is er voldoende souplesse, cruisen met 60 km in 5 en 80 in 6 gaat uitstekend. Maar vraag niet om acceleratie onderin, want dan is er niemand thuis. Ook niet bij snelweg tempo, je moet echt terug naar 5 of 4 als je een beetje vlot vaart wil maken bij een inhaalmanoeuvre. Qua verbruik halen we de fabrieksopgave bij lange na niet, maar we rijden vrij veel korte ritjes, dus dat is logisch. De Verso is wel zuiniger dan de Mazda bij vergelijkbaar gebruik, ondanks dat de Verso zwaarder is, meer vermogen levert en een groter frontaal oppervlak heeft. De Mazda 6 (ook een 1.8) deed ongeveer 1:12,0, de Verso haalt 1:12,3. Opvallend: als je de motor uit zet, loopt die nog een paar toeren door, zodat je bewust een tel moet wachten voor je de koppeling loslaat, anders gaat er een schokje door de auto.

Het veercomfort van de auto is prima voor elkaar: kuilen en drempels worden fijner verwerkt dan in de Mazda, terwijl je er net zo snel, zonder overdreven overhellen mee een bocht door kunt. Wel verliest het binnenste voorwiel erg snel z’n grip bij accelereren in een haakse bocht, terwijl daar toch goede Michelinbanden onder zitten. We doen er niet heel gek mee, maar zeker op een natte weg gebeurt het wel dat je zelfs in de tweede versnelling een doorslaand wiel hebt. Maar over het algemeen ligt de auto goed op de weg, rolt lekker rechtuit en is comfortabel en stil. De zitpositie achter het stuur is niet geweldig, niet slecht. De stoelen geven weinig steun en de zittingen zijn heel kort. We hebben er nog geen lange vakantierit mee gemaakt, dus het is even afwachten of het op de lange afstanden meevalt of niet.

Toyota’s staan bekend om hun kwaliteit. Dat is iets anders dan kwaliteitsbeleving heb ik gemerkt. Want dat kan echt beter. Als je een portier dichtgooit, klinkt dat hetzelfde als bij een Citroën Jumper van 20 jaar geleden (vroeger mee gewerkt, vandaar dat ik die vergelijking maak). Je ziet het plaatwerk ook bewegen dan. Het plastic dashboard voelt hard en kil aan, echt een tandje minder dan de toch 6 jaar oudere Mazda. De hemelbekleding rond het zonnescherm van het panoramadak laat inmiddels wat los en de zilververf op en rond de deurgrepen binnenin is weggesleten. Er is bij de ontwikkeling en bouw van dit model merkbaar bezuinigd. Waarom maar aan één kant een handgreep in de onderrand van de kofferklep? Ik pak telkens mis, want de ene greep die er wel zit, zit aan de verkeerde kant (oorspronkelijk een rechtsgestuurd ontwerp). En wie heeft de rolhoes in hemelsnaam bedacht? Er hangen drie losse flappen zeil aan, die bedoeld zijn om het gat tussen achterstoelen en rolhoes-cassette te sluiten. Zoiets kwam ik voor het laatst tegen in een Volvo uit de jaren ’80. Er zit ook een gat tussen de bagagevloer en de achterstoelen, als je die niet helemaal in achterste positie hebt staan. Daar vallen hele paraplu’s tussen. Dat was in Mazda’s 323 uit 1998 al beter geregeld (door een met de bank mee schuivend stukje bodemplaat). Een bagagenet vanuit de rolhoescassette naar het plafond ontbreekt, dus als je bagage tot het dak wil laden (standaard elke vakantie bij ons), dan is dat eigenlijk onveilig. Er zit geen motortemperatuurmeter op het dashboard, je moet het doen met een blauw lampje dat al uit gaat als je 200 meter onderweg bent. De claxon is beschamend pietluttig, de fietsbel van mijn dochters fiets maakt meer lawaai… Waarom geen mooie dubbeltonige claxon, dit is niet Toyota’s goedkoopste auto, toch? Dat soort zuinige missers stoort mij. Nog een voorbeeld: de gordelverklikkers. Je kunt in een schermpje naast de tellers gemakkelijk zien of iedereen achterin z’n gordel vast heeft. De gordelverklikker voor de voorpassagier zit echter naast de pook, en die voor de bestuurder in de snelheidsmeter. Op drie plekken dus. Waarom? En waarom zijn op de cruise control de cancel en resume functies niet tegenover elkaar gezet? We rijden al ruim een half jaar met deze auto en nog moet ik steeds op de schakelaar kijken hoe het nou zit. Verre van intuïtief. Net als de variabele interval op de ruitenwissers: werkt precies andersom dan je zou denken. Verder is er nog het gepiep als je het portier opent met de sleutel nog in het contact. Hou toch op! In het begin dacht ik ‘zou het een waarschuwing zijn voor het geval de auto vanzelf op slot gaat’, maar dat gaat ‘ie niet. Dus ik kan best even tanken met de sleutel in het contact. Waarom piept hij dan voortdurend? En mag ik alsjeblieft zelf uitmaken of ik de auto in neutraal start, of met ingetrapt koppelingspedaal? Het is betuttelend en irritant! Je ziet het: ik schrijf zo een pagina vol over allerlei ondoordachtheden. Dat haalt de auto in zijn geheel omlaag, want nogmaals, het is in de basis een prima ding. Zoals gezegd doet hij precies waarvoor we hem in huis gehaald hebben: comfortabel, ruim en betrouwbaar gezinsvervoer voor 5 personen. Een beetje zoals onze Miele wasmachine ook precies doet waarvoor we hem in huis gehaald hebben. Kan alles, en nog goed ook, gaat nooit stuk, maar ik voel er niks bij. Al erger ik me nooit aan de Miele trouwens…

7,5